EsraBetül
Member
Yaratıcı sanatın merkezleri pozisyonumdaki klâsik ve çağdaş alanların fonksiyonsuz hale getirilmesiyle toplumun atardamarları kesildi. Sanatın her alanında küskünlük yaratıldı. Atatürk’ün kurduğu İstanbul Fotoğraf Heykel Müzesi, Taksim’de Atatürk Kültür Merkezi’nin makus talihi ve daha gibisi birfazlaca irili ufaklı kurum ve sanat platformu bugün atıl durumda. Bilhassa hiç durmadan ertelenen sanat projeleri, parçalanan heykeller, sağcı-tutucu şiirin ödüllendirilmesiyle taçlanan ve harabeye dönen sanat kısımlarını; tasarlayarak senelera yayılmış darbeyle dağıttılar, dağıtıyorlar.Bu bir muvaffakiyet mı! Tam karşıtı ülkem ismine utanılacak bir durum. bu biçimdece gerçek sanat bir avuç cahilin elinde oyuncağa dönüştü.
POLİTİKLER SANATTAN KORKAR
İnsanın ütopyasını, umudunu, düşlerini gerçekleştirebileceği bir alandır sanat. Bugünkü toplumun ötesini düşleyen sanat; ferdî ve toplumsal ütopyanın deposudur da. Yanı sıra sanat yaratısı, ortasında bulunduğu toplumu yansıtarak değil onun ortasında bulunduğu şartları sorgulama gücüne sahiptir. İşte bu noktada politikler sanattan korkmaktadır. Siyasalların amaçları, biçimlemek istedikleri toplumu sanatın yüksek lisanıyla değil hurafelerle oyalamaktır. Sanat yapıtının ruhları özgürleştirmesi, şuurları yüksek düzeylere çekmesi, maksatları netleştirmesi, toplumları güzelle tanıştırması, siyasalların yasaklar getirmesine yol açar. Umudu yok etmeye çalışan savaşçı siyasetler sanat düşmanıdır zira sanat imgesi; toplumu zapturapta almaya çalışanları sorgulama gücüne sahiptir. Ekonomik, dini ritüeller, hurafeler, anti-söylemler, dehşet üzere araçlar insanı baskı altında meblağ ve toplumu karartır. Bu da günümüz politiklerinin epeyce işine gelir. Sanat’tan güya aziz bir güç üzere korkan politikler, sanatı düşman olarak nazarann politikler, sanatı “lüzumsuz” bulan toplumun yöneticileri bireyi köreltmek için ellerinden geleni yaparlar. Günümüzde normatif, bürokratik “Tiranlıklar” yanlış dünya siyasetinin yarattığı çöküş politikalarıdır. Kültür emperyalizmi yırtıcı kapitalist sistemin bir programıdır.
KİN VE KİBİR
Dünya politiklerinin inşa ettikleri yapıyı, burada size tek tek saymak istiyorum: Deforme olan yeterlilik ve hürmet, sevginin yok oluşu, ümitsizlik, yoksulluk, açlık, sömürünün had safaya ulaşması, kin ve kibir, “Birkaç Büyük İblis”in dünyayı kendilerinin sanması, dünya topraklarına, denizlerine mazeretler yaratarak el koyma, Atlantik ötesinden uzak ülkelere saldırma, öldürme, dağıtma, azap, Doğu’nun antik sanat yapıtlarını sahiplenme. Dünya toplumlarını yakından izleme imkanı yaratan Facebook ve öbür internet kuruluşlarının Amerika’daki derin devletin bir kesimi olması. Ülkelere pazarlanan sanat ideolojilerininki belirli bir sanat imgesini, biçimini belirleyip empoze ederek global manada kabul ettirme. Sanatkarların yaratı özgürlüğünü kısıtlama. Yaratının tonunu, diskurunu belirleme.
Yaratıcı sanatın her kısmı; edebiyat, plastik sanatlar, müzik sanatının temsilcileri günümüzde bürokratik tiranlıklarla karşı karşıya. bu biçimde bir savaşa gerek var mıydı? Bu etapta sanatkarın gözden kayboluşunu, silinmesini, tutucu kavramlar içinde erimesini keyifle seyredenler yaratılan egemenlik biçimini bir matah üzere ileri sürüyor.
Ferdî varoluşumuzu bir ideolojiye indirgeyerek insanı prangalayanlara bir kelamım var. Bizi rahat bırakın!
POLİTİKLER SANATTAN KORKAR
İnsanın ütopyasını, umudunu, düşlerini gerçekleştirebileceği bir alandır sanat. Bugünkü toplumun ötesini düşleyen sanat; ferdî ve toplumsal ütopyanın deposudur da. Yanı sıra sanat yaratısı, ortasında bulunduğu toplumu yansıtarak değil onun ortasında bulunduğu şartları sorgulama gücüne sahiptir. İşte bu noktada politikler sanattan korkmaktadır. Siyasalların amaçları, biçimlemek istedikleri toplumu sanatın yüksek lisanıyla değil hurafelerle oyalamaktır. Sanat yapıtının ruhları özgürleştirmesi, şuurları yüksek düzeylere çekmesi, maksatları netleştirmesi, toplumları güzelle tanıştırması, siyasalların yasaklar getirmesine yol açar. Umudu yok etmeye çalışan savaşçı siyasetler sanat düşmanıdır zira sanat imgesi; toplumu zapturapta almaya çalışanları sorgulama gücüne sahiptir. Ekonomik, dini ritüeller, hurafeler, anti-söylemler, dehşet üzere araçlar insanı baskı altında meblağ ve toplumu karartır. Bu da günümüz politiklerinin epeyce işine gelir. Sanat’tan güya aziz bir güç üzere korkan politikler, sanatı düşman olarak nazarann politikler, sanatı “lüzumsuz” bulan toplumun yöneticileri bireyi köreltmek için ellerinden geleni yaparlar. Günümüzde normatif, bürokratik “Tiranlıklar” yanlış dünya siyasetinin yarattığı çöküş politikalarıdır. Kültür emperyalizmi yırtıcı kapitalist sistemin bir programıdır.
KİN VE KİBİR
Dünya politiklerinin inşa ettikleri yapıyı, burada size tek tek saymak istiyorum: Deforme olan yeterlilik ve hürmet, sevginin yok oluşu, ümitsizlik, yoksulluk, açlık, sömürünün had safaya ulaşması, kin ve kibir, “Birkaç Büyük İblis”in dünyayı kendilerinin sanması, dünya topraklarına, denizlerine mazeretler yaratarak el koyma, Atlantik ötesinden uzak ülkelere saldırma, öldürme, dağıtma, azap, Doğu’nun antik sanat yapıtlarını sahiplenme. Dünya toplumlarını yakından izleme imkanı yaratan Facebook ve öbür internet kuruluşlarının Amerika’daki derin devletin bir kesimi olması. Ülkelere pazarlanan sanat ideolojilerininki belirli bir sanat imgesini, biçimini belirleyip empoze ederek global manada kabul ettirme. Sanatkarların yaratı özgürlüğünü kısıtlama. Yaratının tonunu, diskurunu belirleme.
Yaratıcı sanatın her kısmı; edebiyat, plastik sanatlar, müzik sanatının temsilcileri günümüzde bürokratik tiranlıklarla karşı karşıya. bu biçimde bir savaşa gerek var mıydı? Bu etapta sanatkarın gözden kayboluşunu, silinmesini, tutucu kavramlar içinde erimesini keyifle seyredenler yaratılan egemenlik biçimini bir matah üzere ileri sürüyor.
Ferdî varoluşumuzu bir ideolojiye indirgeyerek insanı prangalayanlara bir kelamım var. Bizi rahat bırakın!