EsraBetül
Member
Hafta sonunun en kıymetli kültür sanat olayı hiç kuşkusuz Ahmet Güneştekin’in “Memleketime getirdim” dediği Diyarbakır’da açılan standıydı. Güneştekin, Batmanlı. Diyarbakır da bölgenin en büyük ili olarak memleketi elbette. Sergiyi, yaptığı her standının lansmanını olaya dönüştüren Galeri Plevneli düzenlemiş. Diyarbakır Ticaret Odası da sponsor olmuş. Ahmet Güneştekin’in çalıştığı PR ajansı da İstanbul sosyetesinin sanat meraklısı isimlerini ve de magazin muhabirlerini Diyarbakır’a taşıyınca cemiyet ömrü bir anda burada gerçekleşmiş. Ahmet Güneştekin’in tüm yurtdışı seyahatlerini izleyen Ertuğrul Özkök, İsmail Küçükkaya üzere bir küme gazeteci dostu da var. Onlara magazin müellifleri da eklenince bir medya patlaması. Sokak kedisi olarak 200 kişinin ortasında de olsa uçağa sızmam mümkün değildi elbette, lakin kulaklarım delik, istihbaratım fazlaca. Diyarbakırlı kardeşlerimden de dinledim; ne duyduysam anlatırım? Güzel konuşan da var, makus konuşan da. İBB Lideri Ekrem İmamoğlu’nun eşiyle bir arada bu aktifliğe katılması birinci tartışma mevzularından biri. Başta muhalifler, daha sonra da İstanbullular, biz onu İstanbul’da çalışsın diye seçtik, niçin geziyor diye söyleniyor. Niçin gezdiği malum, konuşturmayın beni. Ancak Diyarbakır’da yaptığı konuşmayı dinleyince hoşuma gitti, İstanbulla Diyarbakır içinde bir köprü kurmak ve kültür sanat olaylarını buraya taşımak niyetinde. “birlikte olmak, birleşmek için bir pürüzümüz var mı, yok” diye sorunca büyük alkış almış.
DİYARBAKIRLI MUTLU
Diyarbakırlılar kentlerinde bu biçimde bir kültürel ve hatta magazin boyutlu bir aktiflik bulunmasına o kadar sevindi ki! aslına bakarsanız standa gösterilen ilgi de bunun göstergesi. Pazar günü saatlerce kuyrukta bekleyerek sergiyi gezen Diyarbakırlılar, hem burada her vakit bu biçimde etkinlikler olmuyor diye sevindi, tıpkı vakitte kendilerini anlatan işleri, performansları beğendi. Anlamasalar da beğendi! Ahmet Güneştekin’e buradan yazıyorum, stantta işleri anlatacak birkaç kişi bakılırsavlendirilsin, soyut sanatı anlamak kolay değil, hele alışkın olmayanlar için hiç değil. En beğendikleri ve anladıkları iş Hafıza Zirvesi. Lastik ayakkabıların kokusu bütün salonu sarmış, Ahmet Güneştekin üzere “Biz de giydik bunları” diye burunlarının direği sızlamış, koku da işin bir kesimi fakat, daha epeyce anılara gitmekten!
Olağan ki Diyarbakır Cezaevi’nde yaşananlara gönderme yapan “5 No’lu Koridor” ve Cumartesi Anneleri’ni anlatan “Analar Duvarı” çalışmaları da Diyarbakırlıları derinden tesirler, bildikleri, yaşadıkları şeyler. Lakin 2015-16 senelerında yaşanan kent çatışmalarından toplanan enkaz kesimlerinden oluşan “Yoktunuz” isimli işi anlamadıklarını dinledim. “Neydi o kırık dökük eşyalar” diye soran sorana!
SOSYETE EĞLENDİ!
İstanbul’dan bakanların tenkitleri iki hususta odaklandı: Tahir Elçi’nin öldürüldüğü yerde gülerek selfie mi çekilir? Orada o kadar acılar yaşanmışken standa gittik diye gece verilen davette Kardeş Türküler uygun de, göbek mi atılır? O havayı yaşayanlardan İsmail Küçükkaya da diyor ki “Gazeteciler İsmail Saymaz ve Ertuğrul Özkök bir arada halay çektiler, ne güzel!” Futbolcu Volkan Demirel’in eşi Zeynep de “Diyarbakır ne güzelsin” diye oynuyordu! birlikte olmak için bir pürüz var mı, yok! Size bir şey söyleyeyim mi, ben de yurt seyahatlerimde en çok Urfa, Diyarbakır, Mardin’de eğlenirim, Antalya’da değil! Lokal lezzetler, lokal müzik, farklı bir keyif. Türk insanı rakı sofrasında illa ki ne olacak bu memleketin hali diye ağlar lakin daha sonra da kalkıp halayını çeker! Kimler niçin gitmiş kısmına hiç girmiyorum, çok yıldır kimin nereye niçin çağrıldığını, niçin gittiğini anlamadım, anlamayacağım lakin örneğin Feryal Gülman’sız bir davet yoktur, olamaz. Niçin? Bilmiyorum!
İŞLERİN SANAT BEDELİ
Dedikoduların bir kısmı da sanat üzerineydi, Güneştekin’in sanatının ve yapıtlarının yüksek bedellerde satılmasının tartışılması yeni değil. Hele Diyarbakır’a bu biçimde iş dünyası, cemiyet insanları, medya ve siyasetçilerle birlikte bir çıkarma yapıp kendinden çok kelam ettirince, “o gerçek sanat mı” tenkitleri de geliyor. Kim karar verebilir, eleştirmenler mi? Alıcılar mı? Halk mı? Ahmet Güneştekin, yalnızca sanat alanında değil, tertip manasında da maharetini kullanmış, epey konuşulacak, tesiri ve çarpanları hayli olacak bir aktiflik yapmış. Diyarbakır Ticaret ve Sanayi Odası’nın sponsorluğunda fiyatsız stant yıl sonuna kadar açık, Diyarbakırlı gençler ve genç kalanlar gidip gezecek, bakılırsacek, hayret edecek, anlamaya çalışacak, düşünecek, tahminen beğenecek, tahminen kızacak, fakat birileri onların hayatına dokunmuş ve onları düşünmüş olacak. Bu da İstanbul’dan karar verilecek bir iş değil. Sokak kedilerini unutmayın, onlara da bir kap kuru mama ve su koyun lütfen!
DİYARBAKIRLI MUTLU
Diyarbakırlılar kentlerinde bu biçimde bir kültürel ve hatta magazin boyutlu bir aktiflik bulunmasına o kadar sevindi ki! aslına bakarsanız standa gösterilen ilgi de bunun göstergesi. Pazar günü saatlerce kuyrukta bekleyerek sergiyi gezen Diyarbakırlılar, hem burada her vakit bu biçimde etkinlikler olmuyor diye sevindi, tıpkı vakitte kendilerini anlatan işleri, performansları beğendi. Anlamasalar da beğendi! Ahmet Güneştekin’e buradan yazıyorum, stantta işleri anlatacak birkaç kişi bakılırsavlendirilsin, soyut sanatı anlamak kolay değil, hele alışkın olmayanlar için hiç değil. En beğendikleri ve anladıkları iş Hafıza Zirvesi. Lastik ayakkabıların kokusu bütün salonu sarmış, Ahmet Güneştekin üzere “Biz de giydik bunları” diye burunlarının direği sızlamış, koku da işin bir kesimi fakat, daha epeyce anılara gitmekten!
Olağan ki Diyarbakır Cezaevi’nde yaşananlara gönderme yapan “5 No’lu Koridor” ve Cumartesi Anneleri’ni anlatan “Analar Duvarı” çalışmaları da Diyarbakırlıları derinden tesirler, bildikleri, yaşadıkları şeyler. Lakin 2015-16 senelerında yaşanan kent çatışmalarından toplanan enkaz kesimlerinden oluşan “Yoktunuz” isimli işi anlamadıklarını dinledim. “Neydi o kırık dökük eşyalar” diye soran sorana!
SOSYETE EĞLENDİ!
İstanbul’dan bakanların tenkitleri iki hususta odaklandı: Tahir Elçi’nin öldürüldüğü yerde gülerek selfie mi çekilir? Orada o kadar acılar yaşanmışken standa gittik diye gece verilen davette Kardeş Türküler uygun de, göbek mi atılır? O havayı yaşayanlardan İsmail Küçükkaya da diyor ki “Gazeteciler İsmail Saymaz ve Ertuğrul Özkök bir arada halay çektiler, ne güzel!” Futbolcu Volkan Demirel’in eşi Zeynep de “Diyarbakır ne güzelsin” diye oynuyordu! birlikte olmak için bir pürüz var mı, yok! Size bir şey söyleyeyim mi, ben de yurt seyahatlerimde en çok Urfa, Diyarbakır, Mardin’de eğlenirim, Antalya’da değil! Lokal lezzetler, lokal müzik, farklı bir keyif. Türk insanı rakı sofrasında illa ki ne olacak bu memleketin hali diye ağlar lakin daha sonra da kalkıp halayını çeker! Kimler niçin gitmiş kısmına hiç girmiyorum, çok yıldır kimin nereye niçin çağrıldığını, niçin gittiğini anlamadım, anlamayacağım lakin örneğin Feryal Gülman’sız bir davet yoktur, olamaz. Niçin? Bilmiyorum!
İŞLERİN SANAT BEDELİ
Dedikoduların bir kısmı da sanat üzerineydi, Güneştekin’in sanatının ve yapıtlarının yüksek bedellerde satılmasının tartışılması yeni değil. Hele Diyarbakır’a bu biçimde iş dünyası, cemiyet insanları, medya ve siyasetçilerle birlikte bir çıkarma yapıp kendinden çok kelam ettirince, “o gerçek sanat mı” tenkitleri de geliyor. Kim karar verebilir, eleştirmenler mi? Alıcılar mı? Halk mı? Ahmet Güneştekin, yalnızca sanat alanında değil, tertip manasında da maharetini kullanmış, epey konuşulacak, tesiri ve çarpanları hayli olacak bir aktiflik yapmış. Diyarbakır Ticaret ve Sanayi Odası’nın sponsorluğunda fiyatsız stant yıl sonuna kadar açık, Diyarbakırlı gençler ve genç kalanlar gidip gezecek, bakılırsacek, hayret edecek, anlamaya çalışacak, düşünecek, tahminen beğenecek, tahminen kızacak, fakat birileri onların hayatına dokunmuş ve onları düşünmüş olacak. Bu da İstanbul’dan karar verilecek bir iş değil. Sokak kedilerini unutmayın, onlara da bir kap kuru mama ve su koyun lütfen!