EsraBetül
Member
Çeşme’de yazın sinema izlemek tahminen de akla gelecek son şeylerden biri. En azından bu yaza kadar öyleydi. Ancak bu yıl Çeşme Belediye Lideri M. Ekrem Oran’ın da tam takviyesiyle başlayan Kıyıdan Kıyıya Türkiye – Yunanistan Sinema Şenliği sessiz sedasız ancak tesirli bir biçimde Çeşme’de kıymetli bir atılımı gerçekleştiriyor. Bir yandan Alaçatı’da yapılan açık hava sinema gösterimleri, bir yandan gündüzleri yapılan kıyı temizlikleri ve farklı başlıklar altında düzenlenen masteclass ve atölyeler besbelli bir etraf farkındalığı yaratacak üzere görünüyor. Mevzuyla ilgili olarak şenliğin sanat direktörlerinden oyuncu Gizem Erman Shalbukildı (diğer sanat direktörü Yusuf Saygı) ile Asma Yaprağı’nda yenen bir akşam yemeği sırasında sessiz bir köşeye oturduk ve şenliği konuştuk.
HEPİMİZ DERTLİYİZ
– Biroldukça sinema şenliği düzenleniyor ülkemizde lakin buradaki üzere çevreyi, ekolojiyi sıkıntı edinen, bunu birinci gaye haline getiren şenlik yok. Fikir nasıl doğdu?
Bizde sinemaların teması değil şenliğin yapılış formu ‘sürdürülebilir’. Şenliği birinci hayal ettikten daha sonra bir arada çalıştığımız, yani şenliğin beyin ekibi diyebileceğim arkadaşlarım, Gülen (Saygı ), Ferdi (Akarsu), Yusuf (Saygı), Hüseyin (Karabey), ben. aslına bakarsanız Ferdi sürdürülebilirlik uzmanı. Hepimizin esasen kişisel olarak bu mevzuda tasaları var. Ben örneğin 6 aydır bokaşi yapıyorum, yani kompost. Ferdi olarak günde çıkardığımız çöp ölçüsünün farkına vardıkça insan olarak utanıyorsun. Daima omuzlarında bir yük varmış üzere hissediyorsun. Ben bir süre o denli hissettim örneğin, bokaşiye o denli başladım. Açıkçası her şey organik olarak gelişti. Artık tutup bir etraf şenliği yapsak ve desek ki işte ‘plastik atık kullanmayın’, ‘iklim krizi var’; bu kadar tesirli olmaz diye düşündük. Sinema epeyce tesirli bir sanat kolu, kitlelere ulaşıyor ve epeyce etkileyici, ötürüsıyla sinemayla birleştirmek epey hakikat geldi bize.
– Nasıl bir sürdürülebilirliği var şenliğin aklınızda?
Şenliğin birkaç teması var. Biri sürdürülebilir olmak, biri barış. Alışılmış barış ve sürdürülebilirlik yanında toplumsal cinsiyet eşitliği de var. Yani bu biçimde üç koldan gidelim istedik lakin bunların hepsi de aslında o kadar iç içe ki, birbirini destekleyen, birbirine bağlı… Sinemaların sayısındaki bayan erkek direktörleri bile ona bakılırsa seçmeye çalıştık… Seneye örneğin yapmak istediğimiz masterclass’lardan birinde bu da olacak; toplumsal cinsiyet eşitliğine dair bir çalışma… Ya da örneğin kompost imali hakkında bir atölye olacak…
– Şenliğin problem edindiği hususlar epey aktüel bir yandan da… İşte yakın geçmişte yaşanan çevresel felaketleri gördük hepimiz, yangınlar, sel baskınları…
Çok hakikat. Hatta bu yangınlar olduğunda kimi etkinlikler de iptal edildi biliyorsun. Biz de bir tereddüt ettik aslında, bir durduk 15-20 gün evvel, lakin dedik ki tam vakti… Biz aslına bakarsan buna dikkat çekiyoruz. Biz aslına bakarsanız atık üretmiyoruz, biz aslına bakarsan çöp toplayacağız, o yüzden yapmamız lazım dedik. Ne kadar duyurabilirsek o kadar uygun… Bu sene Türkiye’de iki belediye buna karar verse, ‘biz de yapalım, mantıklıymış bu’ dese, fazlaca büyük bir artı paha değil mi bizim için. Seneye tahminen 20 belediye karar verecek. Sinema seçkisi de epeyce içimize sindi. Yani “Körfez” olsun, “Hayaletler” olsun ve “Apples”, üçü de distopik sinemalar.
İLETİLİ SEÇKİ
– Hem o denli tıpkı vakitte içlerinde etrafa dair hayli sıkıntı de var, “Körfez” örneğin…
Evet, ne kadar yanlışsız öngörüler değil mi?… Emre’nin (Yeksan) sineması… Keza “Unutma Beni İstanbul” da şenliğin ruhuna hayli uygun düşen bir sinema. Ayrıyeten “Bilmemek” (Leyla Yılmaz) hayli sevdiğim bir sinema. Sonuçta o da faşizmi anlatan, toplumun dışarı ittiği bütün kümeleri ilgilendiren, olağan ki şenliği de ilgilendiren bir şiddet var orada. “Journey Through Smyrna” da iki ülkenin müziklerini anlatan bir belgesel. Sinemadan daha sonra bir de dinletimiz olacak, Alaçatı Açık Hava Tiyatrosu’nda. Sinemadaki müzisyenler o müzikleri çalacaklar canlı olarak.
HEPİMİZ DERTLİYİZ
– Biroldukça sinema şenliği düzenleniyor ülkemizde lakin buradaki üzere çevreyi, ekolojiyi sıkıntı edinen, bunu birinci gaye haline getiren şenlik yok. Fikir nasıl doğdu?
Bizde sinemaların teması değil şenliğin yapılış formu ‘sürdürülebilir’. Şenliği birinci hayal ettikten daha sonra bir arada çalıştığımız, yani şenliğin beyin ekibi diyebileceğim arkadaşlarım, Gülen (Saygı ), Ferdi (Akarsu), Yusuf (Saygı), Hüseyin (Karabey), ben. aslına bakarsanız Ferdi sürdürülebilirlik uzmanı. Hepimizin esasen kişisel olarak bu mevzuda tasaları var. Ben örneğin 6 aydır bokaşi yapıyorum, yani kompost. Ferdi olarak günde çıkardığımız çöp ölçüsünün farkına vardıkça insan olarak utanıyorsun. Daima omuzlarında bir yük varmış üzere hissediyorsun. Ben bir süre o denli hissettim örneğin, bokaşiye o denli başladım. Açıkçası her şey organik olarak gelişti. Artık tutup bir etraf şenliği yapsak ve desek ki işte ‘plastik atık kullanmayın’, ‘iklim krizi var’; bu kadar tesirli olmaz diye düşündük. Sinema epeyce tesirli bir sanat kolu, kitlelere ulaşıyor ve epeyce etkileyici, ötürüsıyla sinemayla birleştirmek epey hakikat geldi bize.
– Nasıl bir sürdürülebilirliği var şenliğin aklınızda?
Şenliğin birkaç teması var. Biri sürdürülebilir olmak, biri barış. Alışılmış barış ve sürdürülebilirlik yanında toplumsal cinsiyet eşitliği de var. Yani bu biçimde üç koldan gidelim istedik lakin bunların hepsi de aslında o kadar iç içe ki, birbirini destekleyen, birbirine bağlı… Sinemaların sayısındaki bayan erkek direktörleri bile ona bakılırsa seçmeye çalıştık… Seneye örneğin yapmak istediğimiz masterclass’lardan birinde bu da olacak; toplumsal cinsiyet eşitliğine dair bir çalışma… Ya da örneğin kompost imali hakkında bir atölye olacak…
– Şenliğin problem edindiği hususlar epey aktüel bir yandan da… İşte yakın geçmişte yaşanan çevresel felaketleri gördük hepimiz, yangınlar, sel baskınları…
Çok hakikat. Hatta bu yangınlar olduğunda kimi etkinlikler de iptal edildi biliyorsun. Biz de bir tereddüt ettik aslında, bir durduk 15-20 gün evvel, lakin dedik ki tam vakti… Biz aslına bakarsan buna dikkat çekiyoruz. Biz aslına bakarsanız atık üretmiyoruz, biz aslına bakarsan çöp toplayacağız, o yüzden yapmamız lazım dedik. Ne kadar duyurabilirsek o kadar uygun… Bu sene Türkiye’de iki belediye buna karar verse, ‘biz de yapalım, mantıklıymış bu’ dese, fazlaca büyük bir artı paha değil mi bizim için. Seneye tahminen 20 belediye karar verecek. Sinema seçkisi de epeyce içimize sindi. Yani “Körfez” olsun, “Hayaletler” olsun ve “Apples”, üçü de distopik sinemalar.
İLETİLİ SEÇKİ
– Hem o denli tıpkı vakitte içlerinde etrafa dair hayli sıkıntı de var, “Körfez” örneğin…
Evet, ne kadar yanlışsız öngörüler değil mi?… Emre’nin (Yeksan) sineması… Keza “Unutma Beni İstanbul” da şenliğin ruhuna hayli uygun düşen bir sinema. Ayrıyeten “Bilmemek” (Leyla Yılmaz) hayli sevdiğim bir sinema. Sonuçta o da faşizmi anlatan, toplumun dışarı ittiği bütün kümeleri ilgilendiren, olağan ki şenliği de ilgilendiren bir şiddet var orada. “Journey Through Smyrna” da iki ülkenin müziklerini anlatan bir belgesel. Sinemadan daha sonra bir de dinletimiz olacak, Alaçatı Açık Hava Tiyatrosu’nda. Sinemadaki müzisyenler o müzikleri çalacaklar canlı olarak.