EsraBetül
Member
Bu “Neşe”li bir oyun mu? “Neşe” nereye gitti? “Neşe”’ niye bu kadar çabuk gidiyor. Bu soruların karşılığı kendimizde gizli; hisler, ıstırap, memnunluk, acı, coşku ve sonsuz sevinç arayışı… Evvelki akşam 25. İstanbul Tiyatro Şenliği kapsamında “Neşe” isimli oyunu seyrettik.
Rengârenk kostümler giymiş oyuncular. Zira burası dünya çapında usta olarak kabul edilen Pippo Delbono’nun kumpanyası. niye rengârenk sirk kostümleri giymiş oyuncular, sahnedeyken daima lalalalala mı olmalı! İşte hepimiz oyunun tanıtımlarını görür görmez bu biçimde bir havaya girip bu oyuna geldik. daha sonra mı? Bir tokat patladı hızımızda. aslına bakarsan Delbono’nun istediği de buydu.
Ancak şunu söylemeden geçemeyeceğim, oyuna yaş sonu konulmalıydı. Zira bu oyunu bir sirk gösterisi zanniçin beşerler da çocuklarını alıp gelmiş.
Oyunda baş karakter anlatıcı rolünü üstüne alan Delbono, öteki oyuncuların bilakis kot pantolon ve beyaz gömlek giymiş. Oyunda, anlatıcının, dünyanın en memnun insanıyken yalnızlıkla çaba eden birine dönüştüğünü görüyoruz. Yalnızlık duygusu artınca ışık daha fazla ışık, memnunluk daha fazla memnunluk.
NASIL ANLAŞILIR?
Pippo Delbono’ya göre sevinç, bir ilahi ve bu ilahi her akşam farklı olan bir kavram. “Neşe”nin ne olduğu nasıl anlaşılır? Acıyla, vefatla, meczuplukla, Delbono’nun ve hem de her birimizin ömür yolu ile uzlaşmak, bizi olduğumuz şey olmaya yönlendiren ve “Neşe” üzere bizim bir modülümüz haline gelen olaylarla dolu. Oyunun dekoru birebir oyuncunun hisleri üzere değişiyor. Kurumuş sarı yapraklar, mavi bir deniz ve kâğıttan gemiler, her yerde çiçekler… İşte “Neşe” bu biçimde coşku ile birlikte geliyor. daha sonra bir daha gidiyor. Bu oyun Delbono’nun uzun yıllar sahneyi paylaştığı ve sonsuza giden dostu Bobo’ya bir ağıt niteliği taşıyor. Bir varmış bir yokmuş. Her daim gücünü hissettiğin bir dostun, ömrünü paylaştığın kişinin bir anda gitmesi ve kocaman bir boşluk hissi… Sahnede Delbono’nun bu acısına da tanıklık ediyoruz. Tiyatro şenliği yardımıyla memleketler arası oyunları seyredebiliyoruz. Bu benim için “Neşe” işte. Evvelki gün oyun daha sonrası onur mükafatı alan Delbono’yu bir daha ülkemizde öbür bir oyunla seyretsek ne hoş olurdu. “Neşe”niz daim olsun.
Rengârenk kostümler giymiş oyuncular. Zira burası dünya çapında usta olarak kabul edilen Pippo Delbono’nun kumpanyası. niye rengârenk sirk kostümleri giymiş oyuncular, sahnedeyken daima lalalalala mı olmalı! İşte hepimiz oyunun tanıtımlarını görür görmez bu biçimde bir havaya girip bu oyuna geldik. daha sonra mı? Bir tokat patladı hızımızda. aslına bakarsan Delbono’nun istediği de buydu.
Ancak şunu söylemeden geçemeyeceğim, oyuna yaş sonu konulmalıydı. Zira bu oyunu bir sirk gösterisi zanniçin beşerler da çocuklarını alıp gelmiş.
Oyunda baş karakter anlatıcı rolünü üstüne alan Delbono, öteki oyuncuların bilakis kot pantolon ve beyaz gömlek giymiş. Oyunda, anlatıcının, dünyanın en memnun insanıyken yalnızlıkla çaba eden birine dönüştüğünü görüyoruz. Yalnızlık duygusu artınca ışık daha fazla ışık, memnunluk daha fazla memnunluk.
NASIL ANLAŞILIR?
Pippo Delbono’ya göre sevinç, bir ilahi ve bu ilahi her akşam farklı olan bir kavram. “Neşe”nin ne olduğu nasıl anlaşılır? Acıyla, vefatla, meczuplukla, Delbono’nun ve hem de her birimizin ömür yolu ile uzlaşmak, bizi olduğumuz şey olmaya yönlendiren ve “Neşe” üzere bizim bir modülümüz haline gelen olaylarla dolu. Oyunun dekoru birebir oyuncunun hisleri üzere değişiyor. Kurumuş sarı yapraklar, mavi bir deniz ve kâğıttan gemiler, her yerde çiçekler… İşte “Neşe” bu biçimde coşku ile birlikte geliyor. daha sonra bir daha gidiyor. Bu oyun Delbono’nun uzun yıllar sahneyi paylaştığı ve sonsuza giden dostu Bobo’ya bir ağıt niteliği taşıyor. Bir varmış bir yokmuş. Her daim gücünü hissettiğin bir dostun, ömrünü paylaştığın kişinin bir anda gitmesi ve kocaman bir boşluk hissi… Sahnede Delbono’nun bu acısına da tanıklık ediyoruz. Tiyatro şenliği yardımıyla memleketler arası oyunları seyredebiliyoruz. Bu benim için “Neşe” işte. Evvelki gün oyun daha sonrası onur mükafatı alan Delbono’yu bir daha ülkemizde öbür bir oyunla seyretsek ne hoş olurdu. “Neşe”niz daim olsun.