EliteDizqn
Active member
Okuma yazmayı 71 yaşındayken 3 ayda öğrenen Ayşe Başoğlu’nun konutta bulduğu kasa defterine yazdığı hayat kıssası, kitap olarak basılacak.
Dedesi istemediği için okula gönderilmeyen ve okuma yazma öğrenemeyen Başoğlu, 20 yaşında evlendi. Başoğlu, 37 yaşındayken 9 çocuğuyla İstanbul’a geldikten daha sonra çeşitli niçinlerle eşinden de boşandı.
Gündüzleri yemekhanede çalışarak 9 çocuğunu büyüten Başoğlu’nun okuma yazma öğrenme isteğiyse hiç dinmedi.
Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezinde okuma yazma öğretildiğini öğrendiğinde çabucak derslere başlayan Ayşe Başoğlu, 71 yaşında, 3 ayda okuma yazmayı öğrendi.
Bununla da yetinmeyen Başoğlu, Covid-19 salgını devrinde, konutunda bulduğu kasa defterine hayat öyküsünü yazdı. Başoğlu’nun ömrünü yazdığı kitap, Tuzla Belediyesi tarafınca basılacak.
“HEM ÇALIŞTIM HEM ÇOCUKLARIMA BAKTIM”
Ayşe Başoğlu, eski eşinin kendisine ve çocuklarına sahip çıkmadığını söylemiş oldu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde kırık dökük bir meskende oturduğunu anlatırken, “Çocuklarımı tek bir yer yatağının üzerinde yatırırdım. Bir çocuğum o meskenlerin birinde hasta oldu. Orada ömür gayreti verdik. kimi vakit komşularımdan çay isterdim çocuklarıma içirmek için. Çocuklarımla bir hayat kurdum. Kimse bana ‘İstanbul’da ne yapıyorsun, ne ediyorsun?’ diye sormadı. 9 çocuğumun hepsiyle ben ilgilendim, hepsini ben yetiştirdim, evlendirdim. Hayatta hiç yılmadım. Hem çalıştım tıpkı vakitte çocuklarıma baktım. Hayatla tek başıma gayret ettim” diye konuştu.
Dedesinin, kendisini okula göndermediğini lisana getiren Başoğlu, okula giden komşu çocuklarını gördüğünde epeyce üzüldüğünü ve onları camdan ağlayarak izlediğini söz etti.
Başoğlu, “Keşke bir önlüğüm, bir yakalığım olsa’ derdim. Okula gitmiyorum diye üzülürdüm. Biri kulağıma fısıldasa ben de kaçacağım okula. ‘Elbiseyle okula gidiliyor.’ deseydiler ben de kaçardım okula. Kimse bana demedi. O içime bir keder kaldı. O günden beri dua ettim ‘Allah’ım bana yardım et, ölene kadar okumayı inşallah öğrenirim’ diye.” dedi.
Bir komşusunun vasıtasıyla Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezine gittiğini ve orada okuma yazma dersleri almaya başladığını anlatan Başoğlu, şöyleki devam etti:
“Günde 1 saat okuma yazma öğrenmek için ders aldım. 3 ayda okuma yazmayı öğrendim. Bu imkanı tanıyanlardan ve okuma yazmayı bana öğretenlerden Allah razı olsun. Güya 15 yaşına geri döndüm, hiç büyümemişim, yeni büyüyorum üzere geldi bana. Okumayı yazmayı öğrendim, başardım. Ne keyifli bana 70 yaşında çocukluk hayalime ulaştım. Okuma öğrendikten daha sonra başımdaki kasvetler daima gitti. O denli bir keyifli, huzurlu oldum ki dünya benim oldu. Okuma yazmayı öğrenince okuma yazmanın ne kadar değerli olduğunu anladım. Ben hiç bir şey bilmiyormuşum, cahilmişim, bir şey bilmez biriymişim. Kur’an-ı Kerim’in Türkçesini okudum, çocuk romanları okudum. Onlar fazlaca hoşuma gidiyor. Okuma yazma öğrenince etrafımdakiler hayli memnun oldu. Çocuklarım bana ‘Anne maşallah sana’ diyor.”
“İNSANLARIN KİTABIMI OKUMASINI, KİTABIMDAN DERS ALMASINI İSTİYORUM”
Ayşe Başoğlu, Covid-19 tedbirleri kapsamında dışarı çıkamadığı devirde, konutta bulduğu çocuklardan kalan bir kasa defterine hayatını kaleme almaya başladığını lisana getirdi.
Kitap yazmanın daima kendisi için hayal olduğunu belirten Başoğlu, “Bulduğum defter kalın bir defterdi. ‘Bu benim öyküme yeter’ dedim. daha sonra aklıma ne geldiyse, ne yaşadıysam, ne acılar çektiysem hepsini yazdım. Kitabım ansiklopedi üzere oldu. 1 senede hayatımı yazdım. Kitabımı Tuzla Belediye Lideri Şadi Yazıcı da gördü, birlikte okuduk ve beğendi. ‘Bu yazdıkların kitap haline getirelim.’ dedi. Liderimiz yazdığım kitabı basacak. Güç bir hayattan geldim. İnsanların kitabımı okumasını, kitabımdan ders almasını istiyorum.” diye konuştu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde okuma yazma bilmediği için annesine mektup yazamadığını, bu durumun kendisini kahrettiğini ve çaresiz hissettirdiğini kelamlarına ekledi:
“Öğrenmenin yaşı olmadığını ve ortaya eser bırakmanın ne kadar değerli olduğunu Ayşe Teyze’nin yazdıklarını kitaplaştırarak göstereceğiz.”
Dedesi istemediği için okula gönderilmeyen ve okuma yazma öğrenemeyen Başoğlu, 20 yaşında evlendi. Başoğlu, 37 yaşındayken 9 çocuğuyla İstanbul’a geldikten daha sonra çeşitli niçinlerle eşinden de boşandı.
Gündüzleri yemekhanede çalışarak 9 çocuğunu büyüten Başoğlu’nun okuma yazma öğrenme isteğiyse hiç dinmedi.
Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezinde okuma yazma öğretildiğini öğrendiğinde çabucak derslere başlayan Ayşe Başoğlu, 71 yaşında, 3 ayda okuma yazmayı öğrendi.
Bununla da yetinmeyen Başoğlu, Covid-19 salgını devrinde, konutunda bulduğu kasa defterine hayat öyküsünü yazdı. Başoğlu’nun ömrünü yazdığı kitap, Tuzla Belediyesi tarafınca basılacak.
“HEM ÇALIŞTIM HEM ÇOCUKLARIMA BAKTIM”
Ayşe Başoğlu, eski eşinin kendisine ve çocuklarına sahip çıkmadığını söylemiş oldu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde kırık dökük bir meskende oturduğunu anlatırken, “Çocuklarımı tek bir yer yatağının üzerinde yatırırdım. Bir çocuğum o meskenlerin birinde hasta oldu. Orada ömür gayreti verdik. kimi vakit komşularımdan çay isterdim çocuklarıma içirmek için. Çocuklarımla bir hayat kurdum. Kimse bana ‘İstanbul’da ne yapıyorsun, ne ediyorsun?’ diye sormadı. 9 çocuğumun hepsiyle ben ilgilendim, hepsini ben yetiştirdim, evlendirdim. Hayatta hiç yılmadım. Hem çalıştım tıpkı vakitte çocuklarıma baktım. Hayatla tek başıma gayret ettim” diye konuştu.
Dedesinin, kendisini okula göndermediğini lisana getiren Başoğlu, okula giden komşu çocuklarını gördüğünde epeyce üzüldüğünü ve onları camdan ağlayarak izlediğini söz etti.
Başoğlu, “Keşke bir önlüğüm, bir yakalığım olsa’ derdim. Okula gitmiyorum diye üzülürdüm. Biri kulağıma fısıldasa ben de kaçacağım okula. ‘Elbiseyle okula gidiliyor.’ deseydiler ben de kaçardım okula. Kimse bana demedi. O içime bir keder kaldı. O günden beri dua ettim ‘Allah’ım bana yardım et, ölene kadar okumayı inşallah öğrenirim’ diye.” dedi.
Bir komşusunun vasıtasıyla Tuzla Belediyesi Yaşlılar Merkezine gittiğini ve orada okuma yazma dersleri almaya başladığını anlatan Başoğlu, şöyleki devam etti:
“Günde 1 saat okuma yazma öğrenmek için ders aldım. 3 ayda okuma yazmayı öğrendim. Bu imkanı tanıyanlardan ve okuma yazmayı bana öğretenlerden Allah razı olsun. Güya 15 yaşına geri döndüm, hiç büyümemişim, yeni büyüyorum üzere geldi bana. Okumayı yazmayı öğrendim, başardım. Ne keyifli bana 70 yaşında çocukluk hayalime ulaştım. Okuma öğrendikten daha sonra başımdaki kasvetler daima gitti. O denli bir keyifli, huzurlu oldum ki dünya benim oldu. Okuma yazmayı öğrenince okuma yazmanın ne kadar değerli olduğunu anladım. Ben hiç bir şey bilmiyormuşum, cahilmişim, bir şey bilmez biriymişim. Kur’an-ı Kerim’in Türkçesini okudum, çocuk romanları okudum. Onlar fazlaca hoşuma gidiyor. Okuma yazma öğrenince etrafımdakiler hayli memnun oldu. Çocuklarım bana ‘Anne maşallah sana’ diyor.”
“İNSANLARIN KİTABIMI OKUMASINI, KİTABIMDAN DERS ALMASINI İSTİYORUM”
Ayşe Başoğlu, Covid-19 tedbirleri kapsamında dışarı çıkamadığı devirde, konutta bulduğu çocuklardan kalan bir kasa defterine hayatını kaleme almaya başladığını lisana getirdi.
Kitap yazmanın daima kendisi için hayal olduğunu belirten Başoğlu, “Bulduğum defter kalın bir defterdi. ‘Bu benim öyküme yeter’ dedim. daha sonra aklıma ne geldiyse, ne yaşadıysam, ne acılar çektiysem hepsini yazdım. Kitabım ansiklopedi üzere oldu. 1 senede hayatımı yazdım. Kitabımı Tuzla Belediye Lideri Şadi Yazıcı da gördü, birlikte okuduk ve beğendi. ‘Bu yazdıkların kitap haline getirelim.’ dedi. Liderimiz yazdığım kitabı basacak. Güç bir hayattan geldim. İnsanların kitabımı okumasını, kitabımdan ders almasını istiyorum.” diye konuştu.
Başoğlu, İstanbul’a geldiğinde okuma yazma bilmediği için annesine mektup yazamadığını, bu durumun kendisini kahrettiğini ve çaresiz hissettirdiğini kelamlarına ekledi:
“Öğrenmenin yaşı olmadığını ve ortaya eser bırakmanın ne kadar değerli olduğunu Ayşe Teyze’nin yazdıklarını kitaplaştırarak göstereceğiz.”