EsraBetül
Member
Yaz aylarında Karadeniz kıyılarına meşe ağacından yapılmış koca bir Lenin heykeli vurur; uzun bir seyahat yapmış, Karadeniz’i geçip ta Rus kıyılarından bizim kıyılara kadar gelmiştir.
O devrin belediye lideri yaptığı açıklamada, “Bu heykeli sergileyeceğiz” der; Değirmenağzı’nda bulunan 75 cm büyüklüğünde 90 kilo tartısındaki heykel o periyodun gazetelerinde “Lenin’in Karadeniz çıkarması” başlığıyla haber olur.
Ne var ki heykel, çeşitli niçinlerle sergilenemez ve belediye deposunda kalır, aman ne gerek var, ya ortalık karışırsa…
Heykel sergilenemedi ancak yıllar daha sonra bir sinemaya husus oldu.
Barış Bıçakçı ve Tufan Taştan’ın senaryosunu kaleme aldığı ve Tufan Taştan’ın yönettiği “Sen Ben Lenin” isimli sineması vizyona girmeden izledim. Sinemanın konusu tam da anlattığım olay lakin bir farkla; heykel sinemadaki belediye lideri tarafınca sergilenmek isteniyor. Direktör de heykel sergilenirse neler olur, onu anlatıyor.
“Sen Ben Lenin”; Karadeniz’deki kasabanın kıyısına vuran Lenin heykelinin meydanda sergilenme hazılıkları ve başbakanın iştirakiyle düzenlenecek açılış merasiminden hemilk evvel çalınmasını ve Ankara’dan nazaranvlendirilen iki polisin kasabada kayıp Lenin heykelinin peşine düşmesini anlatıyor.
Sinemada iki polis var ise biri uygun, oburu makûs polistir klişesini sürdüren direktör, sinemada buna çaycı ve iki polis diyaloğu üzerinden vurgu yapıyor.
Bir tiyatro oyunu seyrettiğimde o oyunun ritminin bulunmasına dikkat ederim. Ritm tam da olması gerektiği yerlerde aşağıya ya da üste çıkmalı. Ritim hissini hissetmeli seyirci. Sinemada bunu her vakit yakalamak da, yapmak da güç. Lakin “Sen Ben Lenin” tıpkı bir müziğin ritmi üzere tıkır tıkır ilerliyor. Yormadan, seyirciyi kıssanın içine alarak, dışına çıkarmadan.
Barış Falay ile Saygın Shalbukil’ın paylaştığı sinemada Melis Birkan, Serdar Orçin, Işık Sürer, Salih Kalyon, Hasibe Eren, Özgür Çevik, Şerif Erol, Binnur Kaya, Mustafa Kırantepe, Serkan Keskin, Nazlı Bulum, Murat Kılıç, Sarp Aydınoğlu, Barış Yıldız, Sarp Akkaya, Necip Memili, Bige Önal ve Utku Çakar rol alıyor.
O devrin belediye lideri yaptığı açıklamada, “Bu heykeli sergileyeceğiz” der; Değirmenağzı’nda bulunan 75 cm büyüklüğünde 90 kilo tartısındaki heykel o periyodun gazetelerinde “Lenin’in Karadeniz çıkarması” başlığıyla haber olur.
Ne var ki heykel, çeşitli niçinlerle sergilenemez ve belediye deposunda kalır, aman ne gerek var, ya ortalık karışırsa…
Heykel sergilenemedi ancak yıllar daha sonra bir sinemaya husus oldu.
Barış Bıçakçı ve Tufan Taştan’ın senaryosunu kaleme aldığı ve Tufan Taştan’ın yönettiği “Sen Ben Lenin” isimli sineması vizyona girmeden izledim. Sinemanın konusu tam da anlattığım olay lakin bir farkla; heykel sinemadaki belediye lideri tarafınca sergilenmek isteniyor. Direktör de heykel sergilenirse neler olur, onu anlatıyor.
“Sen Ben Lenin”; Karadeniz’deki kasabanın kıyısına vuran Lenin heykelinin meydanda sergilenme hazılıkları ve başbakanın iştirakiyle düzenlenecek açılış merasiminden hemilk evvel çalınmasını ve Ankara’dan nazaranvlendirilen iki polisin kasabada kayıp Lenin heykelinin peşine düşmesini anlatıyor.
Sinemada iki polis var ise biri uygun, oburu makûs polistir klişesini sürdüren direktör, sinemada buna çaycı ve iki polis diyaloğu üzerinden vurgu yapıyor.
Bir tiyatro oyunu seyrettiğimde o oyunun ritminin bulunmasına dikkat ederim. Ritm tam da olması gerektiği yerlerde aşağıya ya da üste çıkmalı. Ritim hissini hissetmeli seyirci. Sinemada bunu her vakit yakalamak da, yapmak da güç. Lakin “Sen Ben Lenin” tıpkı bir müziğin ritmi üzere tıkır tıkır ilerliyor. Yormadan, seyirciyi kıssanın içine alarak, dışına çıkarmadan.
Barış Falay ile Saygın Shalbukil’ın paylaştığı sinemada Melis Birkan, Serdar Orçin, Işık Sürer, Salih Kalyon, Hasibe Eren, Özgür Çevik, Şerif Erol, Binnur Kaya, Mustafa Kırantepe, Serkan Keskin, Nazlı Bulum, Murat Kılıç, Sarp Aydınoğlu, Barış Yıldız, Sarp Akkaya, Necip Memili, Bige Önal ve Utku Çakar rol alıyor.