EliteDizqn
Active member
UCLA’de psikoloji alanında profesör olan R. Edward Geiselman, insanların palavra söylemiş olduği vakit hudut sisteminde dalgalanmalar yaşadığı, bu dalgalanmaların beden üzerinde fizikî olarak izler bırakabileceğini belirtiyor. Bu fizikî izlerin içinde karıncalanmadan oluşan kaşınma hissi ve yerinde duramayacak kadar güç fazlalığı bulunuyor.
2015 yılında Michigan Üniversitesi’nde yapılan bir çalışmada ise palavra söyleyen insanların mimik ve jest hareketlerini, doğruyu söyleyen insanlardan epeyce daha fazla kullandığı ortaya çıkmış. Yani size ellerini daima sallayarak, bir yerlerini kaşıyarak bir şeyler anlatan birisi var ise palavra söyleme ihtimalinin olduğunu aklınızdan çıkarmamanız gerekiyor.
Kritik noktalarda gözlerini kaçırırlar
bir daha Michigan Üniversitesi’nde yapılan deneyden ve Dr. Geiselman’ın araştırmalarından yola çıkıyoruz. Her iki kaynağın da vermiş olduğu bilgilere göre palavra söyleyen beşerler, konuşurken sizinle sıkı bir göz teması kurmaya çalışır lakin çetrefilli bir soru geldiği anda gözlerini diğer tarafa yanlışsız kaçırırlar.
Yani bakmanız gereken şey karşıdaki insanın sizinle göz teması kurup kurmadığı değil, kilit noktalarda gözlerini kaçırıp kaçırmadığı olacaktır.
Doğruyu söylemiş olduklerine ikna etmeye çalışırlar
Şayet karşınızda “bak valla kendi gözlerimle gördüm”, “yemin ederim doğruyu söylüyorum”, “bak artık sana karşı epeyce dürüst olacağım” usulünde cümleler kuran birisi var ise, yapılan araştırmalara göre kendisi büyük ihtimalle palavra söylüyor.
Öyküleri tersten anlatamazlar
Diyelim ki karşınızda tam bir palavra ustası oturuyor. söylemiş oldukleri şeylerin gerçek olup olmadığını ne beden lisanından ne de yüz tabirlerinden anlayamıyorsunuz. Şayet aklınızda önemli bir kuşku var ve doğruları gün yüzüne çıkartmak istiyorsanız, anlattığı öyküyü tersten anlatmasını isteyin.
Doğruyu söylemiş olduğimiz vakit hatırlayacağımız fazlaca da fazla ayrıntı yoktur aslında. Bu yüzden ne yaşadıysak tıpkı şeyleri tersten kolay bir biçimde anlatabiliriz. Palavra söylemiş olduğimiz vakit kendimizin de asla unutmaması gereken biroldukca ayrıntı sunarız ve bir şeyleri tersten anlatmak zorunda kaldığımızda bu bilgilerin hepsi uçup sarfiyat.
Ses tonları gitgide çatallaşmaya ya da yükselmeye başlar
Lilian Glass, palavra söyleyen insanların seslerinin giderek tizleşmeye başlayabileceğini belirtiyor. Yapılan araştırmalara nazaran palavra söylemiş olduğimiz anda savunma sistemimiz devreye giriyor ve sesimizi ne kadar yükseltirsek, o kadar baskın olacağımızı düşünüyoruz.
Glass’ın dikkat çektiği bir başka nokta ise palavra söyleme konusunda ustalaşamayan insanların seslerinde çatallaşmalar olması. Palavra söylemiş oldukleri için söyleyeceği şeylerden ve bilhassa kendilerinden emin olamayan insanların özgüvenleri bir süre daha sonra kırılıyor ve bu kırılma ses tellerine yansıyor.
Bir daha sonraki cümleye geçmedilk evvel uzunca düşünürler
Gerçekleri söylemiş olduğimiz vakit kendimizden emin bir biçimde neler olduğunu şakır şukur anlatırız. Anca hatırlamakta çook zorluk çektiğimiz bir anı olduğu vakit duraklarız. Palavra söylemiş olduğimiz vakitte ise bu durum tam aksisi olur.
Palavra söyleyen, bilhassa palavrası daha evvelinde planlamamış, bir köşeye sıkışan beşerler cümle ortalarında gereksiz uzunlukta boşluklar verir. Zira palavranın devamında size neler söyleyeceklerini evvel bi’ kendileri düşünmeleri gerekir. Bu sebeple karşınızda olağan halinden daha yavaş konuşan, bir cümle bittikten daha sonra başkasına geçerken gereksiz ortalar veren insan var ise, dikkatli olmakta yarar var.
2015 yılında Michigan Üniversitesi’nde yapılan bir çalışmada ise palavra söyleyen insanların mimik ve jest hareketlerini, doğruyu söyleyen insanlardan epeyce daha fazla kullandığı ortaya çıkmış. Yani size ellerini daima sallayarak, bir yerlerini kaşıyarak bir şeyler anlatan birisi var ise palavra söyleme ihtimalinin olduğunu aklınızdan çıkarmamanız gerekiyor.
Kritik noktalarda gözlerini kaçırırlar
bir daha Michigan Üniversitesi’nde yapılan deneyden ve Dr. Geiselman’ın araştırmalarından yola çıkıyoruz. Her iki kaynağın da vermiş olduğu bilgilere göre palavra söyleyen beşerler, konuşurken sizinle sıkı bir göz teması kurmaya çalışır lakin çetrefilli bir soru geldiği anda gözlerini diğer tarafa yanlışsız kaçırırlar.
Yani bakmanız gereken şey karşıdaki insanın sizinle göz teması kurup kurmadığı değil, kilit noktalarda gözlerini kaçırıp kaçırmadığı olacaktır.
Doğruyu söylemiş olduklerine ikna etmeye çalışırlar
Şayet karşınızda “bak valla kendi gözlerimle gördüm”, “yemin ederim doğruyu söylüyorum”, “bak artık sana karşı epeyce dürüst olacağım” usulünde cümleler kuran birisi var ise, yapılan araştırmalara göre kendisi büyük ihtimalle palavra söylüyor.
Öyküleri tersten anlatamazlar
Diyelim ki karşınızda tam bir palavra ustası oturuyor. söylemiş oldukleri şeylerin gerçek olup olmadığını ne beden lisanından ne de yüz tabirlerinden anlayamıyorsunuz. Şayet aklınızda önemli bir kuşku var ve doğruları gün yüzüne çıkartmak istiyorsanız, anlattığı öyküyü tersten anlatmasını isteyin.
Doğruyu söylemiş olduğimiz vakit hatırlayacağımız fazlaca da fazla ayrıntı yoktur aslında. Bu yüzden ne yaşadıysak tıpkı şeyleri tersten kolay bir biçimde anlatabiliriz. Palavra söylemiş olduğimiz vakit kendimizin de asla unutmaması gereken biroldukca ayrıntı sunarız ve bir şeyleri tersten anlatmak zorunda kaldığımızda bu bilgilerin hepsi uçup sarfiyat.
Ses tonları gitgide çatallaşmaya ya da yükselmeye başlar
Lilian Glass, palavra söyleyen insanların seslerinin giderek tizleşmeye başlayabileceğini belirtiyor. Yapılan araştırmalara nazaran palavra söylemiş olduğimiz anda savunma sistemimiz devreye giriyor ve sesimizi ne kadar yükseltirsek, o kadar baskın olacağımızı düşünüyoruz.
Glass’ın dikkat çektiği bir başka nokta ise palavra söyleme konusunda ustalaşamayan insanların seslerinde çatallaşmalar olması. Palavra söylemiş oldukleri için söyleyeceği şeylerden ve bilhassa kendilerinden emin olamayan insanların özgüvenleri bir süre daha sonra kırılıyor ve bu kırılma ses tellerine yansıyor.
Bir daha sonraki cümleye geçmedilk evvel uzunca düşünürler
Gerçekleri söylemiş olduğimiz vakit kendimizden emin bir biçimde neler olduğunu şakır şukur anlatırız. Anca hatırlamakta çook zorluk çektiğimiz bir anı olduğu vakit duraklarız. Palavra söylemiş olduğimiz vakitte ise bu durum tam aksisi olur.
Palavra söyleyen, bilhassa palavrası daha evvelinde planlamamış, bir köşeye sıkışan beşerler cümle ortalarında gereksiz uzunlukta boşluklar verir. Zira palavranın devamında size neler söyleyeceklerini evvel bi’ kendileri düşünmeleri gerekir. Bu sebeple karşınızda olağan halinden daha yavaş konuşan, bir cümle bittikten daha sonra başkasına geçerken gereksiz ortalar veren insan var ise, dikkatli olmakta yarar var.