EliteDizqn
Active member
Marmara Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Kısmından 1995’te mezun olduktan daha sonra çeşitli kademelerde çalışan, akabinde da İstanbul’da bilgi sistemleri yöneticiliği yapan 50 yaşındaki Ahmet Tarık Taşdelen, birfazlaca firmada üst seviye yöneticilik misyonunu üstlendi.
Kentin yoğunluğundan ve geriliminden bunalan Taşdelen, TRT 1’de izlediği “Kökler” dizisindeki Kunta Kinte’nin kıssasından epeyce etkilendi ve 4 yıl evvel sakin bir hayat sürmeye karar verdi.
Altı ay boyunca Edremit Körfezi’nde yaşayabileceği bir alan arayan Taşdelen, Kazdağları’nda en yakın tarım alanına 6 kilometre aralıkta, Havran’a ise 30 kilometre uzaklıkta 55 dönüm yer satın aldı.
Kazdağları’nda bulunan, Havran hudutlarına dahil vadi ortasındaki engebeli tarlasına bir sırt çantası, uyku tulumu, çadır, kamp baltası, testere, kamp yemek setiyle gelerek yaşamaya başlayan Taşdelen, çabucak sonrasında ahşap ve brandadan oluşan bir kulübe inşa etti. Kulübesinin yanına koyun, inek, tavuk, ördek, hindi, bıldırcın ve kazları için de yer yapan Taşdelen, et ve süt gereksinimini da buradan karşılıyor.
Kendi buğday, arpa, mısır, yulafını yetiştiren ve bu eserlerle yem yapan Taşdelen, hayvanlarının yemek gereksinimini da bu türlü gideriyor. Sebzelerini cet tohumlarıyla yetiştiren Taşdelen’in materyallerini koyması için yaptığı beton binanın yapı ruhsatı da bulunuyor. Kendisini “tam bağımsız dağ adamı” olarak isimlendiren Taşdelen, toplumsal medyadan canlı yayınlar yaparak beşerlerle deneyimlerini paylaşıyor.
Gelen istekler üzerine şahısların ismine yerine istekli fidan diken Taşdelen, Melekler Ormanı’nı oluşturdu. İnsanların gönüllerine dokunan Taşdelen, ismine fidan diktiği şahısların isimlerinin yer aldığı tabelalarını da atölyesinde kendisi yapıyor.
‘BURAYA GELDİĞİM GÜNDEN BERİ SAAT KULLANMIYORUM’
Ahmet Tarık Taşdelen, sabah uyanır uyanmaz birinci işinin sobayı yakarak kendisine kahve yapmak olduğunu söylemiş oldu.
Büsbütün biyolojik vakte riayet ederek yaşadığını belirten Taşdelen, “Buraya geldiğim günden beri saat kullanmıyorum. Acıkınca yiyorum, uykum gelince uyuyorum. Büsbütün biyolojik vakit kullanıyorum. Kentteyken uyku yetmiyordu, burada birkaç saat uyuduğunuzda inanılmaz dinç uyanıyorsunuz” dedi.
Taşdelen okuma alışkanlığının da epeyce geliştiğini anlatarak şu biçimde konuştu:
“yaşamımda toplam 100 kitap okuduysam, 80’nini buraya geldikten daha sonra okudum. Koyunları otlatmaya çıkıyorum. En hayli sevdiğim şey çobanlık yapmak. Koyunlarımı otlatmaya çıkardığımda kitabımı kahvemi alıyorum, 2-3 saat onlarla vakit geçiriyorum. Kentteyken daima kilo sorunum vardı, hareketsizlik ve gerilimden dolayı 100 kilonun altına düşemiyordum. Buraya geldiğimde de 110 kiloydum, fazlaca zorlanmıştım. Üç ay daha sonra tartıldığımda 82 kiloydum. Kentte senelerca rejim yaptım lakin başaramamıştım. Burada günün her saati canım ne isterse kimi vakit uykudan uyanıp yemek yiyorum. Şu anda da 80 ila 85 içindeyım. Kilo verince kronik rahatsızlıklarım da gitti. Belim boynum epey ağrırdı onlardan kurtuldum, kolesterolüm yüksekti artık burada sıfır. Nefes sorunumu giderdim, saatlerce yürüyüp ağaçlara tırmanabiliyorum. Buraya geldikten daha sonra hiç hasta olmadım, kronik migren hastasıyım, kentteyken iki haftada bir sefer migren ataklarım olurdu. Buraya geldikten daha sonra yalnızca üç sefer migren atağı yaşadım. Üçünde de kente inmiştim ve uzun müddet orada kalmıştım.”
‘BENCE KENT İNSANI DUYARSIZLAŞTIRIYOR’
Metropolün insanı sabırsız hale getirdiğini, her şeyin bir an evvelce bitmesini istediğini lisana getiren Taşdelen, “Burada her şey sabır istiyor. Çok sıradan bir kahve yapmak için bile sabretmeniz gerekiyor. Kentteyken ısıtıcının düğmesine basıp bir an evvel sabırsızca kaynamasını beklerken artık burada kahveyi yapmak için evvel odun toplayıp kırıp sobayı yakmam lazım, sobanın üzerindeki suyun kaynaması lazım. Domates tohumunu ektiğinde onun sana domates verebilmesi için gereken mühlet çok fazla ve bunlar daima sabır gerektiriyor. Sabırla gidip sulaman, çapalaman lazım. Bence kent insanı duyarsızlaştırıyor. Evvelden kedisi olan bir kız arkadaşıma ‘Ya kedin ya da ben.’ demiştim. Artık çöpten ölmek üzere olan bir kediyi aldım, şu an birlikte uyuyoruz. Sahiplendiğim köpeklerin hepsi sokak köpekleridir” diye konuştu.
MELEKLER ORMANI
55 dönümlük toprağının 20 dönümünü kurduğu “Melekler Ormanı” ismini verdiği projesine ayıran “tam bağımsız dağ adamı”, projenin orman yangınlarının akabinde toplumsal medya hesabından yaptığı fidan dikimi davetiyle ortaya çıktığını söylemiş oldu.
Diktiği fidanın görüntüsünün altına bir kişinin “Benim dünya üzerinde dikili bir ağacım yok” yorumunu yapması üzerine fidan diktiğini ve önündeki tabelaya da o kişinin ismini yazarak görüntüsünü çektiğini anlatan Taşdelen kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Onun yazdığı yoruma cevaben ‘Artık senin de dikili bir fidanın var.’ diyerek paylaştım. Çok keyifli oldu, görüntü da epey ilgi gördü. Onun akabinde biroldukca arkadaşımız ismen fidan dikmemi istedi. Yarım saatte 400 bildiri gelince hayli şaşırdım. Bildirilerin ortasından bir anneninki beni epeyce duygulandırdı, 12 yaşında Fatma isminde kızını kanserden kaybetmiş. ‘Kızım bari orada bir fidanda ömür bulsun.’ demiş. Onun için de bir fidan diktim. Azerbaycan-Ermenistan savaşında birinci şehit olan Azerbaycanlı askerimiz için bir fidan diktim. Bu görüntüleri paylaştıkça istekler daha da artmaya başladı. Buraya birinci geldiğimde bağımsız olmak istemiştim ve bunun yüzde 90’nını gerçekleştirdim. daha sonra düşündüğümde bunun epey bencilce bir istek olduğunu fark ettim. Beşerler yaşama iz bırakmak isterler, ben de benden daha sonraya iz bırakmak için her gün fidan dikmeye başladım ve beşerlerle paylaştım. Bir baba kanserden ölen kızı için bir fidan istemişti, babasının profiline girdim, kızıyla birlikte paylaştığı bir fotoğrafında kızı hayli hoş bir kıyafet giyiyordu, memnundu. daha sonraki fotoğraflarda sararmış, solmuş, hastanede kolunda serum. ondan sonrasında babasıyla bir arada saçlarını sıfıra vurmuşlar. Birkaç kare daha sonra baba var kızı yok. Bu beni epeyce etkilemişti. Onun için de fidan diktim.”
‘UMARIM DAHA FAZLA YERDE MELEKLER ORMANI’MIZ YAYILIR’
Taşdelen, toplumsal medyadaki canlı yayınlarda “Ormanımıza yeni bir melek geldi” sözlerinin kullanılmasıyla Melekler Ormanı isminin ortaya çıktığını belirtti.
Her gün 5-6 tane fidan diktiğini lisana getiren Taşdelen kelamlarını şöyleki tamamladı:
“Bir arkadaşımız bana ‘Melekler Ormanı’ ismine patent almamı tavsiye etti. Ben de tam aykırısı Türkiye’nin her yerinde Melekler Ormanı’nın olmasını istediğimi, her yere bu tip fidanların dikilmesini ve insanlara sahiplendirilse ‘Hayatta tutunacak bir kolum yok.’ diyen beşerler tutunacak bir niye bulurlar. Hem bir fidanı sahiplendikleri için tabiat şuurları biraz artar. Kimi arkadaşlarıma çocuklarını alıp gelip burada fidan dikmeleri davetinde bulundum, bu çağrımı Balıkesir’de bir anaokulu duydu ve 30 minik çocuk gelip Melekler Ormanı’na kendi fidanlarını diktiler. Bu beni epeyce keyifli etti. Hem ormana bir fidanın eklenmesi birebir vakitte o çocukların o tabiat şuurunu alıp o ağacı sahiplenmesi beni acayip memnun etti. Ben de kendime bu biçimde bir ömür gayesi edindim. Ankara’daki arkadaşıma öykümü anlatınca onlar da Ankara’da bir Melekler Ormanı yapmak istediklerini söylemiş oldu. Ben de gerçekleşirse fazlaca keyifli olacağımı hatta gelip birinci fidanı dikmek istediğimi söylemiş oldum. Elazığ’da bir kardeşim bir daha bu biçimde bir projeyle ilgili çalışıyor. Umarım daha fazla yerde Melekler Ormanı’mız yayılır, beşerler oralara gidip kendi fidanlarını dikerler. Kentte betonların içinde yeşil ararken bırakın fidan dikmeyi yeşil bir şey nazaranmezken umarım kendi fidanlarını diker, büyütürler ve bu sayede tabiat şuurumuz de gelişir.”
Kentin yoğunluğundan ve geriliminden bunalan Taşdelen, TRT 1’de izlediği “Kökler” dizisindeki Kunta Kinte’nin kıssasından epeyce etkilendi ve 4 yıl evvel sakin bir hayat sürmeye karar verdi.
Altı ay boyunca Edremit Körfezi’nde yaşayabileceği bir alan arayan Taşdelen, Kazdağları’nda en yakın tarım alanına 6 kilometre aralıkta, Havran’a ise 30 kilometre uzaklıkta 55 dönüm yer satın aldı.
Kazdağları’nda bulunan, Havran hudutlarına dahil vadi ortasındaki engebeli tarlasına bir sırt çantası, uyku tulumu, çadır, kamp baltası, testere, kamp yemek setiyle gelerek yaşamaya başlayan Taşdelen, çabucak sonrasında ahşap ve brandadan oluşan bir kulübe inşa etti. Kulübesinin yanına koyun, inek, tavuk, ördek, hindi, bıldırcın ve kazları için de yer yapan Taşdelen, et ve süt gereksinimini da buradan karşılıyor.
Kendi buğday, arpa, mısır, yulafını yetiştiren ve bu eserlerle yem yapan Taşdelen, hayvanlarının yemek gereksinimini da bu türlü gideriyor. Sebzelerini cet tohumlarıyla yetiştiren Taşdelen’in materyallerini koyması için yaptığı beton binanın yapı ruhsatı da bulunuyor. Kendisini “tam bağımsız dağ adamı” olarak isimlendiren Taşdelen, toplumsal medyadan canlı yayınlar yaparak beşerlerle deneyimlerini paylaşıyor.
Gelen istekler üzerine şahısların ismine yerine istekli fidan diken Taşdelen, Melekler Ormanı’nı oluşturdu. İnsanların gönüllerine dokunan Taşdelen, ismine fidan diktiği şahısların isimlerinin yer aldığı tabelalarını da atölyesinde kendisi yapıyor.
‘BURAYA GELDİĞİM GÜNDEN BERİ SAAT KULLANMIYORUM’
Ahmet Tarık Taşdelen, sabah uyanır uyanmaz birinci işinin sobayı yakarak kendisine kahve yapmak olduğunu söylemiş oldu.
Büsbütün biyolojik vakte riayet ederek yaşadığını belirten Taşdelen, “Buraya geldiğim günden beri saat kullanmıyorum. Acıkınca yiyorum, uykum gelince uyuyorum. Büsbütün biyolojik vakit kullanıyorum. Kentteyken uyku yetmiyordu, burada birkaç saat uyuduğunuzda inanılmaz dinç uyanıyorsunuz” dedi.
Taşdelen okuma alışkanlığının da epeyce geliştiğini anlatarak şu biçimde konuştu:
“yaşamımda toplam 100 kitap okuduysam, 80’nini buraya geldikten daha sonra okudum. Koyunları otlatmaya çıkıyorum. En hayli sevdiğim şey çobanlık yapmak. Koyunlarımı otlatmaya çıkardığımda kitabımı kahvemi alıyorum, 2-3 saat onlarla vakit geçiriyorum. Kentteyken daima kilo sorunum vardı, hareketsizlik ve gerilimden dolayı 100 kilonun altına düşemiyordum. Buraya geldiğimde de 110 kiloydum, fazlaca zorlanmıştım. Üç ay daha sonra tartıldığımda 82 kiloydum. Kentte senelerca rejim yaptım lakin başaramamıştım. Burada günün her saati canım ne isterse kimi vakit uykudan uyanıp yemek yiyorum. Şu anda da 80 ila 85 içindeyım. Kilo verince kronik rahatsızlıklarım da gitti. Belim boynum epey ağrırdı onlardan kurtuldum, kolesterolüm yüksekti artık burada sıfır. Nefes sorunumu giderdim, saatlerce yürüyüp ağaçlara tırmanabiliyorum. Buraya geldikten daha sonra hiç hasta olmadım, kronik migren hastasıyım, kentteyken iki haftada bir sefer migren ataklarım olurdu. Buraya geldikten daha sonra yalnızca üç sefer migren atağı yaşadım. Üçünde de kente inmiştim ve uzun müddet orada kalmıştım.”
‘BENCE KENT İNSANI DUYARSIZLAŞTIRIYOR’
Metropolün insanı sabırsız hale getirdiğini, her şeyin bir an evvelce bitmesini istediğini lisana getiren Taşdelen, “Burada her şey sabır istiyor. Çok sıradan bir kahve yapmak için bile sabretmeniz gerekiyor. Kentteyken ısıtıcının düğmesine basıp bir an evvel sabırsızca kaynamasını beklerken artık burada kahveyi yapmak için evvel odun toplayıp kırıp sobayı yakmam lazım, sobanın üzerindeki suyun kaynaması lazım. Domates tohumunu ektiğinde onun sana domates verebilmesi için gereken mühlet çok fazla ve bunlar daima sabır gerektiriyor. Sabırla gidip sulaman, çapalaman lazım. Bence kent insanı duyarsızlaştırıyor. Evvelden kedisi olan bir kız arkadaşıma ‘Ya kedin ya da ben.’ demiştim. Artık çöpten ölmek üzere olan bir kediyi aldım, şu an birlikte uyuyoruz. Sahiplendiğim köpeklerin hepsi sokak köpekleridir” diye konuştu.
MELEKLER ORMANI
55 dönümlük toprağının 20 dönümünü kurduğu “Melekler Ormanı” ismini verdiği projesine ayıran “tam bağımsız dağ adamı”, projenin orman yangınlarının akabinde toplumsal medya hesabından yaptığı fidan dikimi davetiyle ortaya çıktığını söylemiş oldu.
Diktiği fidanın görüntüsünün altına bir kişinin “Benim dünya üzerinde dikili bir ağacım yok” yorumunu yapması üzerine fidan diktiğini ve önündeki tabelaya da o kişinin ismini yazarak görüntüsünü çektiğini anlatan Taşdelen kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Onun yazdığı yoruma cevaben ‘Artık senin de dikili bir fidanın var.’ diyerek paylaştım. Çok keyifli oldu, görüntü da epey ilgi gördü. Onun akabinde biroldukca arkadaşımız ismen fidan dikmemi istedi. Yarım saatte 400 bildiri gelince hayli şaşırdım. Bildirilerin ortasından bir anneninki beni epeyce duygulandırdı, 12 yaşında Fatma isminde kızını kanserden kaybetmiş. ‘Kızım bari orada bir fidanda ömür bulsun.’ demiş. Onun için de bir fidan diktim. Azerbaycan-Ermenistan savaşında birinci şehit olan Azerbaycanlı askerimiz için bir fidan diktim. Bu görüntüleri paylaştıkça istekler daha da artmaya başladı. Buraya birinci geldiğimde bağımsız olmak istemiştim ve bunun yüzde 90’nını gerçekleştirdim. daha sonra düşündüğümde bunun epey bencilce bir istek olduğunu fark ettim. Beşerler yaşama iz bırakmak isterler, ben de benden daha sonraya iz bırakmak için her gün fidan dikmeye başladım ve beşerlerle paylaştım. Bir baba kanserden ölen kızı için bir fidan istemişti, babasının profiline girdim, kızıyla birlikte paylaştığı bir fotoğrafında kızı hayli hoş bir kıyafet giyiyordu, memnundu. daha sonraki fotoğraflarda sararmış, solmuş, hastanede kolunda serum. ondan sonrasında babasıyla bir arada saçlarını sıfıra vurmuşlar. Birkaç kare daha sonra baba var kızı yok. Bu beni epeyce etkilemişti. Onun için de fidan diktim.”
‘UMARIM DAHA FAZLA YERDE MELEKLER ORMANI’MIZ YAYILIR’
Taşdelen, toplumsal medyadaki canlı yayınlarda “Ormanımıza yeni bir melek geldi” sözlerinin kullanılmasıyla Melekler Ormanı isminin ortaya çıktığını belirtti.
Her gün 5-6 tane fidan diktiğini lisana getiren Taşdelen kelamlarını şöyleki tamamladı:
“Bir arkadaşımız bana ‘Melekler Ormanı’ ismine patent almamı tavsiye etti. Ben de tam aykırısı Türkiye’nin her yerinde Melekler Ormanı’nın olmasını istediğimi, her yere bu tip fidanların dikilmesini ve insanlara sahiplendirilse ‘Hayatta tutunacak bir kolum yok.’ diyen beşerler tutunacak bir niye bulurlar. Hem bir fidanı sahiplendikleri için tabiat şuurları biraz artar. Kimi arkadaşlarıma çocuklarını alıp gelip burada fidan dikmeleri davetinde bulundum, bu çağrımı Balıkesir’de bir anaokulu duydu ve 30 minik çocuk gelip Melekler Ormanı’na kendi fidanlarını diktiler. Bu beni epeyce keyifli etti. Hem ormana bir fidanın eklenmesi birebir vakitte o çocukların o tabiat şuurunu alıp o ağacı sahiplenmesi beni acayip memnun etti. Ben de kendime bu biçimde bir ömür gayesi edindim. Ankara’daki arkadaşıma öykümü anlatınca onlar da Ankara’da bir Melekler Ormanı yapmak istediklerini söylemiş oldu. Ben de gerçekleşirse fazlaca keyifli olacağımı hatta gelip birinci fidanı dikmek istediğimi söylemiş oldum. Elazığ’da bir kardeşim bir daha bu biçimde bir projeyle ilgili çalışıyor. Umarım daha fazla yerde Melekler Ormanı’mız yayılır, beşerler oralara gidip kendi fidanlarını dikerler. Kentte betonların içinde yeşil ararken bırakın fidan dikmeyi yeşil bir şey nazaranmezken umarım kendi fidanlarını diker, büyütürler ve bu sayede tabiat şuurumuz de gelişir.”