EsraBetül
Member
Tunceli’de bu yıl 29 Temmuz’da 20’ncisi yapılması planlanan Munzur Kültür ve Tabiat Şenliği, salgın niçiniyle gelecek yıla ertelenmişti. Bu erteleme açıklaması yapıldığında yangınlar çabucak hemen başlamamıştı. Büyük olasılıkla şenlik aslına bakarsanız ertelenecekti. Fakat şenlikte yer alacak sanatkarlar ve gazeteciler olarak tıpkı tarihlerde Tunceli’deydik. Maltepe Belediye Lideri, Tunceli Pülümürlü olan Ali Kılıç’ın davetiyle bölgede kültür ve tabiat tipi yaptık. Munzur’un dağlarına, tabiatına hayran olduk. O dağlara, ceviz ağaçlarına bakarken de devam eden orman yangınlarını düşünmeden edemedik.
PİR SULTAN’IN TORUNU MEHMET DEDE
Gazetemiz müellifleri Ataol Behramoğlu ve Miyase İlknur ile sanatkarlar Suavi, Mazlum Çimen, Hilmi Yarayıcı, İbrahim Kasımoğulları, Sinan Uluer’le Tunceli’yi dolaştık. Birinci gün Pülümür’de Pir Sultan Abdal’ın Sivas’a gitmedilk evvel yaşadığı söylenen Hacılı köyündeki meskenini ziyaret ettik. Neredeyse 600 yıllık olan konut ve Pir Sultan Abdal’ın diktiği “ulu direğin” kıssasını, torunu olan, 89 yaşındaki Mehmet Çelebi’den dinledik. Hızır Paşa tarafınca Sivas’tan sürgün edilen Pir Sultan, İran’a sarfiyat. Lakin oradaki Pir, “Senin yerin Anadolu, Dersim’e git” deyince Pir Sultan Abdal, Sivas’tan evvelki son durağı olan Hacılı köyüne gelerek bu meskenin duvarlarını, ondan sonrasındasında da bahsetmiş olduğumiz ulu direği diker… Şimdilerde konutun restore edilmesi için Pülümür Belediye Lideri Müslüm Tosun’un uğraş ediyor. Tıpkı gün Pülümür’deki Bellek Evi’nde Ataol Behramoğlu, Mimar Sinan Hoş Sanatlar Fakültesi Öğretim Üyesi Şükrü Aslan ve Munzur Üniversitesi İrtibat Fakültesi’nden Dr. Şengül Şenol’un katıldığı bir söyleşi de yapıldı. Pülümürlülerin bu aktifliğe de ilgisi büyüktü.
Tam da burada bir parantez açmakta yarar var: Tunceli’yi daha evvel görmemiş biri olarak heyecan ortasındaydım. Çok merak ettiğim kenti ve insanlarını az epey okuduklarımdan ve tanıdıklarımdan biliyordum. Kent merkezinde (ki kent merkezi baştan sona 5 dakikada gezilebiliyor) şu an üç başka noktada resim/fotoğraf standı var, halk önemli manada ilgi gösteriyor. Birinin inşaatı devam eden iki müze bir daha kent merkezinde bulunuyor. Yani, kültürel etkinliklere ilgisi ağır olan kent beşerinin panele olan ilgisi de hiç şaşırtan gelmedi.
MUNZUR GÖZELERİ…
İkinci gün ise Munzur Dağları’nın etkileyici coğrafyasından geçerek Kutu Deresi’ne, akşam ise Ayrık Vadisi’ne gidildi. Akşamki yemekte Suavi, Küme Munzur, Hilmi Yarayıcı, Mazlum Çimen ve İbrahim Kasımoğulları kulaklarımızın pasını sildi. Tunceli Belediye Lideri Fatih Mehmet Maçoğlu’nun da katıldığı yemekte orman yangınları bir daha en çok konuşulan mevzuydu. Maçoğlu, sonraki gün Hozat’ta çıkan yangını söndürme çalışmalarına katılacağını söylemiş olduğinde sanki “engellenir mi” diye düşünmüş, fakat açıkçası bu kadar makus niyete de ihtimal vermemiştim. Lakin sonraki gün Maçoğlu ve belediye liderleri ile yangın söndürme gruplarına mani olunduğuna dair imgeler geldi…
Üçüncü gün uzun Ovacık yolu ile Munzur Çayı’nın başlangıç noktası olan gözelere ve Munzur Baba’ya ulaştık, mum yakıp dilek tuttuk. “Ölmedilk evvel görülecek yerler” listesi yapılacaksa dağın eteklerinden, taşların içinden sızarak gelen buz üzere suların olduğu gözeler kesinlikle bu listede yer almalı.
Özetle, üç günün bu coğrafyayı gezmek için kâfi olmadığına kanaat getirdiğimiz kültür ve tabiat gezisi, daha evvel bu coğrafyayı görmeyenlerin kesinlikle görmesi gerektiğine ikna olarak son buldu.
PİR SULTAN’IN TORUNU MEHMET DEDE
Gazetemiz müellifleri Ataol Behramoğlu ve Miyase İlknur ile sanatkarlar Suavi, Mazlum Çimen, Hilmi Yarayıcı, İbrahim Kasımoğulları, Sinan Uluer’le Tunceli’yi dolaştık. Birinci gün Pülümür’de Pir Sultan Abdal’ın Sivas’a gitmedilk evvel yaşadığı söylenen Hacılı köyündeki meskenini ziyaret ettik. Neredeyse 600 yıllık olan konut ve Pir Sultan Abdal’ın diktiği “ulu direğin” kıssasını, torunu olan, 89 yaşındaki Mehmet Çelebi’den dinledik. Hızır Paşa tarafınca Sivas’tan sürgün edilen Pir Sultan, İran’a sarfiyat. Lakin oradaki Pir, “Senin yerin Anadolu, Dersim’e git” deyince Pir Sultan Abdal, Sivas’tan evvelki son durağı olan Hacılı köyüne gelerek bu meskenin duvarlarını, ondan sonrasındasında da bahsetmiş olduğumiz ulu direği diker… Şimdilerde konutun restore edilmesi için Pülümür Belediye Lideri Müslüm Tosun’un uğraş ediyor. Tıpkı gün Pülümür’deki Bellek Evi’nde Ataol Behramoğlu, Mimar Sinan Hoş Sanatlar Fakültesi Öğretim Üyesi Şükrü Aslan ve Munzur Üniversitesi İrtibat Fakültesi’nden Dr. Şengül Şenol’un katıldığı bir söyleşi de yapıldı. Pülümürlülerin bu aktifliğe de ilgisi büyüktü.
Tam da burada bir parantez açmakta yarar var: Tunceli’yi daha evvel görmemiş biri olarak heyecan ortasındaydım. Çok merak ettiğim kenti ve insanlarını az epey okuduklarımdan ve tanıdıklarımdan biliyordum. Kent merkezinde (ki kent merkezi baştan sona 5 dakikada gezilebiliyor) şu an üç başka noktada resim/fotoğraf standı var, halk önemli manada ilgi gösteriyor. Birinin inşaatı devam eden iki müze bir daha kent merkezinde bulunuyor. Yani, kültürel etkinliklere ilgisi ağır olan kent beşerinin panele olan ilgisi de hiç şaşırtan gelmedi.
MUNZUR GÖZELERİ…
İkinci gün ise Munzur Dağları’nın etkileyici coğrafyasından geçerek Kutu Deresi’ne, akşam ise Ayrık Vadisi’ne gidildi. Akşamki yemekte Suavi, Küme Munzur, Hilmi Yarayıcı, Mazlum Çimen ve İbrahim Kasımoğulları kulaklarımızın pasını sildi. Tunceli Belediye Lideri Fatih Mehmet Maçoğlu’nun da katıldığı yemekte orman yangınları bir daha en çok konuşulan mevzuydu. Maçoğlu, sonraki gün Hozat’ta çıkan yangını söndürme çalışmalarına katılacağını söylemiş olduğinde sanki “engellenir mi” diye düşünmüş, fakat açıkçası bu kadar makus niyete de ihtimal vermemiştim. Lakin sonraki gün Maçoğlu ve belediye liderleri ile yangın söndürme gruplarına mani olunduğuna dair imgeler geldi…
Üçüncü gün uzun Ovacık yolu ile Munzur Çayı’nın başlangıç noktası olan gözelere ve Munzur Baba’ya ulaştık, mum yakıp dilek tuttuk. “Ölmedilk evvel görülecek yerler” listesi yapılacaksa dağın eteklerinden, taşların içinden sızarak gelen buz üzere suların olduğu gözeler kesinlikle bu listede yer almalı.
Özetle, üç günün bu coğrafyayı gezmek için kâfi olmadığına kanaat getirdiğimiz kültür ve tabiat gezisi, daha evvel bu coğrafyayı görmeyenlerin kesinlikle görmesi gerektiğine ikna olarak son buldu.