EliteDizqn
Active member
Bodrum’da yer alan Zai Ömür, Ahmet Güneştekin’in “Kutsal Ağaçlar” isimli şahsi standına mesken sahipliği yaptı. Koleksiyoner ve iş insanı Yunus Büyükkuşoğlu’nun kurucusu olduğu ve eşi Derya Büyükkuşoğlu ile birlikte yönettiği Zai Ömür, edebiyat, sanat ve gastronomiyle iç içe geçmiş bir ömür tecrübesi sunmayı amaçlayan yeni jenerasyon bir kütüphane. Zai Hayat ortasında kurulan sanat galerisi Arka Zai’nin açılış standı olan “Kutsal Ağaçlar”ın açılış davetine Aydın Doğan, Ali Poyrazoğlu, Tilda Tezman, Murat Ülker, İnci Aksoy, Yalçın Ayaydın, Zeynep – Volkan Demirel, Fulya-Haluk Nayman, Esra- Fatih Öztürk, Meral Kosif, Feryal Gülman üzere iş, sanat ve cemiyet dünyasından isimler katıldı. Stant, 28 Temmuz 2021 tarihine kadar fiyatsız olarak ziyaret edilebilecek.
Güneştekin: “Gelene-ek yaparak sanatımı gelecek kuşaklara aktarıyorum”
Güneştekin’in geleneği şimdiye taşıma niyetiyle yorumladığı işlerine ve ağaç haritalarının dairesel yapısını anımsatan formlarla çalıştığı yapıtlarına yer veren “Kutsal Ağaçlar”, sanatkarın farklı tabir araçlarından yararlandığı işlerini bir ortaya getirerek bakış açılarının ve hallerin indirgenemez çoğulluğuna vurgu yapıyor. Stantta, sanatkarın yaratıcı denemelerinin özünü yakalayan, algı ve hisleri için görsel bir muadil yarattığı bronz heykelleri, geçmiş uygulamaların haricinde kalarak yaptığı seramik işleri ve mitolojik öğeleri, optik yanılsamaları yaratan yarıkürelerin yanı sıra, işlerin yüzeyinde ortaya çıkan 3d yarıkürelerle bütünleştirdiği işleri sergileniyor.
“Kutsal Ağaçlar”da sergilenen Gelene–ek ismini verdiği çalışmalarının temel ideolojisini sanatçı –ek sözüne yüklediği mana üzerine kurmuştur. Gelenek tabirinin gelene–ek biçiminde kullanması gelenek ve onun elde ediliş biçimi olan tecrübenin şimdiye taşınma tasarısıdır. Gelene–ek, geçmişte kalan ve bugüne olduğu üzere taşınmak isteneni değil, kopmaksızın devam eden bir bütünü tabir eder. Bu devamlı değişen, çoğullaşan bütün lakin kesintisiz olarak yorumlandığında canlı kalır. Geçmişten bugüne yine eden, uzanan, kalan, gelen bir ek vardır. Bu ekin kesintiye uğraması düşünmenin de kesintiye uğraması demektir.
Güneştekin geçmişten gelenin, geleceğe dönük bir ekinin olduğunu ve bu süreklilik yardımıyla yaşanan şimdiden çocukluğunun en uzak anlarına, ışığa form vermeyi düşlediği vakit içindera, kesintisiz olarak geri gidebildiğini söyler: Olup biten olayları anlattığımda belleğimden çıkardığım bu olayların şahsen kendisi olmayıp bu şeylerin bende bıraktığı izlerdir. Artık var olmayan çocukluğum var olmayan vakit ortasındadır; ama onun bıraktığı izi şimdiki vakitte nazaranbilirim, zira belleğimde barınmaya devam eder. Şeylerin geçip gittikten daha sonra bıraktıkları izlenim, anlar geçip gittikten daha sonra da varlığını sürdürür; sanatkarın ölçtüğü şey orada olandır. Geçmişten edinilmiş tecrübesi şimdiki vakit ortasında harekete geçirme pratiği içindeki bağ kavramsallaştırdığı gelene–ek sözünde ortaya çıkar.
“Kutsal Ağaçlar”da sergilenen tuval üzerine çalıştığı işlerinde sanatçı hareketin ve sonsuzluğun üniversal sembolü olan daire üzerine konseyi sarmal yapıyı mitolojik öğelerle birleştirir. Sanatkarın çocukluğunda çizdiği birinci biçimler içinde olan bu sarmal yapı, eşmerkezli daireler, bir ağacın halkalarından su üstündeki dalgalanma desenlerine kadar epeyce sayıda doğal düzenlemeyle belleğine yerleşmiştir. Sanatkarın bu işlerinde yüzeyde, dairesel ağaç haritalarında olduğu üzere, halkalar yahut iç içe geçen güneş patlamaları merkezî bir kökle başlar, öbür sıralar ortadan dışa gerçek genişler. birebir vakitte, kimilerinde bir dizi modüllü halka ve yan yana hücreler de kullanır. Her bir hücrenin alanı birden fazla vakit birbirine geçen muhakkak bir yoruma ve renge karşılık gelir. Sanatçı bu yorumlama alanını, anlamsal yapının oluşturucu öğesi olarak mitolojik bir kabukla örterek inşa eder.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
Güneştekin: “Gelene-ek yaparak sanatımı gelecek kuşaklara aktarıyorum”
Güneştekin’in geleneği şimdiye taşıma niyetiyle yorumladığı işlerine ve ağaç haritalarının dairesel yapısını anımsatan formlarla çalıştığı yapıtlarına yer veren “Kutsal Ağaçlar”, sanatkarın farklı tabir araçlarından yararlandığı işlerini bir ortaya getirerek bakış açılarının ve hallerin indirgenemez çoğulluğuna vurgu yapıyor. Stantta, sanatkarın yaratıcı denemelerinin özünü yakalayan, algı ve hisleri için görsel bir muadil yarattığı bronz heykelleri, geçmiş uygulamaların haricinde kalarak yaptığı seramik işleri ve mitolojik öğeleri, optik yanılsamaları yaratan yarıkürelerin yanı sıra, işlerin yüzeyinde ortaya çıkan 3d yarıkürelerle bütünleştirdiği işleri sergileniyor.
“Kutsal Ağaçlar”da sergilenen Gelene–ek ismini verdiği çalışmalarının temel ideolojisini sanatçı –ek sözüne yüklediği mana üzerine kurmuştur. Gelenek tabirinin gelene–ek biçiminde kullanması gelenek ve onun elde ediliş biçimi olan tecrübenin şimdiye taşınma tasarısıdır. Gelene–ek, geçmişte kalan ve bugüne olduğu üzere taşınmak isteneni değil, kopmaksızın devam eden bir bütünü tabir eder. Bu devamlı değişen, çoğullaşan bütün lakin kesintisiz olarak yorumlandığında canlı kalır. Geçmişten bugüne yine eden, uzanan, kalan, gelen bir ek vardır. Bu ekin kesintiye uğraması düşünmenin de kesintiye uğraması demektir.
Güneştekin geçmişten gelenin, geleceğe dönük bir ekinin olduğunu ve bu süreklilik yardımıyla yaşanan şimdiden çocukluğunun en uzak anlarına, ışığa form vermeyi düşlediği vakit içindera, kesintisiz olarak geri gidebildiğini söyler: Olup biten olayları anlattığımda belleğimden çıkardığım bu olayların şahsen kendisi olmayıp bu şeylerin bende bıraktığı izlerdir. Artık var olmayan çocukluğum var olmayan vakit ortasındadır; ama onun bıraktığı izi şimdiki vakitte nazaranbilirim, zira belleğimde barınmaya devam eder. Şeylerin geçip gittikten daha sonra bıraktıkları izlenim, anlar geçip gittikten daha sonra da varlığını sürdürür; sanatkarın ölçtüğü şey orada olandır. Geçmişten edinilmiş tecrübesi şimdiki vakit ortasında harekete geçirme pratiği içindeki bağ kavramsallaştırdığı gelene–ek sözünde ortaya çıkar.
“Kutsal Ağaçlar”da sergilenen tuval üzerine çalıştığı işlerinde sanatçı hareketin ve sonsuzluğun üniversal sembolü olan daire üzerine konseyi sarmal yapıyı mitolojik öğelerle birleştirir. Sanatkarın çocukluğunda çizdiği birinci biçimler içinde olan bu sarmal yapı, eşmerkezli daireler, bir ağacın halkalarından su üstündeki dalgalanma desenlerine kadar epeyce sayıda doğal düzenlemeyle belleğine yerleşmiştir. Sanatkarın bu işlerinde yüzeyde, dairesel ağaç haritalarında olduğu üzere, halkalar yahut iç içe geçen güneş patlamaları merkezî bir kökle başlar, öbür sıralar ortadan dışa gerçek genişler. birebir vakitte, kimilerinde bir dizi modüllü halka ve yan yana hücreler de kullanır. Her bir hücrenin alanı birden fazla vakit birbirine geçen muhakkak bir yoruma ve renge karşılık gelir. Sanatçı bu yorumlama alanını, anlamsal yapının oluşturucu öğesi olarak mitolojik bir kabukla örterek inşa eder.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı