EsraBetül
Member
– 10 yaşından beri kesimin ortasındasınız. Baba Evi’yle başlayan mesleğinizin parlama anı Güldürü Dükkânı… Nasıl bir seyahatti sizinki?
Evet 22 yıl oldu başlayalı. Galiba uzun bir seyahat oldu. Televizyon, tiyatro, güldürü kulüplerinde doğaçlama tiyatrolar, sinema sinemaları, Güldürü Dükkânı, Sen Çal Kapımı ve artık Maksadı Olmayan Küme… Lakin her işte bir daha başlıyormuşum üzere hissettim. Bu latife değil. Parlamaya çalışmak üzere bir gayem da hiç bir vakit olmadı nitekim. Tersine muhakkak bir yaşa ve olgunluğa kadar kendimi art planda tutmaya çalıştım. Hem mesleğim tıpkı vakitte kişiliğim için. Artık dönüp bakınca 22 yıl öncesine, yaptığım her şeyi güzel ki yapmışım, verdiğim tüm kararları yeterli ki vermişim ve ivedi etmemişim diyorum. Seyahatin her anından keyif almaya baktım ve bu yüzden eksiksiz bir seyahatti.
BİR TELEFONLA GELEN SÜRPRİZ
– Emeli Olmayan Küme takımıyla yollarınız nasıl kesişti?
Hareket Sekiz sinemasının setindeydim. Setteyken telefon çaldı ve Maksadı Olmayan Küme sinemasının direktörü Ali Tanrıverdi aradı. Sugarworkz ismini duyar duymaz hayli heyecanlandım. Düşünsenize Çakallarla Dans diye bir sinema yapıyorlar, milyonlar izliyor ve fevkalade bir seriye dönüşüyor. Nitekim bu telefonla birlikte mesleğim de bir anda sürat almaya başladı. Birinci başta sinemada öteki bir rol için konuştuk açıkçası fakat konuşmalarımız ilerledikçe Onur rolü için bana güvendiler.
– Sinemanın vizyon tarihi pandemi niçiniyle biroldukca defa ertelendi. Pandemi devrinde kahkahalar en epeyce gereksinimimiz olan şeylerdendi. Siz bu vakitte kendi kahkahalarınızı nelerde buldunuz?
Açıkçası pandeminin başlangıcıyla birlikte bir bebek beklediğimizi öğrendik. aslına bakarsan bu, ömrümüze o karamsar devirde büyük bir sevinç getirdi. Kaldı ki biz halihazırda eşimle konutta epey eğlenen insanlarız. iki ay ortasında de Sen Çal Kapımı seti başladı. Ve esasen bir kurtarılmış bölge üzereydi set. Biz de bu kurtarılmış bölgenin ortasında hayatımızın cümbüşünü bulduk. Harika bir 1.5 yıl geçirdik. Mükemmel dostluklar, büyük kahkahalar, sete doğan bebeğimiz Uzay…
HAYATA ERKEN BAŞLADIM
– Gözlemlediğim kadarıyla amaçsızlık gençler içinde epeyce yaygın. Siz de 20’li yaşlarda o denli miydiniz?
Takdir edersiniz ki ben hayata biraz erken başladım. Amaçsızlığı düşünmek yahut yaşamak üzere bir vaktim hiç olmadı. 10 yaşında ne yapmak istediğimden emindim.
– Hayat hedefinizi nasıl buldunuz pekala?
3-4 yaşlarında aileyi bir ortaya toplayıp onlara Kemal Sunal taklidi yaparmışım. Kuzenimi de yanıma alıp hiç bir şey düşünmeden onlara ufak çaplı güldürü şovları düzenlermişim. Artık düşününce bunun resmen minik bir orta oyunu olduğunu anlıyorum. Gayemi esasen o periyotta bulmuşum. Ben şanslı bir çocukmuşum anlayacağınız.
‘İYİ Kİ’LERLE HAYATI GEÇİRMELİ
– Pekala, sizce hayatın hedefi ne?
Çok şahsi bir soru olduğunu düşünmekle birlikte benim için katiyetle gülmek, eğlenmek ve bu kısıtlı vakitte mümkün olabilecek en büyük zevki almak. Ne vakit biteceği belirli olmayan bir seyahat var ortada. Her anı dolu dolu, hiç bir şeyden pişman olmadan, “iyi ki”lerle geçirmek gerektiğine inanıyorum. Ve hedeflerimden biri de kalabalık bir cenazeye sahip olmak.
– Amaçsızlık berbat bir şey mi sizce? Derler ya: Gideceği limanı olmayana hiç bir rüzgâr yardım edemez. O denli düşünenlerden misiniz?
Ben spontane yaşamayı biraz seviyorum galiba. Evet bir gayem vardı başımda daima. Fakat her şeyi ayrıntılı düşünerek de yaşamadım. Bence hedefsiz başlayan öyküler de bir noktada gayesini bulur. Emeli Olmayan Küme sineması de aslında bunu anlatıyor. Amaçsızlıkla kurulan bir kümenin ne büyük emellere hizmet edebileceğini… Sinema biraz sürpriz sonlu anlayacağınız.
HER TÜRLÜ SEVGİYE ÇOK HASSASIM
– Güldürünün ortasındaki insanlardan hayranları daima komik olmalarını bekler.
Mutlaka genel olarak o denli bir beklenti oluyor. Açıkçası hayli gücü yüksek biri değilim. Genelde utangaç ve içine kapanık olduğumu söyleyebilirim. Lakin onlardan gelen sevgiyi görür görmez içimde fırtınalar kopuyor. Rastgele bir sevgiye karşı çok hassas biriyim. O yüzden komiklik kendi kendine oluşuyor esasen. Natürel insan her vakit hayatının en güzel gününü hayatıyor ancak gördüğüm ufak bir sevgide bile o gün güzelleşiyor.
HER ŞEYLE DALGA GEÇERİM
– “Benim için mizah ve latifede hudut yok” diyorsunuz. Nitekim de o denli mi?
Mutlaka o denli. Ben her şeyin şakasının yapılması taraftarıyım. Başıma gelen makûs olayları da bu biçimde yumuşatıyorum galiba hayatımda. Bana epeyce yardımcı oluyor. Lakin herkesten bunu bekleyemem alışılmış ki. Bu yüzden hassasiyetleri düşünerek latife yapmak durumunda kaldığım doğrudur. Ancak bana kalsa her şeyle dalga geçerim. Hayat bu biçimde daha kolay…
HOŞ ANLARI KOVALARIM
– Derler ki epey gülenler içlerinde en büyük acıyı taşıyanlardır… Katılır mısınız?
Acının, insanın acıyı nasıl yorumladığıyla ilgili olduğunu düşünüyorum. Birebir acı, farklı ruhlarda farklı sonuçlara sebep olabilir. Bu yüzden en büyük acı diye bir şeyin varlığına da inanmıyorum. Dediğim üzere ben acılarla başa çıkmanın sistemini güldürü olarak buldum. Aslında sorduğunuz soruya karşılık veren bir şey bu. Ne yaşarsam yaşayayım buna gülebilecek bir şey bulduğum sürece hayat benim için yaşamaya paha olacak. Her vakit gülecek bir sebep bulunur. Berbat acılar yaşanırken kesinlikle hoş anlar da insanın başına gelir. Daima bu hoş anları kovalamak lazım. Neye odaklanırsanız hayat odur bence.
Evet 22 yıl oldu başlayalı. Galiba uzun bir seyahat oldu. Televizyon, tiyatro, güldürü kulüplerinde doğaçlama tiyatrolar, sinema sinemaları, Güldürü Dükkânı, Sen Çal Kapımı ve artık Maksadı Olmayan Küme… Lakin her işte bir daha başlıyormuşum üzere hissettim. Bu latife değil. Parlamaya çalışmak üzere bir gayem da hiç bir vakit olmadı nitekim. Tersine muhakkak bir yaşa ve olgunluğa kadar kendimi art planda tutmaya çalıştım. Hem mesleğim tıpkı vakitte kişiliğim için. Artık dönüp bakınca 22 yıl öncesine, yaptığım her şeyi güzel ki yapmışım, verdiğim tüm kararları yeterli ki vermişim ve ivedi etmemişim diyorum. Seyahatin her anından keyif almaya baktım ve bu yüzden eksiksiz bir seyahatti.
BİR TELEFONLA GELEN SÜRPRİZ
– Emeli Olmayan Küme takımıyla yollarınız nasıl kesişti?
Hareket Sekiz sinemasının setindeydim. Setteyken telefon çaldı ve Maksadı Olmayan Küme sinemasının direktörü Ali Tanrıverdi aradı. Sugarworkz ismini duyar duymaz hayli heyecanlandım. Düşünsenize Çakallarla Dans diye bir sinema yapıyorlar, milyonlar izliyor ve fevkalade bir seriye dönüşüyor. Nitekim bu telefonla birlikte mesleğim de bir anda sürat almaya başladı. Birinci başta sinemada öteki bir rol için konuştuk açıkçası fakat konuşmalarımız ilerledikçe Onur rolü için bana güvendiler.
– Sinemanın vizyon tarihi pandemi niçiniyle biroldukca defa ertelendi. Pandemi devrinde kahkahalar en epeyce gereksinimimiz olan şeylerdendi. Siz bu vakitte kendi kahkahalarınızı nelerde buldunuz?
Açıkçası pandeminin başlangıcıyla birlikte bir bebek beklediğimizi öğrendik. aslına bakarsan bu, ömrümüze o karamsar devirde büyük bir sevinç getirdi. Kaldı ki biz halihazırda eşimle konutta epey eğlenen insanlarız. iki ay ortasında de Sen Çal Kapımı seti başladı. Ve esasen bir kurtarılmış bölge üzereydi set. Biz de bu kurtarılmış bölgenin ortasında hayatımızın cümbüşünü bulduk. Harika bir 1.5 yıl geçirdik. Mükemmel dostluklar, büyük kahkahalar, sete doğan bebeğimiz Uzay…
HAYATA ERKEN BAŞLADIM
– Gözlemlediğim kadarıyla amaçsızlık gençler içinde epeyce yaygın. Siz de 20’li yaşlarda o denli miydiniz?
Takdir edersiniz ki ben hayata biraz erken başladım. Amaçsızlığı düşünmek yahut yaşamak üzere bir vaktim hiç olmadı. 10 yaşında ne yapmak istediğimden emindim.
– Hayat hedefinizi nasıl buldunuz pekala?
3-4 yaşlarında aileyi bir ortaya toplayıp onlara Kemal Sunal taklidi yaparmışım. Kuzenimi de yanıma alıp hiç bir şey düşünmeden onlara ufak çaplı güldürü şovları düzenlermişim. Artık düşününce bunun resmen minik bir orta oyunu olduğunu anlıyorum. Gayemi esasen o periyotta bulmuşum. Ben şanslı bir çocukmuşum anlayacağınız.
‘İYİ Kİ’LERLE HAYATI GEÇİRMELİ
– Pekala, sizce hayatın hedefi ne?
Çok şahsi bir soru olduğunu düşünmekle birlikte benim için katiyetle gülmek, eğlenmek ve bu kısıtlı vakitte mümkün olabilecek en büyük zevki almak. Ne vakit biteceği belirli olmayan bir seyahat var ortada. Her anı dolu dolu, hiç bir şeyden pişman olmadan, “iyi ki”lerle geçirmek gerektiğine inanıyorum. Ve hedeflerimden biri de kalabalık bir cenazeye sahip olmak.
– Amaçsızlık berbat bir şey mi sizce? Derler ya: Gideceği limanı olmayana hiç bir rüzgâr yardım edemez. O denli düşünenlerden misiniz?
Ben spontane yaşamayı biraz seviyorum galiba. Evet bir gayem vardı başımda daima. Fakat her şeyi ayrıntılı düşünerek de yaşamadım. Bence hedefsiz başlayan öyküler de bir noktada gayesini bulur. Emeli Olmayan Küme sineması de aslında bunu anlatıyor. Amaçsızlıkla kurulan bir kümenin ne büyük emellere hizmet edebileceğini… Sinema biraz sürpriz sonlu anlayacağınız.
HER TÜRLÜ SEVGİYE ÇOK HASSASIM
– Güldürünün ortasındaki insanlardan hayranları daima komik olmalarını bekler.
Mutlaka genel olarak o denli bir beklenti oluyor. Açıkçası hayli gücü yüksek biri değilim. Genelde utangaç ve içine kapanık olduğumu söyleyebilirim. Lakin onlardan gelen sevgiyi görür görmez içimde fırtınalar kopuyor. Rastgele bir sevgiye karşı çok hassas biriyim. O yüzden komiklik kendi kendine oluşuyor esasen. Natürel insan her vakit hayatının en güzel gününü hayatıyor ancak gördüğüm ufak bir sevgide bile o gün güzelleşiyor.
HER ŞEYLE DALGA GEÇERİM
– “Benim için mizah ve latifede hudut yok” diyorsunuz. Nitekim de o denli mi?
Mutlaka o denli. Ben her şeyin şakasının yapılması taraftarıyım. Başıma gelen makûs olayları da bu biçimde yumuşatıyorum galiba hayatımda. Bana epeyce yardımcı oluyor. Lakin herkesten bunu bekleyemem alışılmış ki. Bu yüzden hassasiyetleri düşünerek latife yapmak durumunda kaldığım doğrudur. Ancak bana kalsa her şeyle dalga geçerim. Hayat bu biçimde daha kolay…
HOŞ ANLARI KOVALARIM
– Derler ki epey gülenler içlerinde en büyük acıyı taşıyanlardır… Katılır mısınız?
Acının, insanın acıyı nasıl yorumladığıyla ilgili olduğunu düşünüyorum. Birebir acı, farklı ruhlarda farklı sonuçlara sebep olabilir. Bu yüzden en büyük acı diye bir şeyin varlığına da inanmıyorum. Dediğim üzere ben acılarla başa çıkmanın sistemini güldürü olarak buldum. Aslında sorduğunuz soruya karşılık veren bir şey bu. Ne yaşarsam yaşayayım buna gülebilecek bir şey bulduğum sürece hayat benim için yaşamaya paha olacak. Her vakit gülecek bir sebep bulunur. Berbat acılar yaşanırken kesinlikle hoş anlar da insanın başına gelir. Daima bu hoş anları kovalamak lazım. Neye odaklanırsanız hayat odur bence.