EliteDizqn
Active member
Getty Images
Dudaktan öpüşmek sandığımız kadar üniversal bir davranış değil. Farklı kültürlerin farklı öpüşme biçimleri var. Pekala, bu farklılıklar, bu “mahrem” hareketi niye değerli gördüğümüze dair bir fikir verebilir mi?
Dünyanın farklı bölgelerinden 168 kültür ile ilgili bir araştırmaya göre insan toplumlarının yarıdan azı dudaktan öpüşüyor.
ABD’nin Las Vegas kentindeki Nevada Üniversitesi’nde antropoloji profesörü William Jankowiak, dudaktan öpüşmelerin yalnızca yüzde 46’sının romantik emelli olduğunu tespit etmiş. Ebeveynlerin çocukları öpmesi yahut selamlaşma prosedürü olarak kullanılan bu tıp öpüşmeler araştırmaya dahil edilmemiş.
İnsanların öpme muhtaçlığına ait iki teori, doğuştan gelen bir özellik olarak bebekken dudak temasından hoşlanıyor olmamız fikrine dayanıyor.
Bir teoriye nazaran, dudak temasını göğüs emmeye benzetiyor olabiliriz ve bu refleks herkeste doğuştan vardır.
Öteki bir görüşe göre ise anneler ve çocukları dudaktan öpüşme yoluyla yakın bağ kurarlar. Bu, “ağızdan besin aktarma”ya dayanan bir olgudur.
Cetlerimiz muhtemelen bebeklerini kendi ağızlarında çiğnedikleri yiyeceklerle besliyordu. Beşere en yakın çeşit olan şempanzeler ve öbür büyük kuyruksuz maymunlar da bu türlü davranıyor.
Bir öbür teori ise dudakların epey hassas ve giysi ile örtülmemiş olmasını ileri sürüyor. Yani giyinme, öpüşmeye başvurmada kıymetli bir etken olabilir.
Jankowiak’a bakılırsa, “Ne kadar fazla giyinilmişse o kadar sık öpüşülüyor; tıpkı biçimde ne kadar az giysi var ise o kadar az öpüşme oluyor”.
“İnsanlarda öpüşmenin öne çıkması yahut geri planda kalması, duyumsallık gereksiniminin öpüşme haricinde öteki biçimlerde de giderilmesine bağlı.”
Getty Images
Müellif Sheril Kirsenbaum, dudaktan öpüşmeyen kültürlerde mahremiyet muhtaçlığı öbür yollardan gideriliyor.
“Darwin’in kelam ettiği bir Malay öpücüğü var: bayanlar yere çömeliyor, erkekler de üzerlerine eğilip kokluyor ve mümkün partnerlerinden koku numunesi almış oluyor.”
Papua Yeni Gine’nin doğu kıyısı açıklarındaki Trobriand Adaları’nda aşıklar yüz yüze oturup birbirlerinin kirpiklerini ağızlarına alıyor. Kirshenbaum, bunun çoğumuza romantik gelmeyebileceğini lakin onlar açısından işe yaradığını söylüyor.
Dudaktan öpüşme ve öteki öpme cinslerinde değerli olan ise o anın yakından paylaşılmasıyla, tarafların birbirleri hakkında mahrem bilgiye sahip olmasıyla ilgili.
Dudakları birleştirip öpmek şimdi yalnızca beşere mahsus bir davranış. Pekala, öpüşmek evrimsel bir emele hizmet ediyorsa niye hayvanlar öpüşmüyor?
Partnerimizin yüzüne yaklaşma zaruriliği duymamızın en önemli niçinlerinden biri, onları koklama gereksinimindendir.
Koku ise beslenme şekli, hastalık olup olmadığı, ruh hali üzere birfazlaca bahiste kıymetli bilgiler içerir.
bir epey hayvanın koku alma duyusu bizden epeyce daha ileri olduğu için bizim kadar birbirlerine yaklaşmalarına gerek kalmıyor.
Dudaktan öpüşmek sandığımız kadar üniversal bir davranış değil. Farklı kültürlerin farklı öpüşme biçimleri var. Pekala, bu farklılıklar, bu “mahrem” hareketi niye değerli gördüğümüze dair bir fikir verebilir mi?
Dünyanın farklı bölgelerinden 168 kültür ile ilgili bir araştırmaya göre insan toplumlarının yarıdan azı dudaktan öpüşüyor.
ABD’nin Las Vegas kentindeki Nevada Üniversitesi’nde antropoloji profesörü William Jankowiak, dudaktan öpüşmelerin yalnızca yüzde 46’sının romantik emelli olduğunu tespit etmiş. Ebeveynlerin çocukları öpmesi yahut selamlaşma prosedürü olarak kullanılan bu tıp öpüşmeler araştırmaya dahil edilmemiş.
İnsanların öpme muhtaçlığına ait iki teori, doğuştan gelen bir özellik olarak bebekken dudak temasından hoşlanıyor olmamız fikrine dayanıyor.
Bir teoriye nazaran, dudak temasını göğüs emmeye benzetiyor olabiliriz ve bu refleks herkeste doğuştan vardır.
Öteki bir görüşe göre ise anneler ve çocukları dudaktan öpüşme yoluyla yakın bağ kurarlar. Bu, “ağızdan besin aktarma”ya dayanan bir olgudur.
Cetlerimiz muhtemelen bebeklerini kendi ağızlarında çiğnedikleri yiyeceklerle besliyordu. Beşere en yakın çeşit olan şempanzeler ve öbür büyük kuyruksuz maymunlar da bu türlü davranıyor.
Bir öbür teori ise dudakların epey hassas ve giysi ile örtülmemiş olmasını ileri sürüyor. Yani giyinme, öpüşmeye başvurmada kıymetli bir etken olabilir.
Jankowiak’a bakılırsa, “Ne kadar fazla giyinilmişse o kadar sık öpüşülüyor; tıpkı biçimde ne kadar az giysi var ise o kadar az öpüşme oluyor”.
“İnsanlarda öpüşmenin öne çıkması yahut geri planda kalması, duyumsallık gereksiniminin öpüşme haricinde öteki biçimlerde de giderilmesine bağlı.”
Getty Images
Müellif Sheril Kirsenbaum, dudaktan öpüşmeyen kültürlerde mahremiyet muhtaçlığı öbür yollardan gideriliyor.
“Darwin’in kelam ettiği bir Malay öpücüğü var: bayanlar yere çömeliyor, erkekler de üzerlerine eğilip kokluyor ve mümkün partnerlerinden koku numunesi almış oluyor.”
Papua Yeni Gine’nin doğu kıyısı açıklarındaki Trobriand Adaları’nda aşıklar yüz yüze oturup birbirlerinin kirpiklerini ağızlarına alıyor. Kirshenbaum, bunun çoğumuza romantik gelmeyebileceğini lakin onlar açısından işe yaradığını söylüyor.
Dudaktan öpüşme ve öteki öpme cinslerinde değerli olan ise o anın yakından paylaşılmasıyla, tarafların birbirleri hakkında mahrem bilgiye sahip olmasıyla ilgili.
Dudakları birleştirip öpmek şimdi yalnızca beşere mahsus bir davranış. Pekala, öpüşmek evrimsel bir emele hizmet ediyorsa niye hayvanlar öpüşmüyor?
Partnerimizin yüzüne yaklaşma zaruriliği duymamızın en önemli niçinlerinden biri, onları koklama gereksinimindendir.
Koku ise beslenme şekli, hastalık olup olmadığı, ruh hali üzere birfazlaca bahiste kıymetli bilgiler içerir.
bir epey hayvanın koku alma duyusu bizden epeyce daha ileri olduğu için bizim kadar birbirlerine yaklaşmalarına gerek kalmıyor.