EliteDizqn
Active member
İpek Duben’in kırk yılı aşan pratiğini yansıtmak üzere hazırlanan en kapsamlı standı SALT Beyoğlu’nda gerçekleştiriliyor. İşlerinde sıkça kullandığı kendi vücut imgelerinden esinle isimlendirilen Cilt, Vücut, Ben, erkek şiddetinden toplumsal cinsiyete, yerinden edilme ve göçten tüketim alışkanlıklarına uzanan mevzuları irdeleyen sanatkarın üretimine yeni bir bakış sunuyor. Stant, Duben’in 1980’lerin başındaki fotoğraf ve desenlerinden 2020 tarihindeki Angels and Clowns’a [Melekler ve Soytarılar] biroldukca işini bir daha pahalandırıyor.
Bir desen ve on bir fotoğraftan oluşan Şerife (1980-1981) serisi, Duben’in mahallî bir bağlamda göç, “öteki”ne bakış ve toplumsal cinsiyet hususlarını ele aldığı birinci işidir. Sanatçı, kız kardeşinin konutuna paklığa gelen Şerife’nin başsız ve vücutsuz portreleri için pazardan satın aldığı bir elbiseyi doldurup canlı modelin yerine koyar. bu biçimdece Şerife’nin temsilî bir modelini yaratır. Toplumsal varlığı ve emeği görünmez kılınan bayanları gündeme getirerek feminist bir hali yansıtan fotoğraflar, kültürel gelenek ve âdetlerle kırsal ve kent hayatı içindeki geçişlere de işaret eder. Bir gazete kupüründen yola çıkan Adale Adam (1988) üçlemesinde ise kaslarıyla böbürlenen, çıplak gövdesini teşhir etmekten kaçınmayan bir erkek figürü vardır. Şerife’nin mazbut hâlinin bilakis, dimdik gövdeleriyle fotoğrafın yüzeyini kaplayan bu anonim adamlar tehditkâr görünürler. Stantta peş peşe yer alan bu iki seri, toplumsal cinsiyet temelli vücut temsilleri içindeki eşitsizliğe dikkati çeker.
Duben, 1984 yılında Londra’daki Victoria and Albert Museum’da Moğolistan’dan İran’a uzanan geniş bir coğrafyadan minyatürleri inceleme fırsatı buldu. Boyalı yüzey, figürün temsilî özellikleri ve yer yapısıyla kompozisyonuna dair müşahedeleri üretimini derinden etkiledi. Dışavurumcu pratiklere has güç ve hareket ile minyatürün sakinliğini bir ortaya getirme gayreti, beraberinde, doğup büyüdüğü İstanbul’dan tahsil için Chicago’ya giden sanatkarın varoluşsal çelişkilerini de yansıtıyordu. Duben, Doğu-Batı ayrımında bir bayan olarak pozisyonunu irdelemeye İzler (1990-2021) ve Kayıt (1991-1992) fotoğraf serileriyle başladı. Kavramsal arayışlarına uygun bir biçimde enstalasyon ve kitap sanatına yöneldiği Manuscript 1994 [El yazması 1994] (1993-1994) ile pratiğinin ana damarlarından birine dönüşen bu bahis, evvel Manuscript X [El yazması X] (2010-2012) daha sonra Suspended [Muallak] (2012-2018) ile günümüze dek varlığını sürdürdü.
New York’ta geçirdiği 1990’lar, Duben için eğildiği mevzularla farklı form ve gereçleri buluşturduğu yeni bir özgürleştirici cihanın başlangıcı oldu. 2000’lerin başında erkek şiddeti ve mecburî göç kıssalarına ağırlaştı. Türkiye ve ABD basınında çıkan bayana şiddet olaylarını derlediği LoveBook [Aşk Kitabı] (1998-2000) ve birebir temel üzerine inşa ettiği LoveGame [Aşk Oyunu] (1998-2001) enstalasyonları, sanatkarın giderek artan atmosfer yaratma isteğini görünür kıldı. 2003 tarihindeki What is a Turk? [Türk Nedir?] işinde “öteki” olana ulus kimliği üzerinden yaklaşırken Farewell My Homeland [Elveda Yurdum] (2004) ile odağını—din, lisan, etnik köken fark etmeksizin—yerinden edilenlere çevirdi. Sanatkarın son yirmi yılda yaşanan toplumsal, kültürel ve ekonomik dönüşümlere dair gözlemlerinden doğan Melekler ve Soytarılar serisi bir kesitin yıkıcı kayıplarını görmezden gelerek tüketim aşırılıklarını normalleştirmiş yeni dünyanın çelişkilerini mevzu edinir.
Deri, Vücut, Ben, SALT’tan Amira Akbıyıkoğlu, Farah Aksoy, Sezin Romi ile Vasıf Kortun tarafınca programlandı. Standa eşlik edecek kamu programlarının detaylarına stant mühletince saltonline ve SALT Online toplumsal medya hesaplarından erişilebilir.
Toplumsal cinsiyet eşitliği için farkındalık yaratarak değişime katkı sunan
Garanti BBVA, SALT’ın kurucusu ve daimî destekçisidir.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı
Bir desen ve on bir fotoğraftan oluşan Şerife (1980-1981) serisi, Duben’in mahallî bir bağlamda göç, “öteki”ne bakış ve toplumsal cinsiyet hususlarını ele aldığı birinci işidir. Sanatçı, kız kardeşinin konutuna paklığa gelen Şerife’nin başsız ve vücutsuz portreleri için pazardan satın aldığı bir elbiseyi doldurup canlı modelin yerine koyar. bu biçimdece Şerife’nin temsilî bir modelini yaratır. Toplumsal varlığı ve emeği görünmez kılınan bayanları gündeme getirerek feminist bir hali yansıtan fotoğraflar, kültürel gelenek ve âdetlerle kırsal ve kent hayatı içindeki geçişlere de işaret eder. Bir gazete kupüründen yola çıkan Adale Adam (1988) üçlemesinde ise kaslarıyla böbürlenen, çıplak gövdesini teşhir etmekten kaçınmayan bir erkek figürü vardır. Şerife’nin mazbut hâlinin bilakis, dimdik gövdeleriyle fotoğrafın yüzeyini kaplayan bu anonim adamlar tehditkâr görünürler. Stantta peş peşe yer alan bu iki seri, toplumsal cinsiyet temelli vücut temsilleri içindeki eşitsizliğe dikkati çeker.
Duben, 1984 yılında Londra’daki Victoria and Albert Museum’da Moğolistan’dan İran’a uzanan geniş bir coğrafyadan minyatürleri inceleme fırsatı buldu. Boyalı yüzey, figürün temsilî özellikleri ve yer yapısıyla kompozisyonuna dair müşahedeleri üretimini derinden etkiledi. Dışavurumcu pratiklere has güç ve hareket ile minyatürün sakinliğini bir ortaya getirme gayreti, beraberinde, doğup büyüdüğü İstanbul’dan tahsil için Chicago’ya giden sanatkarın varoluşsal çelişkilerini de yansıtıyordu. Duben, Doğu-Batı ayrımında bir bayan olarak pozisyonunu irdelemeye İzler (1990-2021) ve Kayıt (1991-1992) fotoğraf serileriyle başladı. Kavramsal arayışlarına uygun bir biçimde enstalasyon ve kitap sanatına yöneldiği Manuscript 1994 [El yazması 1994] (1993-1994) ile pratiğinin ana damarlarından birine dönüşen bu bahis, evvel Manuscript X [El yazması X] (2010-2012) daha sonra Suspended [Muallak] (2012-2018) ile günümüze dek varlığını sürdürdü.
New York’ta geçirdiği 1990’lar, Duben için eğildiği mevzularla farklı form ve gereçleri buluşturduğu yeni bir özgürleştirici cihanın başlangıcı oldu. 2000’lerin başında erkek şiddeti ve mecburî göç kıssalarına ağırlaştı. Türkiye ve ABD basınında çıkan bayana şiddet olaylarını derlediği LoveBook [Aşk Kitabı] (1998-2000) ve birebir temel üzerine inşa ettiği LoveGame [Aşk Oyunu] (1998-2001) enstalasyonları, sanatkarın giderek artan atmosfer yaratma isteğini görünür kıldı. 2003 tarihindeki What is a Turk? [Türk Nedir?] işinde “öteki” olana ulus kimliği üzerinden yaklaşırken Farewell My Homeland [Elveda Yurdum] (2004) ile odağını—din, lisan, etnik köken fark etmeksizin—yerinden edilenlere çevirdi. Sanatkarın son yirmi yılda yaşanan toplumsal, kültürel ve ekonomik dönüşümlere dair gözlemlerinden doğan Melekler ve Soytarılar serisi bir kesitin yıkıcı kayıplarını görmezden gelerek tüketim aşırılıklarını normalleştirmiş yeni dünyanın çelişkilerini mevzu edinir.
Deri, Vücut, Ben, SALT’tan Amira Akbıyıkoğlu, Farah Aksoy, Sezin Romi ile Vasıf Kortun tarafınca programlandı. Standa eşlik edecek kamu programlarının detaylarına stant mühletince saltonline ve SALT Online toplumsal medya hesaplarından erişilebilir.
Toplumsal cinsiyet eşitliği için farkındalık yaratarak değişime katkı sunan
Garanti BBVA, SALT’ın kurucusu ve daimî destekçisidir.
Kaynak: (BHA) – Beyaz Haber Ajansı