EliteDizqn
Active member
Sanatçı Hülya Koçyiğit’in sunduğu “Film Üzere Hayatlar” isimli programın bu haftaki konuğu makyaj sanatkarı, müzikçi ve oyuncu Suzan Kardeş oldu.
Kosova doğumlu olan ve küçük yaşta ailesiyle birlikte Türkiye’ye göç eden Kardeş, “Bize, Türk üzere yaşamamız öğretildi Kosova’da. Benim birinci albümümün kitapçığında, ‘Ben beş yüz yıl bir mescitle Müslümanlığımı, bir tek Türk okuluyla Türk’lüğümü korudum’ muharrir. Biz orada ufak bir grubuz sonuçta. Kolay olmadı. Ağabeylerime, dedelerime kolay olmadı. Bizim talihimiz kendi vatanımıza geldik. Çok daha keyifli geçti günlerimiz” diye konuştu.
“GÜZELLİK SALONUNDA ÇIRAK OLARAK BAŞLADIM”
Küçük yaşta çalışmaya başlayan Suzan Kardeş, mesleğe başlama kıssasını, “Önce burada okula almıyorlardı. yine öteki ülkeden geldiğim için birinci sınıfta başlamam lazımdı. Ben orada Türk okulunda okuduğum için evraklarımı Ankara’ya gönderdiler ve ben direkt Türk okuluna, burada üçüncü sınıftan başladım. Ağabeylerim askere alındı. Babam yalnız kaldı ve ben okul çıkışları babama yardım etmeye gidiyordum dükkana. daha sonra teyzemin hoşluk salonunda çırak olarak çalışmaya başladım. Bu ortada İngilizce kurslarına başladım. daha sonra Lisa Tuna ile tanıştım. Şan Tiyatrosu’nda çalışmaya başladım. bu biçimdece topluluğa dahil oldum” kelamlarıyla anlattı.
“TÜRKAN ŞORAY, ‘GEL, BENİM KAŞIMI AL’ DİYECEK”
“Türkiye’ye birinci geldiğimde çıraktım. Kaş yapıyorum, kaş almayı öğrendim. Yalnızca kaş almama müsaade veriyorlar. Ben de o sırada Türkan Şoray’ın bir sinema haberini gazetede görüyorum. Hayal ediyorum. ‘Ben oradan geçeceğim. Türkan Şoray, ‘Gel, kaşımı al.’ diyecek ve ben ünlü olacağım. Kaşını alacağım Türkan Şoray’ın. Saçma bir hayal kuruyordum” diyen Kardeş, mesleğini fazlaca sevdiğini söylemiş oldu.
“Ben setlerde olmak istiyorum devamlı. hiç bir kuşağı kaçırmak istemiyorum” biçiminde konuşan ünlü isim, kendisine hiç bir vakit zaman oyuncu yahut müzikçi demediğini ve nazaranvini yaptığını belirtti.
“ALLAH BANA BECEREBİLME GÜCÜ VERMİŞ”
Suzan Kardeş, “Benim koltuğuma oturup, senelerca tiyatro okumuş, oyunculuk okumuş bireye makyaj yaparken o heyecanı görüyorum. Emeğini görüyorum. Bir tarafta müzik söyleyen kişinin benim makyaj koltuğuma oturduğundaki heyecanını görüyorum. Ben onlarla kendimi bir tutamam. Ben oradaki emeği görüyorum. O yüzden de ben bunları bana verilmiş ikramlar olarak görüyorum. Allah da bana becerebilme gücü vermiş ki ben beceriyorum. Ben hiç bir vakit kendime oyuncu demem, nazaranvimi yaparım. Müzikçi demem, vazifemi yaparım lakin epeyce hoş müzik söylüyorum. Çok eğlendiriyorum. Direktörler bana güveniyor. Çok hoş teklifler geliyor. bu biçimde olunca diyorsun ki; ‘Ne keyifli bana…’ Hoş anılar bırakıyorum” dedi.
“ORASI YATAK ODAMIZ”
Makyaj odasını, “Orası diğer bir dünya. Benim oyuncum memnun olduğu vakit kamera karşısında yansıyor. O yüzden makyaj odamı sevinçli, keyifli hale getiriyorum. Orada oyun da oynarsın, müzik de dinlersin, orada eğlenirsin…” cümleleriyle anlatan Suzan Kardeş; makyaj odasını, kendileri ve konukları için, “Yatak odamız” diyerek, tanımladı.
“BELGESEL BIRAKMAK İSTİYORUM”
Odadaki kıssaları kitaplaştırmakla ilgili bir fikrinin olup, olmadığı sorusu üzerine Suzan Kardeş, “Kendi kendime konutta çekiyorum bunları. Bir duvar oluşturdum kendime. O duvarda bir şey çiziyorum ve her kıssada bir şey daha çiziyorum. O duvar renklenecek. Duvardaki çiviye bir fotoğraf asıyorum ve o resmi anlatıyorum. Benim hayatıma giren bütün oyuncuları ve o fotoğrafın kıssasını ya da o şahısla ilgili bir şey anlatıyorum. Üç, dört dakikalık bir şey. Bunu birisi bir sinema çeker ya da bir şey yapar ya da bir doküman olsun diye yapıyorum. Benim derdim dedikodu yapmak değil. Benim derdim bir belgesel bırakmak, bütün ömrüme giren herkese…” açıklamasını yaptı.
“HERKES BİRBİRİNE BENZEMEYE ÇALIŞIYOR”
Makyajla ilgili niyetlerini paylaşan sanatçı, “Çok sevmem hoşluk makyajını. Sevmezdim. İş için güzelleşmesi gerekiyorsa ‘İlle de onu değiştireceğim’ üzere bir derdim yok. Zira ben insanın kendinin var olan hoşluğunu ortaya çıkarmaya varım. Yani birinin kaşı, gözü hoştur. Birinin gözü, birinin burnu… Herkes hoş mi olacak? bu biçimde bir kural var mı? Karşı değilim estetiğe. Hiç değilim. Yapsın insan kendine. Moral oluyordur tahminen lakin biri olmaya çalışma. Kullanalım ancak her yerine yaptırmanın alemi yok. Artık örneğin sanat dünyasında yaşlı aranıyor. Yaşlı insan yok. Anne, anneanne, genç kız, berbat, makus bakışlı lazım. Karakter lazım. Karakter bulunamıyor. Herkes birbirine benzemeye başlıyor. Hakikaten çok zorlanıyorlar lakin bu da geçecek” formunda konuştu.
Kosova doğumlu olan ve küçük yaşta ailesiyle birlikte Türkiye’ye göç eden Kardeş, “Bize, Türk üzere yaşamamız öğretildi Kosova’da. Benim birinci albümümün kitapçığında, ‘Ben beş yüz yıl bir mescitle Müslümanlığımı, bir tek Türk okuluyla Türk’lüğümü korudum’ muharrir. Biz orada ufak bir grubuz sonuçta. Kolay olmadı. Ağabeylerime, dedelerime kolay olmadı. Bizim talihimiz kendi vatanımıza geldik. Çok daha keyifli geçti günlerimiz” diye konuştu.
“GÜZELLİK SALONUNDA ÇIRAK OLARAK BAŞLADIM”
Küçük yaşta çalışmaya başlayan Suzan Kardeş, mesleğe başlama kıssasını, “Önce burada okula almıyorlardı. yine öteki ülkeden geldiğim için birinci sınıfta başlamam lazımdı. Ben orada Türk okulunda okuduğum için evraklarımı Ankara’ya gönderdiler ve ben direkt Türk okuluna, burada üçüncü sınıftan başladım. Ağabeylerim askere alındı. Babam yalnız kaldı ve ben okul çıkışları babama yardım etmeye gidiyordum dükkana. daha sonra teyzemin hoşluk salonunda çırak olarak çalışmaya başladım. Bu ortada İngilizce kurslarına başladım. daha sonra Lisa Tuna ile tanıştım. Şan Tiyatrosu’nda çalışmaya başladım. bu biçimdece topluluğa dahil oldum” kelamlarıyla anlattı.
“TÜRKAN ŞORAY, ‘GEL, BENİM KAŞIMI AL’ DİYECEK”
“Türkiye’ye birinci geldiğimde çıraktım. Kaş yapıyorum, kaş almayı öğrendim. Yalnızca kaş almama müsaade veriyorlar. Ben de o sırada Türkan Şoray’ın bir sinema haberini gazetede görüyorum. Hayal ediyorum. ‘Ben oradan geçeceğim. Türkan Şoray, ‘Gel, kaşımı al.’ diyecek ve ben ünlü olacağım. Kaşını alacağım Türkan Şoray’ın. Saçma bir hayal kuruyordum” diyen Kardeş, mesleğini fazlaca sevdiğini söylemiş oldu.
“Ben setlerde olmak istiyorum devamlı. hiç bir kuşağı kaçırmak istemiyorum” biçiminde konuşan ünlü isim, kendisine hiç bir vakit zaman oyuncu yahut müzikçi demediğini ve nazaranvini yaptığını belirtti.
“ALLAH BANA BECEREBİLME GÜCÜ VERMİŞ”
Suzan Kardeş, “Benim koltuğuma oturup, senelerca tiyatro okumuş, oyunculuk okumuş bireye makyaj yaparken o heyecanı görüyorum. Emeğini görüyorum. Bir tarafta müzik söyleyen kişinin benim makyaj koltuğuma oturduğundaki heyecanını görüyorum. Ben onlarla kendimi bir tutamam. Ben oradaki emeği görüyorum. O yüzden de ben bunları bana verilmiş ikramlar olarak görüyorum. Allah da bana becerebilme gücü vermiş ki ben beceriyorum. Ben hiç bir vakit kendime oyuncu demem, nazaranvimi yaparım. Müzikçi demem, vazifemi yaparım lakin epeyce hoş müzik söylüyorum. Çok eğlendiriyorum. Direktörler bana güveniyor. Çok hoş teklifler geliyor. bu biçimde olunca diyorsun ki; ‘Ne keyifli bana…’ Hoş anılar bırakıyorum” dedi.
“ORASI YATAK ODAMIZ”
Makyaj odasını, “Orası diğer bir dünya. Benim oyuncum memnun olduğu vakit kamera karşısında yansıyor. O yüzden makyaj odamı sevinçli, keyifli hale getiriyorum. Orada oyun da oynarsın, müzik de dinlersin, orada eğlenirsin…” cümleleriyle anlatan Suzan Kardeş; makyaj odasını, kendileri ve konukları için, “Yatak odamız” diyerek, tanımladı.
“BELGESEL BIRAKMAK İSTİYORUM”
Odadaki kıssaları kitaplaştırmakla ilgili bir fikrinin olup, olmadığı sorusu üzerine Suzan Kardeş, “Kendi kendime konutta çekiyorum bunları. Bir duvar oluşturdum kendime. O duvarda bir şey çiziyorum ve her kıssada bir şey daha çiziyorum. O duvar renklenecek. Duvardaki çiviye bir fotoğraf asıyorum ve o resmi anlatıyorum. Benim hayatıma giren bütün oyuncuları ve o fotoğrafın kıssasını ya da o şahısla ilgili bir şey anlatıyorum. Üç, dört dakikalık bir şey. Bunu birisi bir sinema çeker ya da bir şey yapar ya da bir doküman olsun diye yapıyorum. Benim derdim dedikodu yapmak değil. Benim derdim bir belgesel bırakmak, bütün ömrüme giren herkese…” açıklamasını yaptı.
“HERKES BİRBİRİNE BENZEMEYE ÇALIŞIYOR”
Makyajla ilgili niyetlerini paylaşan sanatçı, “Çok sevmem hoşluk makyajını. Sevmezdim. İş için güzelleşmesi gerekiyorsa ‘İlle de onu değiştireceğim’ üzere bir derdim yok. Zira ben insanın kendinin var olan hoşluğunu ortaya çıkarmaya varım. Yani birinin kaşı, gözü hoştur. Birinin gözü, birinin burnu… Herkes hoş mi olacak? bu biçimde bir kural var mı? Karşı değilim estetiğe. Hiç değilim. Yapsın insan kendine. Moral oluyordur tahminen lakin biri olmaya çalışma. Kullanalım ancak her yerine yaptırmanın alemi yok. Artık örneğin sanat dünyasında yaşlı aranıyor. Yaşlı insan yok. Anne, anneanne, genç kız, berbat, makus bakışlı lazım. Karakter lazım. Karakter bulunamıyor. Herkes birbirine benzemeye başlıyor. Hakikaten çok zorlanıyorlar lakin bu da geçecek” formunda konuştu.