EliteDizqn
Active member
Yeni tip koronavirüs (Covid-19) pandemisi, herkesi olduğu üzere, çocukları da bir hayli açıdan etkiledi. Çocuk Ruh Sıhhati ve Hastalıkları Uzm. Dr. Leyla Ezgi Tüğen, “Çocuklarda pandemi devrinde başlayan güç patlamalarını hiperaktiviteyle karıştırmayın. Hiperaktivitede yaşıtlarına nazaran besbelli haraketlilik, epey konuşma, dikkatini toparlamakta zorluk, unutkanlık, dağınıklık, sabırsızlık üzere belirtiler içinde sayılabilir” tabirlerini kullandı.
Tüğen, pandemi periyodunda artış gösteren hiperaktivite şikayetlerine atıfta bulunarak, şunları kaydetti:
“Covid-19 salgını ötürüsıyla çocuklar, arkadaşlarıyla oyun oynayıp koşturmak yerine konutta yetişkinlerle vakit geçirdi. Çocuk açık alanda, yeşillikte daha özgür bir biçimde hareket ederken, pandemiyle bir arada kısıtlı alanlarda güçlerini atmaya yöneldi. Konutta kalan çocukların bir kısmı TV ve bilgisayar karşısında daha fazla vakit geçirdi. Ekran başında uzun müddet geçiren çocuklarda dikkat eksikliği, öğrenme sorunları, sonluluk ve hiperaktivite üzere meseleler ortaya çıkabiliyor.
Lakin meskende hareketliliği artan her çocuk da hiperaktif olarak değerlendirilmemeli. Çocuklarda pandemi periyodunda başlayan güç patlamalarını hiperaktiviteyle karıştırmayın. Hiperaktivitede yaşıtlarına nazaran bariz haraketlilik, epey konuşma, dikkatini toparlamakta zorluk, unutkanlık, dağınıklık, sabırsızlık üzere belirtiler içinde sayılabilir. Okul muvaffakiyetini da etkileyen hiperaktivite için erken teşhis ve tedavide geç kalmamak gerekir.”
Hiperaktivite tanısı temalırken çocuğun, pandemi öncesindeki durumunu da göz önünde bulundurması gerektiğinin altını çizen Tüğen, Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu tanısı konulabilmesi için kelam konusu belirtilerin çocuğun daima vakit geçirdiği en az iki ortamda olması ve çocuğun hayatında bariz zorluklara niye olması gerektiğini aktardı.
“ÇOCUKLARIN RUHSAL SİSTEMLERİ YETİŞKİNLERDEN DAHA HASSAS”
Tüğen, “Bizim için de okulun olmaması hem yeni teşhis alan hem takipli çocuklarımız için değerlendirmede zorluk yaşamamıza niye oldu. Çocukların ruhsal sistemleri yetişkinlerden daha hassas. Çocuklar bir süre daha sonra değişebilir. Lakin şunu unutmamalıyız, çocukların yaşadığı hem toplumsal münasebetler, hem aile münasebetleri, tıpkı vakitte akademik açıdan kayıplar hayli kıymetli.” ikazında bulundu.
Çocukların ekran kullanmasından olabildiğince uzaklaşması gerektiğini aktaran Tüğen, şu ayrıntıları verdi:
“Pandemi periyodunda çocuklarda sonluluk, dikkat eksikliği, dert bozukluğu, uyku bozukluğu ve haraketliliğin arttığını biroldukça çalışmada gösterdi. Toplumsal etkileşim ve fizikî hareket çocukların en temel gereksinimleridir. Toplumsal gereksinimlerin karşılanamıyor olması bu belirtilerin artmasına niye oluyor.
Bilhassa uzun müddet ekran kullanması ve fizikî aktivitenin az oluşu hareketliliği arttıran niçinler diyebiliriz. Aileler, tam da bu noktalara yönelik tedbir almalı. Çocukların spor yapabilecekleri ve akranlarıyla vakit geçirebilecekleri uygun ortamlar ayarlanmalı.”
Tüğen, pandemi periyodunda artış gösteren hiperaktivite şikayetlerine atıfta bulunarak, şunları kaydetti:
“Covid-19 salgını ötürüsıyla çocuklar, arkadaşlarıyla oyun oynayıp koşturmak yerine konutta yetişkinlerle vakit geçirdi. Çocuk açık alanda, yeşillikte daha özgür bir biçimde hareket ederken, pandemiyle bir arada kısıtlı alanlarda güçlerini atmaya yöneldi. Konutta kalan çocukların bir kısmı TV ve bilgisayar karşısında daha fazla vakit geçirdi. Ekran başında uzun müddet geçiren çocuklarda dikkat eksikliği, öğrenme sorunları, sonluluk ve hiperaktivite üzere meseleler ortaya çıkabiliyor.
Lakin meskende hareketliliği artan her çocuk da hiperaktif olarak değerlendirilmemeli. Çocuklarda pandemi periyodunda başlayan güç patlamalarını hiperaktiviteyle karıştırmayın. Hiperaktivitede yaşıtlarına nazaran bariz haraketlilik, epey konuşma, dikkatini toparlamakta zorluk, unutkanlık, dağınıklık, sabırsızlık üzere belirtiler içinde sayılabilir. Okul muvaffakiyetini da etkileyen hiperaktivite için erken teşhis ve tedavide geç kalmamak gerekir.”
Hiperaktivite tanısı temalırken çocuğun, pandemi öncesindeki durumunu da göz önünde bulundurması gerektiğinin altını çizen Tüğen, Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu tanısı konulabilmesi için kelam konusu belirtilerin çocuğun daima vakit geçirdiği en az iki ortamda olması ve çocuğun hayatında bariz zorluklara niye olması gerektiğini aktardı.
“ÇOCUKLARIN RUHSAL SİSTEMLERİ YETİŞKİNLERDEN DAHA HASSAS”
Tüğen, “Bizim için de okulun olmaması hem yeni teşhis alan hem takipli çocuklarımız için değerlendirmede zorluk yaşamamıza niye oldu. Çocukların ruhsal sistemleri yetişkinlerden daha hassas. Çocuklar bir süre daha sonra değişebilir. Lakin şunu unutmamalıyız, çocukların yaşadığı hem toplumsal münasebetler, hem aile münasebetleri, tıpkı vakitte akademik açıdan kayıplar hayli kıymetli.” ikazında bulundu.
Çocukların ekran kullanmasından olabildiğince uzaklaşması gerektiğini aktaran Tüğen, şu ayrıntıları verdi:
“Pandemi periyodunda çocuklarda sonluluk, dikkat eksikliği, dert bozukluğu, uyku bozukluğu ve haraketliliğin arttığını biroldukça çalışmada gösterdi. Toplumsal etkileşim ve fizikî hareket çocukların en temel gereksinimleridir. Toplumsal gereksinimlerin karşılanamıyor olması bu belirtilerin artmasına niye oluyor.
Bilhassa uzun müddet ekran kullanması ve fizikî aktivitenin az oluşu hareketliliği arttıran niçinler diyebiliriz. Aileler, tam da bu noktalara yönelik tedbir almalı. Çocukların spor yapabilecekleri ve akranlarıyla vakit geçirebilecekleri uygun ortamlar ayarlanmalı.”