EsraBetül
Member
Tutkuyla alevlenen lakin toksik bir alakaya dönüşmekten kurtulamayan bir aşkın anlatıldığı “beraber Öleceğiz”in çabucak akabinde bir daha emsal temalar etrafında dönenen lakin fazlaca farklı bir sinema olan “Diyalog”u izlemek Antalya Altın Portakal Sinema Festivali’ni takip eden izleyiciler için farklı bir tecrübeydi doğrusu.
Kıyaslamak ismine söylemiyorum (çünkü dediğim üzere fazlaca farklı iki filmdi) lakin birinci sinemada yükün değerli bir kısmını Su Kutlu ve Özgür Emre Yıldırım ikilisi taşırken, ikinci sinemada de Hare Sürel ve Ushan Çakır ikilisi misal bir yükün altına girmişlerdi. Üstelik “Diyalog”da çabucak hiç yan karakterin olmayışı (hakkını yemeyelim, yalnızca sesiyle de olsa sinemaya dayanılmaz bir katkı sunan Funda Eryiğit tahminen de burada alması mümkün bir Yardımcı Bayan Oyuncu ödülüyle tarih yazmaya yakın duruyor olabilir) tahminen bu düeti daha da güçlü bir meydan okumaya dönüştürmüştü. her neyse ki her iki oyuncu da rollerine büyük bir yetkinlikle hayat vererek şenliğin son gününde epey hoş bir sürpriz yaşatmış oldular bize.
İKİ SİNEMASIYLA YARIŞIYOR
Enteresandır, “Diyalog”un direktörü Ali Tansu Turhan’ın Antalya’da Ulusal Kısa Sinema Yarışması’nda da bir sineması yarışıyor: “İkinci Gece”. Arşivlere bakmak gerek natürel ancak sanıyorum bu durum Antalya tarihinde bir birinci olabilir. Öte yandan biri çıkıp da biri kısa oburu uzun metrajlı bu iki sinemanın birebir direktörün elinden çıktığını söylese bir çok şaşırırdım. Bu manada Ali Tansu Turhan’ın sinema mesleğinde epeyce değişik bir seyir izleyeceğine dair hoş bir his de var içimde; hem onun için tıpkı vakitte biz izleyiciler için uygun haber. Ben kendi adıma daha düşsel atmosferi ve deher neysel sinemaya yaklaşan anlatımıyla “İkinci Gece”den daha gerçekçi bir anlatımı tercih ettiği “Diyalog”dan etkilendiğim kadar etkilenmedim fakat kısa sinema seçkisindeki 12 sinema içinde aklımda kalan birkaç sinemadan birisi olmuştu, onun da altını çizeyim.
Senaryosu Burcu Uğuz, Fahri Güllüoğlu ve Ali Tansu Turhan tarafınca yazılan ve sinema ortasında sinema yapısıyla (hatta kimilerine bakılırsa sinema ortasında sinema ortasında sinema, lakin ben iç içe geçen üç değil, iki sinema olduğuna kanaat getirdim açıkçası) ilerleyen “Diyalog” bir “audition” sahnesiyle başlıyor ve akabinde provalar, çekimler derken tam manasıyla bir sinema çekiminin tüm etaplarına bizi şahit ediyor. Direktörün deyişiyle bir “tanışma filmi” olan “Diyalog” sahiden de ihtimamla yazılmış ve tahminen de yaşanmışlıklardan hareketle hayli gerçek duran diyaloglarıyla izleyiciyi çabucak kavrayıveriyor. olağan olarak oynadıkları karakterlere epeyce incelikli ve hakikat dokunuşlarla hayat veren Hare Sürel ve Ushan Çakır’ın (filmde de birinin ismi Hare, ötekininki Ushan) sinemanın muvaffakiyetinde epey büyük hisseleri var, tekrar oldu tahminen lakin söylemekten ziyan gelmez.
TEK PLANDA AŞK
Sinemanın en vurucu kısmı 32 dakika süren tek planlık uzun sekans. Ushan ve Hare’nin çekimler başlamadan evvel geçirdikleri uzun ve bunaltıcı prova sürecinin sonlarında bir akşam gittikleri barda sohbet ettikleri ve akabinde boş Kadıköy sokaklarında yürüdükleri sahne iki karakterinin münasebetlerinde de belirleyici bir yere sahip ve bu sahnenin hiç kesilmeden, tam vakitli olarak önümüze getirilmesi bizi sahiden de o aşkın nasıl başladığına birinci elden şahit ettiği üzere oradaki ağır duyguyu da epeyce tesirli bir biçimde bize yaşatıyor.
Anlatımı, etraf sistemi, müzik tercihleri (Tuğçe Şenoğul’un “Bıraktığın İzler” müziği sinemanın ana teması adeta) ve oyunculuklarıyla bütünlüklü bir estetik sunan “Diyalog” Antalya’da heyetin dikkatini çekecek mi bilmiyorum ancak izleyicinin dikkatini çektiği konusunda kuşku yok. Vizyona çıktığında kaçırmamanızı öneririm.
Kıyaslamak ismine söylemiyorum (çünkü dediğim üzere fazlaca farklı iki filmdi) lakin birinci sinemada yükün değerli bir kısmını Su Kutlu ve Özgür Emre Yıldırım ikilisi taşırken, ikinci sinemada de Hare Sürel ve Ushan Çakır ikilisi misal bir yükün altına girmişlerdi. Üstelik “Diyalog”da çabucak hiç yan karakterin olmayışı (hakkını yemeyelim, yalnızca sesiyle de olsa sinemaya dayanılmaz bir katkı sunan Funda Eryiğit tahminen de burada alması mümkün bir Yardımcı Bayan Oyuncu ödülüyle tarih yazmaya yakın duruyor olabilir) tahminen bu düeti daha da güçlü bir meydan okumaya dönüştürmüştü. her neyse ki her iki oyuncu da rollerine büyük bir yetkinlikle hayat vererek şenliğin son gününde epey hoş bir sürpriz yaşatmış oldular bize.
İKİ SİNEMASIYLA YARIŞIYOR
Enteresandır, “Diyalog”un direktörü Ali Tansu Turhan’ın Antalya’da Ulusal Kısa Sinema Yarışması’nda da bir sineması yarışıyor: “İkinci Gece”. Arşivlere bakmak gerek natürel ancak sanıyorum bu durum Antalya tarihinde bir birinci olabilir. Öte yandan biri çıkıp da biri kısa oburu uzun metrajlı bu iki sinemanın birebir direktörün elinden çıktığını söylese bir çok şaşırırdım. Bu manada Ali Tansu Turhan’ın sinema mesleğinde epeyce değişik bir seyir izleyeceğine dair hoş bir his de var içimde; hem onun için tıpkı vakitte biz izleyiciler için uygun haber. Ben kendi adıma daha düşsel atmosferi ve deher neysel sinemaya yaklaşan anlatımıyla “İkinci Gece”den daha gerçekçi bir anlatımı tercih ettiği “Diyalog”dan etkilendiğim kadar etkilenmedim fakat kısa sinema seçkisindeki 12 sinema içinde aklımda kalan birkaç sinemadan birisi olmuştu, onun da altını çizeyim.
Senaryosu Burcu Uğuz, Fahri Güllüoğlu ve Ali Tansu Turhan tarafınca yazılan ve sinema ortasında sinema yapısıyla (hatta kimilerine bakılırsa sinema ortasında sinema ortasında sinema, lakin ben iç içe geçen üç değil, iki sinema olduğuna kanaat getirdim açıkçası) ilerleyen “Diyalog” bir “audition” sahnesiyle başlıyor ve akabinde provalar, çekimler derken tam manasıyla bir sinema çekiminin tüm etaplarına bizi şahit ediyor. Direktörün deyişiyle bir “tanışma filmi” olan “Diyalog” sahiden de ihtimamla yazılmış ve tahminen de yaşanmışlıklardan hareketle hayli gerçek duran diyaloglarıyla izleyiciyi çabucak kavrayıveriyor. olağan olarak oynadıkları karakterlere epeyce incelikli ve hakikat dokunuşlarla hayat veren Hare Sürel ve Ushan Çakır’ın (filmde de birinin ismi Hare, ötekininki Ushan) sinemanın muvaffakiyetinde epey büyük hisseleri var, tekrar oldu tahminen lakin söylemekten ziyan gelmez.
TEK PLANDA AŞK
Sinemanın en vurucu kısmı 32 dakika süren tek planlık uzun sekans. Ushan ve Hare’nin çekimler başlamadan evvel geçirdikleri uzun ve bunaltıcı prova sürecinin sonlarında bir akşam gittikleri barda sohbet ettikleri ve akabinde boş Kadıköy sokaklarında yürüdükleri sahne iki karakterinin münasebetlerinde de belirleyici bir yere sahip ve bu sahnenin hiç kesilmeden, tam vakitli olarak önümüze getirilmesi bizi sahiden de o aşkın nasıl başladığına birinci elden şahit ettiği üzere oradaki ağır duyguyu da epeyce tesirli bir biçimde bize yaşatıyor.
Anlatımı, etraf sistemi, müzik tercihleri (Tuğçe Şenoğul’un “Bıraktığın İzler” müziği sinemanın ana teması adeta) ve oyunculuklarıyla bütünlüklü bir estetik sunan “Diyalog” Antalya’da heyetin dikkatini çekecek mi bilmiyorum ancak izleyicinin dikkatini çektiği konusunda kuşku yok. Vizyona çıktığında kaçırmamanızı öneririm.