EsraBetül
Member
62. Selanik Milletlerarası Sinema Şenliği bu yıl, In the Cut: The Editing and its Secrets (Kesimde: Kurgu ve Sırları) isimli özel kısımda usta kurgucular Anne Osterud, Claire Atherton, Janus Billeskov Jansen, Raoul Mora, Roland Vajs ve Yorgos Mavropsaridis’in ustalık sınıflarını düzenledi.
Tecrübeli Danimarkalı kurgucular Anne Osterud ile Janus Billeskov Jansen, en güzel yabancı sinema Oscar’ını alan Another Round (Thomas Vinterberg) sinemasıyla ilgili bir seminer yaptılar. Söyleşinin sonunda da dinleyicilere sinemalarda gösterilmemiş alternatif final sahnesini gösterdiler. Pelle the Conqueror (Fatih Pelle), House of the Spirits (Ruhların Evi), A Fortunate Man (Şanslı Per), The Girl with the Dragon Tatoo (Ejderha Dövmeli Kız) üzere fazlaca sayıda sineması kurgulayan Anne Osterud ile Janus Billeskov Jansen 15 yıldır birlikte çalışıyorlar.
Anne Osterud’un “İki kurgucunun ortak çalışması ayrıksı, sıra dışı bir durum. Zira kurgucular ekseriyetle tek başına çalışırlar” açıklamasından daha sonra Janus Billeskov Jansen “Anne ile çalışmaktan gurur duyuyorum. Ortak bir ritmimiz, ortak bir yüreğimiz var. Sinemaları tıpkı biçimde okuyor ve çözümlüyoruz” diyerek bir arada kurgu yapmaktan fazlaca mutlu olduğunu belirtti.
“İlk iş kopyası tam 4 buçuk saatti, birinci versiyonu görmeleri için birilerini davet ettik. Anlatmak istediğimiz hikayeyi izleyici gerçek algılayacak mı diye merak ediyorduk. Sonuç bir felaketti. Çoğunluk ana karakterin sinemanın başından beri alkolik olduğunu sandı. Yanlış bir kurgu yaptığımızı düşünerek başlangıç sahnesini değiştirdik” Danimarkalı kurgucular. Çekimde ve kurgu etabında takım etik ikilemlerle yüzyüze gelince “Filmin başında alkol tüketimi kazara, şuurlu olarak başlamadı izlenimiolunca karakterlerin daima birlikte sarhoş oldukları sahneyi tümüyle çıkardık” dedi Anne Osterud.
BEYİN EKRANDIR : YORGOS MAVROPSARIDIS
The Favourite, The Killing of a Sacred Deer (Kutsal Geyiğin Ölümü), Dogtooth (Köpek Dişi) sinemalarının kurgusunu yapan, çoklukla Yorgos Lanthimos ile çalışan Yorgos Mavropsaridis, Beyin Ekrandır başlıklı ustalık sınıfında sinemasal anlatımın hangi şifrelerle kurgulandığını ve seyirciye aktardığı bildirileri deklare etti. “Benim için herzaman kolay olmuştur. Sinemanın birinci 20 dakikasında neyin temel ve değerli olduğunu anlarım. Zihnimiz dünyayı kristal berraklığında algılar, kurgu yaparken de beynin işlevlerini kullanarak ekrandaki dünyayı oluştururuz. Gerçekte beynimiz ekrandır, zira gördüğümüz şeyi tanımlar, bununla birlikte etrafımızı saran dünyayı da tanımlar. Sinemada, perdede gördüğümüz sabit kareler hareket duygusu yaratırlar. Refleksif göz hareketleri çevreyi tarar, elektromanyetik bilgiyi algılar ve etrafımızı saran 3d dünyayı oluşturur.
Herkes bir dünya kurar ve bunun ortasında yaşar. Sinemada film izlerken bizde birebir şeyi yaparız. Modülleri seçeriz, bu kesimlere bilgi edinmek için bağlanırız. Beynin kullandığı örnekler sinema dakilere hayli misal. Hollywood klasik sineması objektif bir anlatım içerir. İstikrarlı bir dünyaya gereksinimimiz vardır, ufuk düzdür, İlah kutsaldır, yeterliler kötülerle savaşırlar. Sinemada basmakalıp algıları tersyüz eden ideolojiler vardır. Genelde sinemaya bildiğimiz şeyleri onaylamak için gideriz. Sinemanın pedagojik tarafı bizi önyargılarımızla yüzleştirmektir” diyerek beyinle sinema içindeki etkileşimi anlattı.
Akıl hocası direktör Giorgos Panousopoulos’un “Yaratıcı kamerayı yerleştirdiği andan itibaren bir parçayı keser” kelamını hiç unutmayan Mavropsaridi “Çekim müddetini ayarlayabiliriz ancak çekimin içeriğini ayarlayamayız. Çekim, kaıt kendi kendine oluşuveren bir varlıktır. Direktörün isteğine, estetik seçimine göre planları birbirine bağlarız, direktörün hikayesini anlatırız” cümlesiye Yunanlı kurgucu direktörün sette beyin olduğunu deklare etti.
Vaktin öznelliği ve toplumun sanatı algılamasının 2. Dünya Savaşı’ndan daha sonra değiştiğini belirterek, “Anlatım daha öznel oldu, sinemaya gidip sinema izlerken epey hassas oluruz. Ekranda gördüklerimize karşı savunmasız oluruz, bu noktada direktörün etik anlayışı değerlidir. Kurgu, direktör ve kurgucu içindeki iş birliğidir, bakılırsavimiz direktörün vizyonunu aktarmaktır. Birtakım sinemaların izleyicinin iştirakine ve ortak yaratımına ihtiyacı vardır. Sinemayı sorular sorduğu, önyargılarımıza meydan okuduğu için seviyorum. Sinema gördüğümüz düş üzeredir, renkler, kokular, tadlar üzere gerçektir. Sinema, en büyük kurgu muharrirlerinin yani bizlerin yaratımıdır. Sinemanın aracılığıyla, kozmostaki yerimizi bulabilir , kendimizi keşfedebiliriz” diyerek sinema sanatını tanımladı.
KURGUDA İŞ BİRLİĞİ: RAUL MORA
Netflix kanalının en epeyce sevilen dizisi La Casa de Papel’in baş kurgucusu Raoul Mora, kurgucu olarak eğitim almadığını, fotoğrafçı olarak çalıştığını, bu alanda yaratıcılığını ortaya koyamadığından dolayı sinema sanayisine girdiğini deklare etti. “Film fragmanlarının, tanıtım görüntülerinin, kliplerin kurgularını yaptım. Bunların teslim tarihleri ve vakit çizelgeleri farklıdır. TV dizilerinde çalışmaya başlayınca iş şartlarım da değişti” diyen Mora, La Casa de Papel’in ana akım bir dizi, geniş izleyici kitlesi için yapıldığını fakat özel bir kimliği olduğunu belirtti. “Senaryo her karakterin bakış açısını, derinliğini oluşturmak için yazıldı. La casa del Papel’den daha sonra Netflix İspanya’da kurmacalar ve diziler için oyunun kurallarını değiştirdi. Netflix üzere anaakım platformları bir ülkeye girince çalışma sistemini de değiştirir. Ulusal pazarda epey sayıda kısıtlayıcı faktörler vardı, kurgucuların bir birçok bu bu kısıtlamalardan rahatsızdı. İspanya’da yıllar boyunca TV dizilerinin uzunluğu 70 dakikaydı. La Casa de Papel çabucak hit olmadı. Netflix, 70 dakikalık diziyi 50 dakikaya indirmemizi istedi. La Casa de Papel’in her kısmı 50 dakika olunca İspanya’da ünlendi. Netflix dizinin herkese, epeyce geniş bir kitleye ulaşmasını istedi” diyen Mora, Netflix’in dünyadaki çalışma metodunu deklare etti.
Tecrübeli Danimarkalı kurgucular Anne Osterud ile Janus Billeskov Jansen, en güzel yabancı sinema Oscar’ını alan Another Round (Thomas Vinterberg) sinemasıyla ilgili bir seminer yaptılar. Söyleşinin sonunda da dinleyicilere sinemalarda gösterilmemiş alternatif final sahnesini gösterdiler. Pelle the Conqueror (Fatih Pelle), House of the Spirits (Ruhların Evi), A Fortunate Man (Şanslı Per), The Girl with the Dragon Tatoo (Ejderha Dövmeli Kız) üzere fazlaca sayıda sineması kurgulayan Anne Osterud ile Janus Billeskov Jansen 15 yıldır birlikte çalışıyorlar.
Anne Osterud’un “İki kurgucunun ortak çalışması ayrıksı, sıra dışı bir durum. Zira kurgucular ekseriyetle tek başına çalışırlar” açıklamasından daha sonra Janus Billeskov Jansen “Anne ile çalışmaktan gurur duyuyorum. Ortak bir ritmimiz, ortak bir yüreğimiz var. Sinemaları tıpkı biçimde okuyor ve çözümlüyoruz” diyerek bir arada kurgu yapmaktan fazlaca mutlu olduğunu belirtti.
“İlk iş kopyası tam 4 buçuk saatti, birinci versiyonu görmeleri için birilerini davet ettik. Anlatmak istediğimiz hikayeyi izleyici gerçek algılayacak mı diye merak ediyorduk. Sonuç bir felaketti. Çoğunluk ana karakterin sinemanın başından beri alkolik olduğunu sandı. Yanlış bir kurgu yaptığımızı düşünerek başlangıç sahnesini değiştirdik” Danimarkalı kurgucular. Çekimde ve kurgu etabında takım etik ikilemlerle yüzyüze gelince “Filmin başında alkol tüketimi kazara, şuurlu olarak başlamadı izlenimiolunca karakterlerin daima birlikte sarhoş oldukları sahneyi tümüyle çıkardık” dedi Anne Osterud.
BEYİN EKRANDIR : YORGOS MAVROPSARIDIS
The Favourite, The Killing of a Sacred Deer (Kutsal Geyiğin Ölümü), Dogtooth (Köpek Dişi) sinemalarının kurgusunu yapan, çoklukla Yorgos Lanthimos ile çalışan Yorgos Mavropsaridis, Beyin Ekrandır başlıklı ustalık sınıfında sinemasal anlatımın hangi şifrelerle kurgulandığını ve seyirciye aktardığı bildirileri deklare etti. “Benim için herzaman kolay olmuştur. Sinemanın birinci 20 dakikasında neyin temel ve değerli olduğunu anlarım. Zihnimiz dünyayı kristal berraklığında algılar, kurgu yaparken de beynin işlevlerini kullanarak ekrandaki dünyayı oluştururuz. Gerçekte beynimiz ekrandır, zira gördüğümüz şeyi tanımlar, bununla birlikte etrafımızı saran dünyayı da tanımlar. Sinemada, perdede gördüğümüz sabit kareler hareket duygusu yaratırlar. Refleksif göz hareketleri çevreyi tarar, elektromanyetik bilgiyi algılar ve etrafımızı saran 3d dünyayı oluşturur.
Herkes bir dünya kurar ve bunun ortasında yaşar. Sinemada film izlerken bizde birebir şeyi yaparız. Modülleri seçeriz, bu kesimlere bilgi edinmek için bağlanırız. Beynin kullandığı örnekler sinema dakilere hayli misal. Hollywood klasik sineması objektif bir anlatım içerir. İstikrarlı bir dünyaya gereksinimimiz vardır, ufuk düzdür, İlah kutsaldır, yeterliler kötülerle savaşırlar. Sinemada basmakalıp algıları tersyüz eden ideolojiler vardır. Genelde sinemaya bildiğimiz şeyleri onaylamak için gideriz. Sinemanın pedagojik tarafı bizi önyargılarımızla yüzleştirmektir” diyerek beyinle sinema içindeki etkileşimi anlattı.
Akıl hocası direktör Giorgos Panousopoulos’un “Yaratıcı kamerayı yerleştirdiği andan itibaren bir parçayı keser” kelamını hiç unutmayan Mavropsaridi “Çekim müddetini ayarlayabiliriz ancak çekimin içeriğini ayarlayamayız. Çekim, kaıt kendi kendine oluşuveren bir varlıktır. Direktörün isteğine, estetik seçimine göre planları birbirine bağlarız, direktörün hikayesini anlatırız” cümlesiye Yunanlı kurgucu direktörün sette beyin olduğunu deklare etti.
Vaktin öznelliği ve toplumun sanatı algılamasının 2. Dünya Savaşı’ndan daha sonra değiştiğini belirterek, “Anlatım daha öznel oldu, sinemaya gidip sinema izlerken epey hassas oluruz. Ekranda gördüklerimize karşı savunmasız oluruz, bu noktada direktörün etik anlayışı değerlidir. Kurgu, direktör ve kurgucu içindeki iş birliğidir, bakılırsavimiz direktörün vizyonunu aktarmaktır. Birtakım sinemaların izleyicinin iştirakine ve ortak yaratımına ihtiyacı vardır. Sinemayı sorular sorduğu, önyargılarımıza meydan okuduğu için seviyorum. Sinema gördüğümüz düş üzeredir, renkler, kokular, tadlar üzere gerçektir. Sinema, en büyük kurgu muharrirlerinin yani bizlerin yaratımıdır. Sinemanın aracılığıyla, kozmostaki yerimizi bulabilir , kendimizi keşfedebiliriz” diyerek sinema sanatını tanımladı.
KURGUDA İŞ BİRLİĞİ: RAUL MORA
Netflix kanalının en epeyce sevilen dizisi La Casa de Papel’in baş kurgucusu Raoul Mora, kurgucu olarak eğitim almadığını, fotoğrafçı olarak çalıştığını, bu alanda yaratıcılığını ortaya koyamadığından dolayı sinema sanayisine girdiğini deklare etti. “Film fragmanlarının, tanıtım görüntülerinin, kliplerin kurgularını yaptım. Bunların teslim tarihleri ve vakit çizelgeleri farklıdır. TV dizilerinde çalışmaya başlayınca iş şartlarım da değişti” diyen Mora, La Casa de Papel’in ana akım bir dizi, geniş izleyici kitlesi için yapıldığını fakat özel bir kimliği olduğunu belirtti. “Senaryo her karakterin bakış açısını, derinliğini oluşturmak için yazıldı. La casa del Papel’den daha sonra Netflix İspanya’da kurmacalar ve diziler için oyunun kurallarını değiştirdi. Netflix üzere anaakım platformları bir ülkeye girince çalışma sistemini de değiştirir. Ulusal pazarda epey sayıda kısıtlayıcı faktörler vardı, kurgucuların bir birçok bu bu kısıtlamalardan rahatsızdı. İspanya’da yıllar boyunca TV dizilerinin uzunluğu 70 dakikaydı. La Casa de Papel çabucak hit olmadı. Netflix, 70 dakikalık diziyi 50 dakikaya indirmemizi istedi. La Casa de Papel’in her kısmı 50 dakika olunca İspanya’da ünlendi. Netflix dizinin herkese, epeyce geniş bir kitleye ulaşmasını istedi” diyen Mora, Netflix’in dünyadaki çalışma metodunu deklare etti.