EliteDizqn
Active member
Erkan Pehlivanoğlu, 7 aylıkken sert bir tabana düşüp, görme yetisini kaybetti. 20 metre görüşü olan 43 yaşındaki Pehlivanoğlu, vergi dairesinde memur olarak çalışıyor. Pehlivanoğlu da pandemi devrinde herkes üzere meskene kapandı. Bu müddette kilo alan Pehlivanoğlu, aldığı kiloları verme hayaliyle pandemi periyodunun bitmesini bekledi. Haziran ayında 89 kilo olan Pehlivanoğlu, Caddebostan Kıyısı’nda elinde bastonu ve zille her akşam koşmaya başladı.
Yazın en sıcak günlerinde bile koşmayı bırakmayan Pehlivanoğlu, 22 kilo verdi. Pehlivanoğlu, kıyıda yurttaşların kendisini fark etmesi için bileğine korna takıyor. Pehlivanoğlu, taktığı korna yardımıyla vatandaşlara çarpmaktan kaçındığı üzere ritmini koruyarak koşuyor.
“Her akşam bu kıyısı 3 kere tıp atıyorum. Ortalama 14 kilometre koşu yapıyorum” diyen Pehlivanoğlu’nun kendisi üzere görme engellilere davet yaptı.
“SINIR TANIMAYI SEVMİYORUM, GÜNDE 14 KİLOMETRE KOŞUYORUM”
Pehlivanoğlu, “Pandemi bittiğinde ben konuttan 89 kilo çıktım. Haziran ayından bu yana 22 kilo verdim. Bu benim için bir hayaldi fakat insanın hayallerinin ve amaçlarının olması memnunluk verici. Hudutları zorlamayı seviyorum. Kıymetli olan insanın neye karşın, neleri yapabiliyor olmasıdır. Haziran ayından bu yana 100 gün geçti, ben bu 100 günün en az 85 günü koşu yaptım. Hayallerimin peşinden koşup onu yakaladım. Kiloları bu sayede gömdüm diyebilirim. Birinci evvel ritimli koşu için kendimi ayarlamaya çalıştım, tahliller bulmaya çalıştım. Evvel bastonuma bisiklet zili taktım. O biçimde kullanmaya çalıştım epey pratik olmadı. çabucak sonrasında ritmimi bozmadan burada nasıl koşabilirim diye düşündüm. Bileğime bir korna takmayı düşündüm. Güneş gözümü almadıysa ve hava kararmadıysa ortalama 20 metre görüşüm var. Bu görüş alanı içerisinde insanları gördüğümde onlara uyarıcı olabilmesi için daha yaklaşmadan kornaya basmaya başlıyorum. Büyük olasılıkla genelde beşerler hassaslık gösterip çekiliyorlar. kimi vakit kalabalıktan dolayı zorlandığım olabiliyor. O sırada şayet yol bulamazsam bir biçimde yavaşlamak zorunda kalıyorum. Bisiklet yoluna bir saniyeliğine girmek zorunda kalabiliyorum. Her akşam bu kıyısı 3 kez tıp atıyorum, ortalama 14 kilometre koşu yapıyorum. Koşunun bana fazlaca büyük faydaları oluyor. Sonraki gün epey zinde uyanıyorum. Dediğim üzere hudut tanımayı sevmiyorum. Umutlu olmak lazım her vakit için ömrü olduğu kabul etmek gerek ki, değiştiremeyeceğimiz şeylerin üzerinde durmaya hiç gerek yok” dedi.
Yazın en sıcak günlerinde bile koşmayı bırakmayan Pehlivanoğlu, 22 kilo verdi. Pehlivanoğlu, kıyıda yurttaşların kendisini fark etmesi için bileğine korna takıyor. Pehlivanoğlu, taktığı korna yardımıyla vatandaşlara çarpmaktan kaçındığı üzere ritmini koruyarak koşuyor.
“Her akşam bu kıyısı 3 kere tıp atıyorum. Ortalama 14 kilometre koşu yapıyorum” diyen Pehlivanoğlu’nun kendisi üzere görme engellilere davet yaptı.
“SINIR TANIMAYI SEVMİYORUM, GÜNDE 14 KİLOMETRE KOŞUYORUM”
Pehlivanoğlu, “Pandemi bittiğinde ben konuttan 89 kilo çıktım. Haziran ayından bu yana 22 kilo verdim. Bu benim için bir hayaldi fakat insanın hayallerinin ve amaçlarının olması memnunluk verici. Hudutları zorlamayı seviyorum. Kıymetli olan insanın neye karşın, neleri yapabiliyor olmasıdır. Haziran ayından bu yana 100 gün geçti, ben bu 100 günün en az 85 günü koşu yaptım. Hayallerimin peşinden koşup onu yakaladım. Kiloları bu sayede gömdüm diyebilirim. Birinci evvel ritimli koşu için kendimi ayarlamaya çalıştım, tahliller bulmaya çalıştım. Evvel bastonuma bisiklet zili taktım. O biçimde kullanmaya çalıştım epey pratik olmadı. çabucak sonrasında ritmimi bozmadan burada nasıl koşabilirim diye düşündüm. Bileğime bir korna takmayı düşündüm. Güneş gözümü almadıysa ve hava kararmadıysa ortalama 20 metre görüşüm var. Bu görüş alanı içerisinde insanları gördüğümde onlara uyarıcı olabilmesi için daha yaklaşmadan kornaya basmaya başlıyorum. Büyük olasılıkla genelde beşerler hassaslık gösterip çekiliyorlar. kimi vakit kalabalıktan dolayı zorlandığım olabiliyor. O sırada şayet yol bulamazsam bir biçimde yavaşlamak zorunda kalıyorum. Bisiklet yoluna bir saniyeliğine girmek zorunda kalabiliyorum. Her akşam bu kıyısı 3 kez tıp atıyorum, ortalama 14 kilometre koşu yapıyorum. Koşunun bana fazlaca büyük faydaları oluyor. Sonraki gün epey zinde uyanıyorum. Dediğim üzere hudut tanımayı sevmiyorum. Umutlu olmak lazım her vakit için ömrü olduğu kabul etmek gerek ki, değiştiremeyeceğimiz şeylerin üzerinde durmaya hiç gerek yok” dedi.