EsraBetül
Member
Shakespeare’in yapıtlarını sahnede görmeyi fazlaca özledik. Birkaç ödenekli ve özel tiyatro sahneledi yakın vakitte ve bugün de sahneliyor. Lakin ben klasik severlerdenim. Çağdaş yorum getirdik deyip sahnelenen Shakespeare oyunları gördük daha evvel. Düzgün olanlar da vardı fakat klasiğin yerini tutmuyor. Shakespeare oyunlarının şiirsel bir ritmi var. Bunu yakalayamazsanız oyun çekilmez bir hal alıyor ve sahnede yalnızca kitap okur üzere konuşan oyuncular oluyor.
Uzun müddettir sahnelenen ve hayli beğenilen İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kent Tiyatroları’nın oyunu “On İkinci Gece”yi Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde seyrettim. Oyun iki saat sürüyor ve tek perde. Salon tıklım tıklım. Oyun başladıktan otuz dakika daha sonra seyircilerin başları düşmeye başlıyor. Uyuklayanlar ve oflayanlar. Oyuncuların temposu düşük. Sonuçta oyuncu da insan ve makus bir gün geçiriyor olabilir. Ancak seyirci salonda ve sahneye yanlışsız bakan koltuklarda oturuyor. Geriye bakma talihi yok, hatta sağa sola da bakamaz. Karşısında sahne var ve o gün buraya tiyatroda oyun seyretmeye gelmiş. Bir iki oyuncunun repliklerini yalnızca kendilerinin duyması, doğal oyunculuk mu bilemedim fakat keşke biraz seyirci de duyabilseydi. Üstelik bu oyuncu, neredeyse oyun bitene kadar sahnede. Olivia karakterini canlandıran ve çok başarılı olan Bennu Yıldırımlar ve aslında şimdi bütün oyuncular oyunu üst kaldırmaya çalıştı. Oyunun sonlarına yanlışsız tempo biraz da olsa yükseldi, hatta gülenler de oldu.
NOEL VE ‘ON İKİNCİ GECE’
Shakespeare’in yanlışlıklar üzerine konseyi güldürüsü “On İkinci Gece” başlığının Shakespeare devrinde kutlanan Noel’in On İkinci Günü şenlikleriyle temaslı olduğu düşünülüyor. Bu şenliklerde her şey “tepetaklak” ya da “tersyüz” olurmuş. Bu da oyunun bahsiyle çok benzeri.
Özetlemek gerekirse bu oyun bir “yanlışlıklar komedisi”. Illyria Krallığı’nda geçer. Shakespeare’in bu krallığı İtalya’nın Dalmaçya kıyısında hayal ettiği düşünülüyor. İnsanların kılık değiştirdiği, bayanların erkek, adamların bayan kılığına girdiği, birbirlerine âşık olan insanların bu karmaşayı anlamaya çalıştığı ve şüphesiz sonunda her şeyin tatlıya bağlandığı bir yapıt.
Shakespeare’in öteki komedyalarına da benziyor. Soytarılar, sarhoşlar, çıkarcılar, mevki düşkünleri, müzisyenler, meczuplar ve soyluların iç içe, burun buruna olduğu oyun ortasında oyun. Oyunda dekor daima ve çarçabuk değişebilecek biçimde tasarlanmış. Canlı orkestranın yer aldığı ve müziğin devreye girdiği sahneler çok keyifli. Kostümler heybetli, eğlenceli ve renkli. Direktörlüğünü Serdar Biliş’in üstlendiği oyunun çevirisi Zeynep Avcı’ya ilişkin.
KARŞILIKSIZ AŞK…
Oyunun konusu ise özetlemek gerekirse şu biçimde: İkiz kardeşler Viola ve Sebastian, bir gemi kazasından daha sonra, birbirlerini öldü sanıp farklı düşerler. Viola, Illyria dükü Orsino’nun hizmetine girebilmek için erkek kılığına girer. Orsino ismine hoş Olivia’ya kur yapmakla gorevlendirilir. Olivia ise kardeşinin vefatından daha sonra yastadır ve ayağına gelen herkesi geri çevirmektedir, ta ki artık erkek kılığındaki Viola’ya âşık olana dek. Bu sırada, Olivia’nın dayısı Tobi, tutucu hizmetkâr Malvolio’ya şamatalı bir oyun oynayarak bu cümbüşlü kimlik yanılması ve karşılıksız aşk kıssasını yeterlice kızıştırır.
Uzun müddettir sahnelenen ve hayli beğenilen İstanbul Büyükşehir Belediyesi Kent Tiyatroları’nın oyunu “On İkinci Gece”yi Muhsin Ertuğrul Sahnesi’nde seyrettim. Oyun iki saat sürüyor ve tek perde. Salon tıklım tıklım. Oyun başladıktan otuz dakika daha sonra seyircilerin başları düşmeye başlıyor. Uyuklayanlar ve oflayanlar. Oyuncuların temposu düşük. Sonuçta oyuncu da insan ve makus bir gün geçiriyor olabilir. Ancak seyirci salonda ve sahneye yanlışsız bakan koltuklarda oturuyor. Geriye bakma talihi yok, hatta sağa sola da bakamaz. Karşısında sahne var ve o gün buraya tiyatroda oyun seyretmeye gelmiş. Bir iki oyuncunun repliklerini yalnızca kendilerinin duyması, doğal oyunculuk mu bilemedim fakat keşke biraz seyirci de duyabilseydi. Üstelik bu oyuncu, neredeyse oyun bitene kadar sahnede. Olivia karakterini canlandıran ve çok başarılı olan Bennu Yıldırımlar ve aslında şimdi bütün oyuncular oyunu üst kaldırmaya çalıştı. Oyunun sonlarına yanlışsız tempo biraz da olsa yükseldi, hatta gülenler de oldu.
NOEL VE ‘ON İKİNCİ GECE’
Shakespeare’in yanlışlıklar üzerine konseyi güldürüsü “On İkinci Gece” başlığının Shakespeare devrinde kutlanan Noel’in On İkinci Günü şenlikleriyle temaslı olduğu düşünülüyor. Bu şenliklerde her şey “tepetaklak” ya da “tersyüz” olurmuş. Bu da oyunun bahsiyle çok benzeri.
Özetlemek gerekirse bu oyun bir “yanlışlıklar komedisi”. Illyria Krallığı’nda geçer. Shakespeare’in bu krallığı İtalya’nın Dalmaçya kıyısında hayal ettiği düşünülüyor. İnsanların kılık değiştirdiği, bayanların erkek, adamların bayan kılığına girdiği, birbirlerine âşık olan insanların bu karmaşayı anlamaya çalıştığı ve şüphesiz sonunda her şeyin tatlıya bağlandığı bir yapıt.
Shakespeare’in öteki komedyalarına da benziyor. Soytarılar, sarhoşlar, çıkarcılar, mevki düşkünleri, müzisyenler, meczuplar ve soyluların iç içe, burun buruna olduğu oyun ortasında oyun. Oyunda dekor daima ve çarçabuk değişebilecek biçimde tasarlanmış. Canlı orkestranın yer aldığı ve müziğin devreye girdiği sahneler çok keyifli. Kostümler heybetli, eğlenceli ve renkli. Direktörlüğünü Serdar Biliş’in üstlendiği oyunun çevirisi Zeynep Avcı’ya ilişkin.
KARŞILIKSIZ AŞK…
Oyunun konusu ise özetlemek gerekirse şu biçimde: İkiz kardeşler Viola ve Sebastian, bir gemi kazasından daha sonra, birbirlerini öldü sanıp farklı düşerler. Viola, Illyria dükü Orsino’nun hizmetine girebilmek için erkek kılığına girer. Orsino ismine hoş Olivia’ya kur yapmakla gorevlendirilir. Olivia ise kardeşinin vefatından daha sonra yastadır ve ayağına gelen herkesi geri çevirmektedir, ta ki artık erkek kılığındaki Viola’ya âşık olana dek. Bu sırada, Olivia’nın dayısı Tobi, tutucu hizmetkâr Malvolio’ya şamatalı bir oyun oynayarak bu cümbüşlü kimlik yanılması ve karşılıksız aşk kıssasını yeterlice kızıştırır.