EliteDizqn
Active member
Karadeniz müziğini rock müzikle sentezleyerek Türkiye’de ismini unutulmazlar ortasına yazdıran sanatçı Kazım Koyuncu, akciğer kanseri hastalığı niçiniyle 33 yaşında hayatını yitirmişti.
Şair Ceketli Çocuk olarak anılan Koyuncu vefatının 16. yılında anılıyor.
TÜRKÜLER DİNLEYEREK BÜYÜDÜ
Nüfusa geç kaydedilmesinden ötürü resmi doğum tarihi 10 Mayıs 1972 olsa da 7 Kasım 1971’de Artvin’in Hopa ilçesine bağlı Yeşilköy’de doğan Kazım Koyuncu, Cavit Beyefendi ve Hüsniye bayanın 6 çocuğundan 5’incisi olarak dünyaya geldi.
Koyuncu, çocukluğunda babaannesinden masallar, “Kemençeci Yaşar” lakabıyla tanınan Yaşar Turna’dan türküler dinleyerek büyüdü. Okumayı hayli seven, müziğe ortaokuldayken, babasının aldığı mandolinle başlayan Koyuncu, futbolla ilgilendi ve köydekilerin tersine sıkı bir Trabzonspor taraftarı oldu.
Kazım Koyuncu, 1989’da köyünden ayrılarak İstanbul Üniversitesi Kamu İdaresi Kısmında eğitime devam etti. Müzik çalışmalarına üniversite senelerında yük veren sanatçı, 1992’de Ali Enver’le birlikte “Dinmeyen” isimli müzik kümesini kurarak birinci profesyonel çalışmalarını yaptı.
Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi biçimini oluşturdu Tiyatro oyunlarına da müzik yapan sanatçı 1993’te okulu bıraktı. Koyuncu, sonrasındasında okulu bırakma sonucuna ait sorulan bir soruya, “Zor periyotlar… O okulu bitirip kaymakam falan olacaksın ya da kendi istediğin işi yapacaksın lakin daima soru işaretleri olacak. Sonu nereye varacak? Bu tercihlerden soru işaretli olanını tercih ettim.” karşılığını vermişti.
Okulu bırakmasının akabinde yalnızca müzik yapmaya karar veren Koyuncu, Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi stilini oluşturdu.
Birebir yıl arkadaşlarıyla bir arada “Zuğaşi Berepe” isminde bir küme kurdu ve hem yeni kümesiyle hem “Dinmeyen” kümesiyle çalıştı.
Koyuncu, yeni kümesiyle birinci albümü “Va Mişkunan”ı (Bilmiyoruz) 1995’te müzikseverlerin beğenisine sundu. Yeni usulüyle müzikseverlerin beğenisini daha fazla kazanan sanatçı, Dinmeyen kümesiyle 1996’da “Sisler Duvarı” albümünü, Zuğaşi Berepe ile de 1999’da “İgzas” isimli ikinci albümlerini yayımladı.
Sanatında yenilik ve denemeler yapmaktan kaçınmayan, Karadeniz müziğinin hem sert birebir vakitte duygusal yapısını yapıtlarına taşıyan Koyuncu’nun, “Dido” isimli müziğinin da yer aldığı birinci şahsi albümü “Viya!”, 2001’de müzik marketlerdeki yerini aldı.
“HA KANSER HA KONSER”
Kazım Koyuncu, 2002’de yayınlanan “Gülbeyaz” isimli dizinin müziklerini yapmaya başladıktan daha sonra ününü katladı, konser programları artmaya başladı.
“İlk albümde Gülbeyaz dizisinin epeyce tesiri oldu. Bu albümü, farklılığı yeğleyen beşerler aldı.” diyen Koyuncu, 2004’te ikinci solo albümü “Hayde”yi çıkardı.
Aralık 2004’te kanser teşhisi konulan sanatçı, tabiplerin fazla yorulmaması gerektiğini söylemesine karşın konserlerine devam etti. Son konserini 4 Şubat 2005’te Taksim’deki Yeni Melek Şov Merkezi’nde veren Koyuncu’nun o gün söylemiş olduği “Ha kanser ha konser” kelamları sevenleri tarafınca unutulmadı.
Koyuncu, hüzün kokan albümlerinde Türkçe’nin yanı sıra Hemşince, Lazca ve Gürcüce yapıtlara de yer verdi.
Karadeniz’de olduğu kadar, hem Türkiye birebir vakitte yurt haricinde hala ağır bir hayran kitlesine sahip olan sanatçı, bir açıklamasında, “Çocukken şiirle hoş oynuyordum. Şairlerle hayli uğraşıyordum. Bir ceket yaptırmak istedim bu biçimdelar, İstanbul’a gelirken, şair ceketi…” tabirlerini kullanmıştı.
Genç sanatçı, tedavi gördüğü hastanede 25 Haziran 2005’te, çabucak hemen 33 yaşındayken hayatını yitirdi. Koyuncu, vefatından iki gün daha sonra, dünyaya geldiği Yeşilköy’de, fındık ağaçlarının çevrelediği köy mezarlığına defnedildi.
“BİZ BİZE YETEBİLİYORUZ”
Yanlışsız bildiği şeyleri ortaya koymaktan çekinmediğini her fırsatta lisana getiren Koyuncu, verdiği bir röportajda, şunları kaydetmişti:
“Bence bir sanatkarın ya da müzikçinin epey gözü pek olması gerekiyor. Yüreğin ve çalışma arzun var ise hiç bir sorun yok, en çok para kazanamazsın. Bir albümün satmaz ya da 1 milyon satar. Bunlarla ilgilenmek istemiyorum. Çok büyük bir popülaritem yok. O yüzden biz bize yetebiliyoruz.”
Koyuncu’nun vefatının akabinde Paluri İstek Kal Demirçi, sanatkarla birinci müsabakasından son ana kadar süren dostluğunu anlattığı “Şair ceketli çocuk: Kazım” kitabını kaleme aldı.
Şair Ceketli Çocuk olarak anılan Koyuncu vefatının 16. yılında anılıyor.
TÜRKÜLER DİNLEYEREK BÜYÜDÜ
Nüfusa geç kaydedilmesinden ötürü resmi doğum tarihi 10 Mayıs 1972 olsa da 7 Kasım 1971’de Artvin’in Hopa ilçesine bağlı Yeşilköy’de doğan Kazım Koyuncu, Cavit Beyefendi ve Hüsniye bayanın 6 çocuğundan 5’incisi olarak dünyaya geldi.
Koyuncu, çocukluğunda babaannesinden masallar, “Kemençeci Yaşar” lakabıyla tanınan Yaşar Turna’dan türküler dinleyerek büyüdü. Okumayı hayli seven, müziğe ortaokuldayken, babasının aldığı mandolinle başlayan Koyuncu, futbolla ilgilendi ve köydekilerin tersine sıkı bir Trabzonspor taraftarı oldu.
Kazım Koyuncu, 1989’da köyünden ayrılarak İstanbul Üniversitesi Kamu İdaresi Kısmında eğitime devam etti. Müzik çalışmalarına üniversite senelerında yük veren sanatçı, 1992’de Ali Enver’le birlikte “Dinmeyen” isimli müzik kümesini kurarak birinci profesyonel çalışmalarını yaptı.
Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi biçimini oluşturdu Tiyatro oyunlarına da müzik yapan sanatçı 1993’te okulu bıraktı. Koyuncu, sonrasındasında okulu bırakma sonucuna ait sorulan bir soruya, “Zor periyotlar… O okulu bitirip kaymakam falan olacaksın ya da kendi istediğin işi yapacaksın lakin daima soru işaretleri olacak. Sonu nereye varacak? Bu tercihlerden soru işaretli olanını tercih ettim.” karşılığını vermişti.
Okulu bırakmasının akabinde yalnızca müzik yapmaya karar veren Koyuncu, Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi stilini oluşturdu.
Birebir yıl arkadaşlarıyla bir arada “Zuğaşi Berepe” isminde bir küme kurdu ve hem yeni kümesiyle hem “Dinmeyen” kümesiyle çalıştı.
Koyuncu, yeni kümesiyle birinci albümü “Va Mişkunan”ı (Bilmiyoruz) 1995’te müzikseverlerin beğenisine sundu. Yeni usulüyle müzikseverlerin beğenisini daha fazla kazanan sanatçı, Dinmeyen kümesiyle 1996’da “Sisler Duvarı” albümünü, Zuğaşi Berepe ile de 1999’da “İgzas” isimli ikinci albümlerini yayımladı.
Sanatında yenilik ve denemeler yapmaktan kaçınmayan, Karadeniz müziğinin hem sert birebir vakitte duygusal yapısını yapıtlarına taşıyan Koyuncu’nun, “Dido” isimli müziğinin da yer aldığı birinci şahsi albümü “Viya!”, 2001’de müzik marketlerdeki yerini aldı.
“HA KANSER HA KONSER”
Kazım Koyuncu, 2002’de yayınlanan “Gülbeyaz” isimli dizinin müziklerini yapmaya başladıktan daha sonra ününü katladı, konser programları artmaya başladı.
“İlk albümde Gülbeyaz dizisinin epeyce tesiri oldu. Bu albümü, farklılığı yeğleyen beşerler aldı.” diyen Koyuncu, 2004’te ikinci solo albümü “Hayde”yi çıkardı.
Aralık 2004’te kanser teşhisi konulan sanatçı, tabiplerin fazla yorulmaması gerektiğini söylemesine karşın konserlerine devam etti. Son konserini 4 Şubat 2005’te Taksim’deki Yeni Melek Şov Merkezi’nde veren Koyuncu’nun o gün söylemiş olduği “Ha kanser ha konser” kelamları sevenleri tarafınca unutulmadı.
Koyuncu, hüzün kokan albümlerinde Türkçe’nin yanı sıra Hemşince, Lazca ve Gürcüce yapıtlara de yer verdi.
Karadeniz’de olduğu kadar, hem Türkiye birebir vakitte yurt haricinde hala ağır bir hayran kitlesine sahip olan sanatçı, bir açıklamasında, “Çocukken şiirle hoş oynuyordum. Şairlerle hayli uğraşıyordum. Bir ceket yaptırmak istedim bu biçimdelar, İstanbul’a gelirken, şair ceketi…” tabirlerini kullanmıştı.
Genç sanatçı, tedavi gördüğü hastanede 25 Haziran 2005’te, çabucak hemen 33 yaşındayken hayatını yitirdi. Koyuncu, vefatından iki gün daha sonra, dünyaya geldiği Yeşilköy’de, fındık ağaçlarının çevrelediği köy mezarlığına defnedildi.
“BİZ BİZE YETEBİLİYORUZ”
Yanlışsız bildiği şeyleri ortaya koymaktan çekinmediğini her fırsatta lisana getiren Koyuncu, verdiği bir röportajda, şunları kaydetmişti:
“Bence bir sanatkarın ya da müzikçinin epey gözü pek olması gerekiyor. Yüreğin ve çalışma arzun var ise hiç bir sorun yok, en çok para kazanamazsın. Bir albümün satmaz ya da 1 milyon satar. Bunlarla ilgilenmek istemiyorum. Çok büyük bir popülaritem yok. O yüzden biz bize yetebiliyoruz.”
Koyuncu’nun vefatının akabinde Paluri İstek Kal Demirçi, sanatkarla birinci müsabakasından son ana kadar süren dostluğunu anlattığı “Şair ceketli çocuk: Kazım” kitabını kaleme aldı.