Lirik bir anlatımdan tutkulu bir finale: Halk dansı vurgusu

EsraBetül

Member
senelerca flamenkonun dev isimleri Antonio Gades ve Aida Gómez ile çalışan, kendi dans topluluğuyla memleketler arası arenada sahneye devam eden José Huertas’ın sahneye koyduğu Don Kişot yorumu, bilhassa birinci kısımda, flamenkonun Endülüs topraklarından çıkan bir halk dansı olduğu vurgusunu dansçıların gösterişten uzak, klâsik kostümleri ile gerçekleştirdikleri folk cümbüşleri yoluyla yapıyor. Şovun başından itibaren kimi yerde senfonik müziklerle klasik baleye, kimi yerde çağdaş klasik müzikle çağdaş dansa yaklaşan koreografiler, flamenko köklerine geçmedilk evvel izleyiciyi lirik bir seyahate çıkarıyor. Ne var ki bayan dansçılar kastanyetleriyle ve fırfırlı kırmızı İspanyol etekleriyle çıktığında ateş ağırdan yanmaya başlıyor. İspanyol gitarın ve Roman vokallerin yakaran flamenko müzikleriyle, erkek dansçılar çivili Flamenko ayakkabılarını sahneye kuvvetli bir tempoyla vurmaya başladığında ise sahne gerçek flamenkoyla tutuşuyor.

HAYAL GÜCÜNÜ DÜRTÜYOR

KASABADA BİR DÜŞ ÜZERE


Öte yandan gösteridilk evvel flamenko hasretiyle prova vaktinde yakaladığım topluluğun kurucusu Jose Huertas’a merak ettiğim ne var ise sorma talihi yakaladım. Bildiğimiz Don Kişot’un hayalperest bir karakter olduğunu, kahramanın karakterini flamenko ile nasıl örtüştürdüğünü sorduğumda, Huertas “Rüyalar, ortasında tutku ve hislerin olduğu tecrübelerin eserleridir. Flamenko da müziğe, müziğe ve dansa dönüşen tutku ve hislerle dolu, insanlardan ve günlük hayattan doğan bir sanattır. Bu niçinle Don Kişot uyarlamamızda da Kastilya tarlalarında Don Kişot’un hayal üzere bir seyahatinde uğradığı kasabanın günlük hayatıyla ve karakterleriyle çevrili görünüyor” diye deklare etti. Flamenkonun ayartıcı tarafını sorduğumda ise Huertas’ın yanıtı net oluyor: “Flamenko, dünyanın her yerinden erkekleri ve bayanları baştan çıkarır.”