EsraBetül
Member
Artık bilmeyen yoktur herbiçimde fakat biz bir daha de hatırlatalım: Diego Maradona 1986 Dünya Kupası’nda Arjantin’in İngiltere karşısına çıktığı o unutulmaz maçta eliyle bir gol atmış ve maç sonunda kendisine yöneltilen soruya da “Golü biraz Maradona’nın başı, biraz da Yaradanın eli attı” demişti. İşte Sorrentino’nun sineması ismini bu hadiseden alıyor ve esasen “The Hand of God” büyük ölçüde Maradona’nın İtalya’da oynamaya başladığı devirde geçiyor.
GENÇLİĞİN TRAJİK SONU
Paolo Sorrentino’nun hayatının birinci 37 yılını geçirdiği Napoli’ye döndüğü ve ilkgençlik anılarından yola çıkarak senaryosunu yazdığı “The Hand of God” onun daha evvel izlediğimiz sinemalarından (özellikle “The Great Beauty” ve “Youth”) aşina olduğumuz anlatı üslubunun bir defa daha öne çıktığı bir sinema. Napoli’de 1984 yılında en çok konuşulan mevzu olan Maradona’nın transferi sıkıntısını sinemasının geri planına yayan ve Maradona’nın varlığını bir tıp bahtın kaçınılmazlığı ile simgeleştiren Sorrentino bir yanıyla çok trajik bir öyküsü olan sinemasını tıpkı ustası Fellini’nin 70’li senelerda çektiği “Amarcord”u üzere alabildiğine renkli karakterler ve ağır hislerle örerek hayatının bir muhasebesine dönüştürmüş adeta. Eğlenceli, tutku dolu, komik ve acıklı bir ömrün izlerini yansıtan; 17 yaşında trajik bir biçimde yetim kalsa da bir biçimde hayata tutunmayı başarmış ve hayallerini büyük ölçüde gerçekleştirmiş bir adamın nihayet kendi geçmişiyle hesaplaşmasını anlatan bir sinema “The Hand of God”. şüphesiz din, siyaset, hoşluk, cinsellik, büyüme üzere Sorrentino’nun alışageldiğimiz temalarına da dokunan bir sinema var karşımızda. Direktörün sinema tutkusunun da izlerini sürebildiğimiz sinemada Fellini, Zefirelli, Capuano üzere isimler de sık sık karşımıza çıkıyor elbet.
Kimi sahnelerini çocukluğunun geçtiği mahallede çeken, gençliğinde çoğunlukla gittiği yerlere, sokaklara ve kıyıya bir daha giden Sorrentino muhtemelen birinci kere bu biçimdesine şahsi bir kıssayı anlattığı sinemasında başrolü de fizikî manada kendi gençliğini kötü biçimde andıran Filippo Scotti’ye vermiş. Daha evvel tekraren çalıştığı Toni Servillo’nun bir daha kıymetli bir rolde (Fabietto’nun babası, yani bir manada direktörün kendi babası) karşımıza çıktığı sinemanın takımında Ferzan Özpetek’in sinemalarından anımsadığımız Luisa Ranieri, sinemada de değerli bir yeri olan Antonio Capuano üzere direktörlerle çalışmış tiyatro ve sinema oyuncusu Teresa Saponangelo, tecrübeli oyuncu Renato Carpentieri ve Massimiliano Gallo üzere isimler de yer alıyor.
SORRENTINO VE MARADONA
Birinci gösterimini 78. Venedik Sinema Festivali’nde yapan “The Hand of God” ile ilgili son bir not olarak direktörün müsaade almadan kullandığı Maradona maç imgelerinin (özellikle o ünlü İngiltere maçı elbet) beklenen bir dava için tartışıldığını fakat Netflix’in sinemanın bir spor sineması olmadığı ve Sorrentino’nun şahsi anılarından yola çıkılarak çekildiği savunmasını yaptığını ekleyelim. Hatırlarsanız Sorrentino bundan evvelki sineması “Youth”da da Maradona’yı fazlaca andıran bir karaktere yer vermiş, hatta sinemadaki bir sahne toplumsal medyada gerçek Maradona sanılarak viral olmuştu. Bu sefer Maradona bir karakter olarak sinemada hiç görünmüyor fakat Sorrentino’nun gençliğinden kalan flu bir anı, sembolik bir figür olarak kendini her an hissettiriyor. Her şey bir yana sinemadaki trajik olay gerçeğin aslında ta kendisi ve Sorrentino bu manada ömrünü Maradona’ya borçlu hissediyor kendini. bir daha de kimseyi yanıltmak istemem, “The Hand of God” Maradona hakkında bir sinema değil lakin Maradona’nın kitlelere kurdurduğu düşler ve ömrün vakit zaman nasıl da o düşlerin uzağında kalabildiği üzerine bir sinema.
‘The Hand of God’ Netflix’te izlenebilir.
SİNEMANIN NOTU: 8/10
GENÇLİĞİN TRAJİK SONU
Paolo Sorrentino’nun hayatının birinci 37 yılını geçirdiği Napoli’ye döndüğü ve ilkgençlik anılarından yola çıkarak senaryosunu yazdığı “The Hand of God” onun daha evvel izlediğimiz sinemalarından (özellikle “The Great Beauty” ve “Youth”) aşina olduğumuz anlatı üslubunun bir defa daha öne çıktığı bir sinema. Napoli’de 1984 yılında en çok konuşulan mevzu olan Maradona’nın transferi sıkıntısını sinemasının geri planına yayan ve Maradona’nın varlığını bir tıp bahtın kaçınılmazlığı ile simgeleştiren Sorrentino bir yanıyla çok trajik bir öyküsü olan sinemasını tıpkı ustası Fellini’nin 70’li senelerda çektiği “Amarcord”u üzere alabildiğine renkli karakterler ve ağır hislerle örerek hayatının bir muhasebesine dönüştürmüş adeta. Eğlenceli, tutku dolu, komik ve acıklı bir ömrün izlerini yansıtan; 17 yaşında trajik bir biçimde yetim kalsa da bir biçimde hayata tutunmayı başarmış ve hayallerini büyük ölçüde gerçekleştirmiş bir adamın nihayet kendi geçmişiyle hesaplaşmasını anlatan bir sinema “The Hand of God”. şüphesiz din, siyaset, hoşluk, cinsellik, büyüme üzere Sorrentino’nun alışageldiğimiz temalarına da dokunan bir sinema var karşımızda. Direktörün sinema tutkusunun da izlerini sürebildiğimiz sinemada Fellini, Zefirelli, Capuano üzere isimler de sık sık karşımıza çıkıyor elbet.
Kimi sahnelerini çocukluğunun geçtiği mahallede çeken, gençliğinde çoğunlukla gittiği yerlere, sokaklara ve kıyıya bir daha giden Sorrentino muhtemelen birinci kere bu biçimdesine şahsi bir kıssayı anlattığı sinemasında başrolü de fizikî manada kendi gençliğini kötü biçimde andıran Filippo Scotti’ye vermiş. Daha evvel tekraren çalıştığı Toni Servillo’nun bir daha kıymetli bir rolde (Fabietto’nun babası, yani bir manada direktörün kendi babası) karşımıza çıktığı sinemanın takımında Ferzan Özpetek’in sinemalarından anımsadığımız Luisa Ranieri, sinemada de değerli bir yeri olan Antonio Capuano üzere direktörlerle çalışmış tiyatro ve sinema oyuncusu Teresa Saponangelo, tecrübeli oyuncu Renato Carpentieri ve Massimiliano Gallo üzere isimler de yer alıyor.
SORRENTINO VE MARADONA
Birinci gösterimini 78. Venedik Sinema Festivali’nde yapan “The Hand of God” ile ilgili son bir not olarak direktörün müsaade almadan kullandığı Maradona maç imgelerinin (özellikle o ünlü İngiltere maçı elbet) beklenen bir dava için tartışıldığını fakat Netflix’in sinemanın bir spor sineması olmadığı ve Sorrentino’nun şahsi anılarından yola çıkılarak çekildiği savunmasını yaptığını ekleyelim. Hatırlarsanız Sorrentino bundan evvelki sineması “Youth”da da Maradona’yı fazlaca andıran bir karaktere yer vermiş, hatta sinemadaki bir sahne toplumsal medyada gerçek Maradona sanılarak viral olmuştu. Bu sefer Maradona bir karakter olarak sinemada hiç görünmüyor fakat Sorrentino’nun gençliğinden kalan flu bir anı, sembolik bir figür olarak kendini her an hissettiriyor. Her şey bir yana sinemadaki trajik olay gerçeğin aslında ta kendisi ve Sorrentino bu manada ömrünü Maradona’ya borçlu hissediyor kendini. bir daha de kimseyi yanıltmak istemem, “The Hand of God” Maradona hakkında bir sinema değil lakin Maradona’nın kitlelere kurdurduğu düşler ve ömrün vakit zaman nasıl da o düşlerin uzağında kalabildiği üzerine bir sinema.
‘The Hand of God’ Netflix’te izlenebilir.
SİNEMANIN NOTU: 8/10