EsraBetül
Member
Değişik sanat mecmuaları ve gündelik basın organlarının sanat sayfaları okuyucu buluyordu. Stantlar açılıyordu. Sanat yapıtları aşikâr bir alıcı kitlesiyle buluşuyordu. Bu gelecek için umut veren renkli hareketlilik ortasında Hüsamettin Koçan, değişik kişilikleri kendi sanatçı varlığında birleştirmiş akademisyen ve ressam bir aydın kişi olarak dikkat çekiyordu. Taşra kökenli yetenekli bir sanatçı adayı olarak katıldığı İstanbul sanat kültür kervanında hoş bir köşeye yerleşmişti. Benim de dahil olduğum değerlendiricilerden yazılı ve sözel olumlu tenkitler ve özendirici takdir hitapları alıyordu. Yani kendisi için her şey yolunda üzereydi.
Fakat Koçan, İstanbul ortamından uzaklaşma sonucu aldı. Kırsal Anadolu kökeniyle sürdüregeldiği duygusal alakalarını kuvvetli bir kültür katmanıyla birleştirme peşindeydi. Bayburt kökenliydi. İç Karadeniz toplumsal ömrünün sonluluğu ile mükemmel bir doğal etrafın kol kola dolaştığı yörelerin insanıydı. Doğup ve bir süre yaşadığı eski ismiyle Baksı ve günümüzde Bayraktar ismiyle bilinen köyde, o küçücük yerleşkede bir müze oluşturmayı başa koymuştu. İstanbul sanat kültür ortamının renkli ancak bir o kadar da acımasız eleştirel ve küçümseyici bakışlı atmosferinde Koçan’ın bu projesine hayalci olduğu fikriyle yaklaşanlar vardı. Daha az sayıda ve kır-kent buluşmasının insani bir manası olacağını düşünüp yaptığı işi takdirle ananlar da çıkıyordu. Evvelki periyotların edebiyat dünyasından “uzaktaki gezilmemiş ve görülmemiş o köyün aslında bizim köyümüz olduğu” yolundaki insancıl ve toplumcu birleştiricilik kavramı Koçan’ın bu projesinde yeni bir mana kazanıyordu. Kendisi kır insanına üstten bakmayarak ve sıcak bir kucaklaşma havası ortasında, önce aşina olmadığı sanatsal ve kültürel yaratıcılık rüzgârı ile buluşturmanın sosyo-politik ve toplumsal bir derinlik taşıyacağına kendini inandırmış bir Koçan vardı. İşinin epeyce güç olacağını biliyordu. Lakin kültürel ve toplumsal bir hareket gözüyle bakıldığında, bir büyük memnunluk kaynağı oluşturacağı şuurundaydı. Yürüdü yolunda; uzaklardaki o bizim olan köye ulaştı. Orada memleketler arası takdir mükafatları kazanmış bir müze oluşturdu.
2010’lar ve 2020’ler Türkiyesi’nin bu yüz akı epey manalı ve örnek alınması gereken oluşumunun ülkemiz genel kamuoyunda yankılar bulamıyor oluşu hayıflanacak durumlarımızdan biridir. Halk TV’nin cumartesi-pazar günleri Görkemli Anılar kültür-sanat programları çerçevesinde Baksı Müzesi olayına da yer verilmiş olmasından kıvanç duyulması gerektiği de ayrıyeten hatırlanmalıdır.
Fakat Koçan, İstanbul ortamından uzaklaşma sonucu aldı. Kırsal Anadolu kökeniyle sürdüregeldiği duygusal alakalarını kuvvetli bir kültür katmanıyla birleştirme peşindeydi. Bayburt kökenliydi. İç Karadeniz toplumsal ömrünün sonluluğu ile mükemmel bir doğal etrafın kol kola dolaştığı yörelerin insanıydı. Doğup ve bir süre yaşadığı eski ismiyle Baksı ve günümüzde Bayraktar ismiyle bilinen köyde, o küçücük yerleşkede bir müze oluşturmayı başa koymuştu. İstanbul sanat kültür ortamının renkli ancak bir o kadar da acımasız eleştirel ve küçümseyici bakışlı atmosferinde Koçan’ın bu projesine hayalci olduğu fikriyle yaklaşanlar vardı. Daha az sayıda ve kır-kent buluşmasının insani bir manası olacağını düşünüp yaptığı işi takdirle ananlar da çıkıyordu. Evvelki periyotların edebiyat dünyasından “uzaktaki gezilmemiş ve görülmemiş o köyün aslında bizim köyümüz olduğu” yolundaki insancıl ve toplumcu birleştiricilik kavramı Koçan’ın bu projesinde yeni bir mana kazanıyordu. Kendisi kır insanına üstten bakmayarak ve sıcak bir kucaklaşma havası ortasında, önce aşina olmadığı sanatsal ve kültürel yaratıcılık rüzgârı ile buluşturmanın sosyo-politik ve toplumsal bir derinlik taşıyacağına kendini inandırmış bir Koçan vardı. İşinin epeyce güç olacağını biliyordu. Lakin kültürel ve toplumsal bir hareket gözüyle bakıldığında, bir büyük memnunluk kaynağı oluşturacağı şuurundaydı. Yürüdü yolunda; uzaklardaki o bizim olan köye ulaştı. Orada memleketler arası takdir mükafatları kazanmış bir müze oluşturdu.
2010’lar ve 2020’ler Türkiyesi’nin bu yüz akı epey manalı ve örnek alınması gereken oluşumunun ülkemiz genel kamuoyunda yankılar bulamıyor oluşu hayıflanacak durumlarımızdan biridir. Halk TV’nin cumartesi-pazar günleri Görkemli Anılar kültür-sanat programları çerçevesinde Baksı Müzesi olayına da yer verilmiş olmasından kıvanç duyulması gerektiği de ayrıyeten hatırlanmalıdır.