Vitrindeki albümler

EsraBetül

Member
ÜMİT TOKCAN ‘HEKİMOĞLU’ (ÖZ MÜZİK)

Ümit Tokcan, Ordu doğumlu lakin ruhen bir İstanbul beyefendisi, tam bir Kadıköy sakini.

Çocukluğu türkü okuyan, saz çalan bir ailede geçen Tokcan’ın memleketinden İstanbul’a (fındık bahçelerinden radyo mikrofonlarına) uzanan öyküsünün müsebbibi müzikti. Aldığı sanat müziği eğitimine rağmen kalbinin sesine kulak veren halk müziğinin sembol ismi, ilerleyen senelerda sahnelerin ve radyoların (hatta bir devir beyazperdenin) en davudi sesi olmuştu.

Para-pul-şöhret üzere kederleri taşımayan cefakâr bir jenerasyonun mensubu olan, altmışın üzerinde türkü derleyen Tokcan’ın en çok ün kazandırdığı eser “Hekimoğlu” idi. 1967-68 yılları içinde Kadir İnanır ile birebir konutu paylaşırken, Fatsalı konut arkadaşının dayanağıyla türküyü derlemiş, senelerca radyoda, daha sonra da plağa okuyarak ünlendirilmişti. 1974 yılında plak formatında çıkan tıpkı isimli albüm, yarım asra az bir vakit kala bir daha basıldı.

11 modülden oluşan “Hekimoğlu” albümü basta Melih Dumlu, davulda Veysel Çadır, tuşlu çalgılarda Uğur Dikmen ve Doruk Onatkut, piyanoda Ümit Aksu, gitarda (beraberinde müzik yönetmeni) Zafer Dilek’in yer aldığı Zafer Dilek Orkestrası eşliğinde kaydedilmişti. Yeni baskı plak, özgün analog makara bantlardan aktarıldı.

TOLGAHAN ÇOĞULU & SİNAN AYYILDIZ DUO ‘AMORPHOUS’ (AHENK MUSİC)

İsminin “Amorphous” yani “şekilsiz” olduğuna aldanmayın. Mikrotonal gitarın sahibi Tolgahan Çoğulu ile saz ustası Sinan Ayyıldız’ın ortaklaşa çıkardıkları birinci EP (kısaçalar), çok eli ayağı, fikirleri düzgün ve çerçevesi muhakkak bir iş. İsim sadece repertuar ve düzenleme çeşitliliğine, bir de çalgıların kullanılma tekniklerine atıf.

Aziza Mustafa Zadeh’nin “Boomerang” isimli yapıtı ortak ilham kaynakları olmuş. hayatını sanatlarına adamış bu iki müzisyen 2013 yılından beri baş başa vermiş (yurtiçi-yurtdışı sayısız sahnede çalmış); ötürüsıyla elimizdeki iş bir çırpıda üretilmiş değil.

Burada klasik Azeri müziklerinin düzenlemeleri haricinde kendi bestelerine ve udi Orta Dinkjian’ın bir yapıtına yer vermişler. Aslında bir arada en âlâ çaldıkları modülleri tercih etmiş, bu tercihle de ahenk konusunu külliyen çözmüşler.

Bu albümün müzikal gayesi her iki çalgının da ses alanını genişletmek; aritmetik toplamlarından fazlasını elde etmek. Rakip değil, dost… “Amorphous” sazın ve gitarın birbirlerine birer adım atarak yakınlaştığı; tabiri caizse ortadaki kara bulutları, doğu-batı çekişmesini rafa kaldırdıkları bir çalışma. Sazın ve gitarın yan yana geldiği albüm isterseniz fazlaca, lakin “Amorphous” gibisi yok…