EsraBetül
Member
Evvelki gün, 96 yaşında kaybettiğimiz Mikis Theodorakis ile 1986 yılındaki büyük İstanbul konseri sırasında tıpkı sahneyi paylaşmıştık.
Olay şu biçimde oldu:
1986 yılında Barış Derneği davasından tutuklu olarak Sağmalcılar Cezaevi’nde iken haftada üç gün Cumhuriyet gazetesine Samim Lütfü imzasıyla saklı kapalı yazılar yazıyorum. 31 Ocak 1986 günü yayımlanan “Yassu Vre Theodorakis” yazısı da özetle şu biçimdeydi:
“bir müddetdir tabiatın yeşiline, denizin mavisine, güneşin sular üzerinde oynaşmasına hasret yaşıyorum. Karakışın ortasında mevsimin ve konjonktürün kararttığı ıslak soğuk günlerin geceden ne başkalığı kaldı ki?.. Bu durumda ha gündüz hayatışım ha gece… Ben gece okuyorum, yazıyorum, yaşıyorum. Sabahın birinden daha sonra radyonun düğmesini çeviriyorum, Yunanistan’a, sesi sesimize, ezgisi ezgimize, deniz tutkusu mavi hasretimize benzeyen insanlardan kopup gelen bir cümbüş ki sormayın… Vakit zaman Mikis Theodorakis’in kabına sığmayan coşkun müziği ulaşıyor, denizlerin ötesinden… İşte o an karanlık maviye dönüşüyor, dışarının kocaman ahmak lambası sevecen bir güneş oluyor ve ben Ege’nin kuzu başı beyaz köpüklü lacivert sularında yelken açıyorum.
TAM O SIRADA…
Esen ‘imbat’tır artık, bağrımı serinletiyor. Yelkenleri şişiriyor, seren iplerinde ıslıklanıyor. Ötelerde bir martı denize pike yapıyor, uzaklardaki koylardan birinde lacivert suların koynundan bir dev istiridyenin ortasından Afrodit doğuyor… tekrar… tekrar… tekrar… Poseidon’un ülkesindeyim tasasız, gamsız…
Yassu Vre Theodorakis!…
daha sonra birden düşümün ortasında uyanıp ürperiyorum. Poseidon’un diyarı için arbede etmiyor muyuz, bizler ve Theodorakisler? Tam o sırada Mikis Theodorakis’in Tahidoromes mecmuasına verdiği demeç ilişiyor gözüme. Bakın neler demiş:
‘Türkiye’yi şimdide olduğu üzere her vakit Yunanistan’ın ulusal tehlikesini oluşturan bir umacı üzere göstermekteyiz lakin Türkler ile sıkıntılarımızı bir türlü çözemiyoruz. Bunları çözmek elimizdedir. Türkiye ile bir arada yaşamaya mahkûmuz, komşu ülkemizdir. Halkı ile de birfazlaca noktada birleşiyoruz. Gidip İrlanda ile Ortak Pazar üyeliğini paylaşıyoruz da Kıbrıs’ın yarısını işgal ettiler nedeni öne sürülerek Türkiye ile hiç konuşmuyoruz bile fakat bizim sorumluluğumuz konusunda hiç bir şey söylemiyoruz. Yunan cunta ordusunun Makarios’u kanlı bir darbe ile devirmek istediğini neden söylemiyoruz? Provokasyonlara Sampson başlamadı mı?? İngilizler, adadaki Türk ve Rumları ikiye ayırmış, Yunan hükümetleri de bu oyuna gelmemiş midir? Bu gelişmeden daha sonra bu olaylar karşısında biz kendimizi melek, Türkleri de cellat olarak gösteremeyiz. Kıbrıs’ta herkes hatalıdır.’ Konuşmayı Cumhuriyet’e ulaştıran Stelyo Berberakis Theodorakis’in Yunan standartlarına nazaran cüretle hareket ettiğini belirtiyor.
Theodorakis de farkında bunun ve diyor ki ‘Şimdi bana Türkofil diyenler çıkar.’
Biliyor Theodorakis bağnazların, taşkafalıların, şovenlerin bu tıp çıkışlar karşısında nasıl öfkelendiklerini, bunların Hector dürüstlüğü gerektirdiğini ancak bir daha Sokrates’in gerçek uğruna baldıran tasını başına diktiği kentte her tehlikeye rağmen yüksek sesle söylüyor gerçek olduğuna inandığı şeyleri, tekrar bir Truva Savaşı çıkmasın diye. Bugün gericiliğe, bağnazlığa, ahmaklığa, şovenizme karşı çıkmak Ege’nin iki yakasında da yürek istiyor, hele bu yakasında… Lakin Ege’nin iki yakasında, geçmişte buraların bilgelerinin beşiği olduğunu kanıtlayacak yürekli, dürüst, aklı başında şahıslar var epeyce şükür ki… Ve olmayacaksa şayet bir Truva Savaşı daha, onların yardımıyla olmayacak. Gözüm Theodorakis’in kelamlarını yansıtan satırlarda, kulağım onun müziğinde, unutmuşum bir müddetdir tabiatın yeşiline, sularda oynaşan güneşe, denizin mavisine hasret yaşadığımı.
İmbattır artık esen, bağrımı serinletiyor, yelkenleri şişiriyor, seren iplerinde ıslıklanıyor. Ötelerde bir martı denize pike yapıyor. Uzaklardaki koylardan birinde lacivert suların koynunda dev bir istiridyenin ortasından hoş Afrodit doğuyor… tekrar… tekrar… tekrar…
Posseidon’un ülkesindeyiz. Teodorakis ile tasasız gamsız
Yassu Vre Theodorakis!”
Olay şu biçimde oldu:
1986 yılında Barış Derneği davasından tutuklu olarak Sağmalcılar Cezaevi’nde iken haftada üç gün Cumhuriyet gazetesine Samim Lütfü imzasıyla saklı kapalı yazılar yazıyorum. 31 Ocak 1986 günü yayımlanan “Yassu Vre Theodorakis” yazısı da özetle şu biçimdeydi:
“bir müddetdir tabiatın yeşiline, denizin mavisine, güneşin sular üzerinde oynaşmasına hasret yaşıyorum. Karakışın ortasında mevsimin ve konjonktürün kararttığı ıslak soğuk günlerin geceden ne başkalığı kaldı ki?.. Bu durumda ha gündüz hayatışım ha gece… Ben gece okuyorum, yazıyorum, yaşıyorum. Sabahın birinden daha sonra radyonun düğmesini çeviriyorum, Yunanistan’a, sesi sesimize, ezgisi ezgimize, deniz tutkusu mavi hasretimize benzeyen insanlardan kopup gelen bir cümbüş ki sormayın… Vakit zaman Mikis Theodorakis’in kabına sığmayan coşkun müziği ulaşıyor, denizlerin ötesinden… İşte o an karanlık maviye dönüşüyor, dışarının kocaman ahmak lambası sevecen bir güneş oluyor ve ben Ege’nin kuzu başı beyaz köpüklü lacivert sularında yelken açıyorum.
TAM O SIRADA…
Esen ‘imbat’tır artık, bağrımı serinletiyor. Yelkenleri şişiriyor, seren iplerinde ıslıklanıyor. Ötelerde bir martı denize pike yapıyor, uzaklardaki koylardan birinde lacivert suların koynundan bir dev istiridyenin ortasından Afrodit doğuyor… tekrar… tekrar… tekrar… Poseidon’un ülkesindeyim tasasız, gamsız…
Yassu Vre Theodorakis!…
daha sonra birden düşümün ortasında uyanıp ürperiyorum. Poseidon’un diyarı için arbede etmiyor muyuz, bizler ve Theodorakisler? Tam o sırada Mikis Theodorakis’in Tahidoromes mecmuasına verdiği demeç ilişiyor gözüme. Bakın neler demiş:
‘Türkiye’yi şimdide olduğu üzere her vakit Yunanistan’ın ulusal tehlikesini oluşturan bir umacı üzere göstermekteyiz lakin Türkler ile sıkıntılarımızı bir türlü çözemiyoruz. Bunları çözmek elimizdedir. Türkiye ile bir arada yaşamaya mahkûmuz, komşu ülkemizdir. Halkı ile de birfazlaca noktada birleşiyoruz. Gidip İrlanda ile Ortak Pazar üyeliğini paylaşıyoruz da Kıbrıs’ın yarısını işgal ettiler nedeni öne sürülerek Türkiye ile hiç konuşmuyoruz bile fakat bizim sorumluluğumuz konusunda hiç bir şey söylemiyoruz. Yunan cunta ordusunun Makarios’u kanlı bir darbe ile devirmek istediğini neden söylemiyoruz? Provokasyonlara Sampson başlamadı mı?? İngilizler, adadaki Türk ve Rumları ikiye ayırmış, Yunan hükümetleri de bu oyuna gelmemiş midir? Bu gelişmeden daha sonra bu olaylar karşısında biz kendimizi melek, Türkleri de cellat olarak gösteremeyiz. Kıbrıs’ta herkes hatalıdır.’ Konuşmayı Cumhuriyet’e ulaştıran Stelyo Berberakis Theodorakis’in Yunan standartlarına nazaran cüretle hareket ettiğini belirtiyor.
Theodorakis de farkında bunun ve diyor ki ‘Şimdi bana Türkofil diyenler çıkar.’
Biliyor Theodorakis bağnazların, taşkafalıların, şovenlerin bu tıp çıkışlar karşısında nasıl öfkelendiklerini, bunların Hector dürüstlüğü gerektirdiğini ancak bir daha Sokrates’in gerçek uğruna baldıran tasını başına diktiği kentte her tehlikeye rağmen yüksek sesle söylüyor gerçek olduğuna inandığı şeyleri, tekrar bir Truva Savaşı çıkmasın diye. Bugün gericiliğe, bağnazlığa, ahmaklığa, şovenizme karşı çıkmak Ege’nin iki yakasında da yürek istiyor, hele bu yakasında… Lakin Ege’nin iki yakasında, geçmişte buraların bilgelerinin beşiği olduğunu kanıtlayacak yürekli, dürüst, aklı başında şahıslar var epeyce şükür ki… Ve olmayacaksa şayet bir Truva Savaşı daha, onların yardımıyla olmayacak. Gözüm Theodorakis’in kelamlarını yansıtan satırlarda, kulağım onun müziğinde, unutmuşum bir müddetdir tabiatın yeşiline, sularda oynaşan güneşe, denizin mavisine hasret yaşadığımı.
İmbattır artık esen, bağrımı serinletiyor, yelkenleri şişiriyor, seren iplerinde ıslıklanıyor. Ötelerde bir martı denize pike yapıyor. Uzaklardaki koylardan birinde lacivert suların koynunda dev bir istiridyenin ortasından hoş Afrodit doğuyor… tekrar… tekrar… tekrar…
Posseidon’un ülkesindeyiz. Teodorakis ile tasasız gamsız
Yassu Vre Theodorakis!”