EliteDizqn
Active member
Dünyaca ünlü piyanist ve bestekar Hüseyin Sermet, Akşam Cumartesi’den Ali Demirtaş’ın sorularını yanıtladı. Hem müziğe tıpkı vakitte bir sanatçı olarak sorun ettiği bahislere dair açıklamalarda bulunan Sermet, “Müzikte kabiliyetin derecesi ne olursa olsun, çocuk ne kadar çalışırsa çalışsın; insani bedelleri ve ruhu yoksa muhakkak yeterli bir müzisyen olamaz.” dedi.
Hüseyin Sermet, piyanist ve bestekar; dünyanın dört bir yanında konserler verdi, bu konserlerine dünyaca ünlü şefler ve sanatkarlar eşlik etti. Ankara Devlet Konservatuarı’ndaki eğitiminin akabinde çalışmalarına ve hayatına senelerca Paris’te devam etti. Devlet sanatkarı unvanının yanı sıra “evrensel boyutlu bir sanat kolunda Türkiye’nin temsil edilmesindeki üstün başarıları” niçiniyle 1988 yılında Boğaziçi Üniversitesi tarafınca fahri doktora unvanına layık görüldü. Ulusal ve milletlerarası bir fazlaca mükafatın sahibi oldu, dünyanın seçkin orkestralarıyla çalıştı. Birinci büyük bestesi Réminiscènce 1, 1997’de Fransa’daki Empéri Festivali’nde prömiyerini yaptı ve France Musique tarafınca canlı yayınlandı. Japonya’da genç piyanistlerle gerçekleştirdiği 15 ustalık sınıfı dizisi ülkenin en büyük televizyon kanalı NHK TV’de gösterildi. Akşam Gazetesi eki, Akşam Cumartesi’nin bu haftaki konuklardan biri olan Hüseyin Sermet tüm bu meslek sürecine ve bir sanatçı olarak problem ettiği bahislere dair Ali Demirtaş’ın sorularını yanıtladı.
BATI’YI TAKLİT ETMEYİ VE ÖVMEYİ BECERİ BİLDİK
“Türkiye’ye dönme sebeplerimin en başında, Türkiye’deki sanat hayatının dehşetli tefessüh etmiş olması var.” diyen Sermet kelamlarına şu biçimde devam etti: “Türkiye, ister istemez, epey zorla başına geçirilen bir Batılılaşma sürecine sokuldu. Özellikle Türkiye’nin Türklüğünü Türklere unutturmak için dinen İslam’a ilişkin her türlü şeye, ‘kötü’ deyip burun kıvırdılar. Türkiye niye taklidin müsveddesi oldu? Zira Batı’yı taklit etmeyi ve Batı’yı her mevzuda yüceltmeyi beceri bilmiş, kendisinin yaptığı her şeye hakaret etmeyi beceri bilmiş, bunun kendisine ayrıcalık ve kültür kazandırdığını düşünen bir etrafla biz lakin bu kadar yol alabiliriz. Türkiye’de son derece tefessüh etmiş bu sistem ortasında kendilerine yer bulmuş dişliler var; birbirlerine geçmişler ve dönüp duruyorlar. Bu Türkiye’nin en büyük ıstırabıdır. Siz aslında yoksanız, var olabilmek için uyduruk ve yapay şeyler icat edersiniz, moda neyi gerektiriyorsa ona uyarsınız. Bu kadar özenti, kişiliksiz ve kimliği olmayan, şeffaf olan bu beşerler köşe başlarını tuttuklarından dolayı hayli fazla konuşuyorlar, epeyce fazla gürültü ediyorlar. Lakin müspet takılalım; Türkiye’de bugün sanata çeki nizam vermek için nasıl hareket etmek, neyi nereye koymak lazım, bunları konuşalım. Ancak biliyorum ki ben bunları konuştukça ve hakikatleri birilerinin yüzüne vurmaya devam ettikçe değil 9 köy 999 köyden kovulan adam olacağım.”
İFTİHARLA YALNIZCA TÜRK PASAPORTU TAŞIYORUM
“Türkiye’de cebinde tek bir tabiiyeti olan tek sanatçı benim. Birileri hangi hududa giderse her cebinden başka bir pasaport çıkarıyor. Ben iftiharla bir tek Türk pasaportu taşıyorum. Fransa’da 50 yıl yaşadım. Bana 4 sefer Fransız vatandaşı olmamı teklif ettiler. hiç bir vakit burnumdan kıl aldırmadım.” formunda konuşan Sermet müzikteki başarısına ise şu sözlerle dikkat çekti: “Beni kanunla ‘Harika Çocuk’ kapsamına aldıkları vakit, 1966 – 1968 yılları içinde günde 9 saat piyano çalışıyordum. bu biçimde bir özveride bulunmaya kim, hangi aile hazır? Kabiliyetin derecesi ne olursa olsun, çocuk ne kadar çalışırsa çalışsın; insani pahaları ve ruhu yoksa katiyetle güzel bir müzisyen olamaz.”
ÜLKEMİZDE KONSER PİYANOSU SORUNU VAR
Dünyanın dört bir yanında konserler veren Hüseyin Sermet, ülkemizde yaşadığı bir probleme ise şu şu biçimde dikkat çekti: “Konser piyanosu; duvar piyanosu ya da etüt piyanosu ile alakası olmayan bir ‘Formula 1’ aracıdır. Bu kadar ülke gezdim, konser piyanosuna bakmasını bilmeyen, traktör üzere kullanan Türkiye’den diğer bir ülke görmedim. Ben Kenya’da dahi çaldım. Bizimkiler, oradaki akordör çocuğun eline su dökemezler. Konser piyanolarını Türkiye’deki üzere rezil rüsva bir biçimde veren öbür bir ülke yok.”
ANADOLU’DAKİ HAZİNEMİZİ KOZMİK BİR HARMANLA SUNMAK İSTİYORUM
Sermet bundan daha sonra yapmak istediği çalışmaları ise şöyle özetledi: “Türkiye toprağında gelen Anadolu kaynaklı başta olmak üzere her türlü musikiyi seven bir beşerim. Oyun havasından gazele, uzun havaya kadar… Tüm bölgelerden; Kürtler, Lazlar, Çerkezler, hepsi dahil. hiç birini birbirinden ayırmıyorum, Anadolu burası, Türkiye. Tüm bunlar bizim hazinemiz ve geçmişimiz. ötürüsıyla bu hazineyi üniversal bir biçimde harmanlamak ve sunmanın değerli olduğunu beraberinde şimdiye kadar berbat yapılmış şeylere çeki nizam vermek gerektiğini düşünüyorum. Ben de bunu bir bakılırsav biliyorum.”
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı
Hüseyin Sermet, piyanist ve bestekar; dünyanın dört bir yanında konserler verdi, bu konserlerine dünyaca ünlü şefler ve sanatkarlar eşlik etti. Ankara Devlet Konservatuarı’ndaki eğitiminin akabinde çalışmalarına ve hayatına senelerca Paris’te devam etti. Devlet sanatkarı unvanının yanı sıra “evrensel boyutlu bir sanat kolunda Türkiye’nin temsil edilmesindeki üstün başarıları” niçiniyle 1988 yılında Boğaziçi Üniversitesi tarafınca fahri doktora unvanına layık görüldü. Ulusal ve milletlerarası bir fazlaca mükafatın sahibi oldu, dünyanın seçkin orkestralarıyla çalıştı. Birinci büyük bestesi Réminiscènce 1, 1997’de Fransa’daki Empéri Festivali’nde prömiyerini yaptı ve France Musique tarafınca canlı yayınlandı. Japonya’da genç piyanistlerle gerçekleştirdiği 15 ustalık sınıfı dizisi ülkenin en büyük televizyon kanalı NHK TV’de gösterildi. Akşam Gazetesi eki, Akşam Cumartesi’nin bu haftaki konuklardan biri olan Hüseyin Sermet tüm bu meslek sürecine ve bir sanatçı olarak problem ettiği bahislere dair Ali Demirtaş’ın sorularını yanıtladı.
BATI’YI TAKLİT ETMEYİ VE ÖVMEYİ BECERİ BİLDİK
“Türkiye’ye dönme sebeplerimin en başında, Türkiye’deki sanat hayatının dehşetli tefessüh etmiş olması var.” diyen Sermet kelamlarına şu biçimde devam etti: “Türkiye, ister istemez, epey zorla başına geçirilen bir Batılılaşma sürecine sokuldu. Özellikle Türkiye’nin Türklüğünü Türklere unutturmak için dinen İslam’a ilişkin her türlü şeye, ‘kötü’ deyip burun kıvırdılar. Türkiye niye taklidin müsveddesi oldu? Zira Batı’yı taklit etmeyi ve Batı’yı her mevzuda yüceltmeyi beceri bilmiş, kendisinin yaptığı her şeye hakaret etmeyi beceri bilmiş, bunun kendisine ayrıcalık ve kültür kazandırdığını düşünen bir etrafla biz lakin bu kadar yol alabiliriz. Türkiye’de son derece tefessüh etmiş bu sistem ortasında kendilerine yer bulmuş dişliler var; birbirlerine geçmişler ve dönüp duruyorlar. Bu Türkiye’nin en büyük ıstırabıdır. Siz aslında yoksanız, var olabilmek için uyduruk ve yapay şeyler icat edersiniz, moda neyi gerektiriyorsa ona uyarsınız. Bu kadar özenti, kişiliksiz ve kimliği olmayan, şeffaf olan bu beşerler köşe başlarını tuttuklarından dolayı hayli fazla konuşuyorlar, epeyce fazla gürültü ediyorlar. Lakin müspet takılalım; Türkiye’de bugün sanata çeki nizam vermek için nasıl hareket etmek, neyi nereye koymak lazım, bunları konuşalım. Ancak biliyorum ki ben bunları konuştukça ve hakikatleri birilerinin yüzüne vurmaya devam ettikçe değil 9 köy 999 köyden kovulan adam olacağım.”
İFTİHARLA YALNIZCA TÜRK PASAPORTU TAŞIYORUM
“Türkiye’de cebinde tek bir tabiiyeti olan tek sanatçı benim. Birileri hangi hududa giderse her cebinden başka bir pasaport çıkarıyor. Ben iftiharla bir tek Türk pasaportu taşıyorum. Fransa’da 50 yıl yaşadım. Bana 4 sefer Fransız vatandaşı olmamı teklif ettiler. hiç bir vakit burnumdan kıl aldırmadım.” formunda konuşan Sermet müzikteki başarısına ise şu sözlerle dikkat çekti: “Beni kanunla ‘Harika Çocuk’ kapsamına aldıkları vakit, 1966 – 1968 yılları içinde günde 9 saat piyano çalışıyordum. bu biçimde bir özveride bulunmaya kim, hangi aile hazır? Kabiliyetin derecesi ne olursa olsun, çocuk ne kadar çalışırsa çalışsın; insani pahaları ve ruhu yoksa katiyetle güzel bir müzisyen olamaz.”
ÜLKEMİZDE KONSER PİYANOSU SORUNU VAR
Dünyanın dört bir yanında konserler veren Hüseyin Sermet, ülkemizde yaşadığı bir probleme ise şu şu biçimde dikkat çekti: “Konser piyanosu; duvar piyanosu ya da etüt piyanosu ile alakası olmayan bir ‘Formula 1’ aracıdır. Bu kadar ülke gezdim, konser piyanosuna bakmasını bilmeyen, traktör üzere kullanan Türkiye’den diğer bir ülke görmedim. Ben Kenya’da dahi çaldım. Bizimkiler, oradaki akordör çocuğun eline su dökemezler. Konser piyanolarını Türkiye’deki üzere rezil rüsva bir biçimde veren öbür bir ülke yok.”
ANADOLU’DAKİ HAZİNEMİZİ KOZMİK BİR HARMANLA SUNMAK İSTİYORUM
Sermet bundan daha sonra yapmak istediği çalışmaları ise şöyle özetledi: “Türkiye toprağında gelen Anadolu kaynaklı başta olmak üzere her türlü musikiyi seven bir beşerim. Oyun havasından gazele, uzun havaya kadar… Tüm bölgelerden; Kürtler, Lazlar, Çerkezler, hepsi dahil. hiç birini birbirinden ayırmıyorum, Anadolu burası, Türkiye. Tüm bunlar bizim hazinemiz ve geçmişimiz. ötürüsıyla bu hazineyi üniversal bir biçimde harmanlamak ve sunmanın değerli olduğunu beraberinde şimdiye kadar berbat yapılmış şeylere çeki nizam vermek gerektiğini düşünüyorum. Ben de bunu bir bakılırsav biliyorum.”
Kaynak: (BYZHA) – Beyaz Haber Ajansı