EsraBetül
Member
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesi Temel Eğitim Kısmı Okulöncesi Eğitimi Anabilim Kolu Öğretim Üyesi Prof. Dr. Ebru Aktan Acar, üniversitesi bünyesinde hizmet veren ve toplum temelli erken çocukluk eğitim modeli uygulanan Çok Maksatlı Erken Çocukluk Eğitimi Merkezi’nde (ÇABAÇAM) istekli olarak eğitmenlik yapan ve şu anda farklı devlet okulları ve özel okullarda çalışan öğretmenlere “Grubunuzdaki çocuklarda daha evvelki yıllare bakılırsa farklı olarak gözlemlediğiniz öğrenme kayıpları (sosyal duygusal maharetler, motor maharetler, lisan gelişimi vb.) nelerdir” sorusunu yöneltti.
Prof. Acar, “Gelen karşılıklardan çıkan sonuç: Okulöncesi eğitim ivedilikle mecburî olmalıdır” dedi.
Öğretmenlerden gelen karşılıklar şöyleki:
“Öncelikle sınıf kuralları konusunda zorlanıyorum. Geçmiş senelera bakılırsa daha ağır ilerliyor. Ayrıyeten aileden ayrılma konusunda tasa yaşayan çocuk sayısı daha fazla. Bağlantı kurarken de vakit zaman zorlandıklarını ve öfke denetimi konusunda takviyeye muhtaçlıkları olduğunu görüyorum.”
(5 yaş öğretmeni)
OYUN KURAMIYORLAR
“Kısa ve net verilen yönergeleri algılamada geçen senelera bakılırsa farklılıklar var. Pandemi kaynaklı güçlü ve kaliteli etraftan mahrumluk, tablet, TV üzere çok uyaranlar bunda fazlaca tesirli bence.”
(5 yaş öğretmeni)
“Odaklanma mühletleri geçen yıllare göre epeyce kısa. Oyun kurma marifetleri de neredeyse hiç gelişmemiş. Geçen seniçin devam eden çocuklarım sınıfta olmasa, onlara oyun kurmada yönlendirme yapmasalar, hür vakti bir sandalyede oturarak bitirirler. Psikomotor maharetleri de geçen yıllare kıyasla geride.”
(4 yaş öğretmeni)
“Hiç Türkçe konuşmayı bilmeyen çocuk sayısında önemli bir artış var. epey şiddet eğilimi gözlüyorum. Buna cansız nesneler de dahil. Oyun başlatamama yahut oyunu devam ettirememe durumu var. Dikkat ve odaklanma müddetleri çok kısalmış. Her şeyden çok çabuk sıkılıyorlar.”
(5 yaş öğretmeni)
“Aileler, okul ve pandemi kurallarının farkında değiller. Güya pandemi bitmiş üzere bir rahatlama ortasında olmaları beni endişelendiriyor. Çocuklarından beklentileri yalnızca öğrenme ya da onların tabiri ile ders yapmaları. Bizler öğretmen olarak kalabalık mevcutlarla sınıf idaresinde zorluk yaşıyoruz. Farklı öğrenme metotlarına bakılırsa düşünmek ve uygulama yapmak zorundayız.”
(5 yaş öğretmeni)
“Sınıf mutabakatlarına uyma, toplu hayat alanlarında birlikte hareket etme, işbirliği hünerleri çok geri. İnanılmaz kişiseller… Ayrılık telaşı yaşıyorlar. Konuşmalar tek söz, nezaket sözcükleri hayli az… Hayal gücü, yaratıcılık, sanatsal hünerleri ise bu vakte kadar karşılaştığım ve fazlaca şaşırdığım derecede hiç yok. Yalnızca karalama…en çok duyduğum sözcük ve sözler: İstemiyorum, yapamam, bilmiyorum, sen yap.”
(5 yaş öğretmeni)
EĞİTİM-İŞ GENEL LİDERİ ÖZBAY:
LİSANDA VE SAYISAL MARİFETLERDE GERİLEME VAR
Eğitim-İş Genel Lideri Kadem Özbay, salgın başladığından bu yana eğitimde alınan yanlış kararlar ve tedbirsizlikte ısrarın, başta öğrenciler olmak üzere eğitimin tüm paydaşlarını mağdur ettiğini söylemiş oldu.
En epeyce kan kaybının okulöncesi ve ilkokul eğitiminde yaşandığına dikkat çeken Özbay, şunları söylemiş oldu:
“Okula yeni başlayan yavrularımız için etkileşimli bağlantı ve toplumsallaşma, eğitimin hayli büyük bir kesimidir. Üstelik bu bağlantı hali, onların eğitimle kuracakları bağa dair hayati bir evredir, yani çocuğun gelecekteki eğitim ömrüyle da direkt bağlıdır. Çocuklarımızın hayat uzunluğu mana taşıyacak olan bu ilgilerini zedeledik.
Öğretmenlerimizden aldığımız dönüşlerden yola çıkarak rahatça söyleyebilirim ki çocukların lisan ve sayısal hünerlerinde genel olarak gerileme var. Öğretmenlerimize nazaran küçük yaşlardaki öğrencilerimizde akılda tutma sıkıntıları fazlaca sıklaşmış durumda. Öğretmenlerimiz birebir mevzuları farklı vakit içinderda birkaç kere anlatmak durumunda kaldı ve MEB, bizim ‘müfredat seyreltilmeli’ ikazımıza ısrarla uymadığı için mevzuları işlemekte, yetiştirmekte zorluk yaşandı. Bu zorluk halinin başarısızlık hissi yaşayan öğrenci sayısını da artırdığı gözlemleniyor; halbuki burada bir başarısızlık var ise yavrularımızda değil MEB’in kendisindedir. Ayrıyeten öğretmenlerimiz uzaktan eğitim sırasında derse katılamayan ya da katılmayan öğrenciler niçiniyle, derse katılanlarda da bir süre daha sonra ‘demek ki olmasa da olur’ algısı oluştuğunu söylüyor ve bunun kalıcı olmasından korkuyor.
Küçük çocuklar eşitsizlik hissini hayli erken yaşadı. Velilerden gelen geri dönüşler, çocuklardaki bu gerilimin kendini en çok uyku bozukluğu olarak gösterdiğine işaret ediyor ki bu onların gelişimi açısından da büyük bir olumsuzluk.”
Prof. Acar, “Gelen karşılıklardan çıkan sonuç: Okulöncesi eğitim ivedilikle mecburî olmalıdır” dedi.
Öğretmenlerden gelen karşılıklar şöyleki:
“Öncelikle sınıf kuralları konusunda zorlanıyorum. Geçmiş senelera bakılırsa daha ağır ilerliyor. Ayrıyeten aileden ayrılma konusunda tasa yaşayan çocuk sayısı daha fazla. Bağlantı kurarken de vakit zaman zorlandıklarını ve öfke denetimi konusunda takviyeye muhtaçlıkları olduğunu görüyorum.”
(5 yaş öğretmeni)
OYUN KURAMIYORLAR
“Kısa ve net verilen yönergeleri algılamada geçen senelera bakılırsa farklılıklar var. Pandemi kaynaklı güçlü ve kaliteli etraftan mahrumluk, tablet, TV üzere çok uyaranlar bunda fazlaca tesirli bence.”
(5 yaş öğretmeni)
“Odaklanma mühletleri geçen yıllare göre epeyce kısa. Oyun kurma marifetleri de neredeyse hiç gelişmemiş. Geçen seniçin devam eden çocuklarım sınıfta olmasa, onlara oyun kurmada yönlendirme yapmasalar, hür vakti bir sandalyede oturarak bitirirler. Psikomotor maharetleri de geçen yıllare kıyasla geride.”
(4 yaş öğretmeni)
“Hiç Türkçe konuşmayı bilmeyen çocuk sayısında önemli bir artış var. epey şiddet eğilimi gözlüyorum. Buna cansız nesneler de dahil. Oyun başlatamama yahut oyunu devam ettirememe durumu var. Dikkat ve odaklanma müddetleri çok kısalmış. Her şeyden çok çabuk sıkılıyorlar.”
(5 yaş öğretmeni)
“Aileler, okul ve pandemi kurallarının farkında değiller. Güya pandemi bitmiş üzere bir rahatlama ortasında olmaları beni endişelendiriyor. Çocuklarından beklentileri yalnızca öğrenme ya da onların tabiri ile ders yapmaları. Bizler öğretmen olarak kalabalık mevcutlarla sınıf idaresinde zorluk yaşıyoruz. Farklı öğrenme metotlarına bakılırsa düşünmek ve uygulama yapmak zorundayız.”
(5 yaş öğretmeni)
“Sınıf mutabakatlarına uyma, toplu hayat alanlarında birlikte hareket etme, işbirliği hünerleri çok geri. İnanılmaz kişiseller… Ayrılık telaşı yaşıyorlar. Konuşmalar tek söz, nezaket sözcükleri hayli az… Hayal gücü, yaratıcılık, sanatsal hünerleri ise bu vakte kadar karşılaştığım ve fazlaca şaşırdığım derecede hiç yok. Yalnızca karalama…en çok duyduğum sözcük ve sözler: İstemiyorum, yapamam, bilmiyorum, sen yap.”
(5 yaş öğretmeni)
EĞİTİM-İŞ GENEL LİDERİ ÖZBAY:
LİSANDA VE SAYISAL MARİFETLERDE GERİLEME VAR
Eğitim-İş Genel Lideri Kadem Özbay, salgın başladığından bu yana eğitimde alınan yanlış kararlar ve tedbirsizlikte ısrarın, başta öğrenciler olmak üzere eğitimin tüm paydaşlarını mağdur ettiğini söylemiş oldu.
En epeyce kan kaybının okulöncesi ve ilkokul eğitiminde yaşandığına dikkat çeken Özbay, şunları söylemiş oldu:
“Okula yeni başlayan yavrularımız için etkileşimli bağlantı ve toplumsallaşma, eğitimin hayli büyük bir kesimidir. Üstelik bu bağlantı hali, onların eğitimle kuracakları bağa dair hayati bir evredir, yani çocuğun gelecekteki eğitim ömrüyle da direkt bağlıdır. Çocuklarımızın hayat uzunluğu mana taşıyacak olan bu ilgilerini zedeledik.
Öğretmenlerimizden aldığımız dönüşlerden yola çıkarak rahatça söyleyebilirim ki çocukların lisan ve sayısal hünerlerinde genel olarak gerileme var. Öğretmenlerimize nazaran küçük yaşlardaki öğrencilerimizde akılda tutma sıkıntıları fazlaca sıklaşmış durumda. Öğretmenlerimiz birebir mevzuları farklı vakit içinderda birkaç kere anlatmak durumunda kaldı ve MEB, bizim ‘müfredat seyreltilmeli’ ikazımıza ısrarla uymadığı için mevzuları işlemekte, yetiştirmekte zorluk yaşandı. Bu zorluk halinin başarısızlık hissi yaşayan öğrenci sayısını da artırdığı gözlemleniyor; halbuki burada bir başarısızlık var ise yavrularımızda değil MEB’in kendisindedir. Ayrıyeten öğretmenlerimiz uzaktan eğitim sırasında derse katılamayan ya da katılmayan öğrenciler niçiniyle, derse katılanlarda da bir süre daha sonra ‘demek ki olmasa da olur’ algısı oluştuğunu söylüyor ve bunun kalıcı olmasından korkuyor.
Küçük çocuklar eşitsizlik hissini hayli erken yaşadı. Velilerden gelen geri dönüşler, çocuklardaki bu gerilimin kendini en çok uyku bozukluğu olarak gösterdiğine işaret ediyor ki bu onların gelişimi açısından da büyük bir olumsuzluk.”