EsraBetül
Member
Fatma Girik, Akdeniz üzere bakardı. Hoş, sıcacık, huzurlu, fırtınalı… O gözlerde hem gençliğin meydan okuyuşunu, birebir vakitte binlerce yıllık birikimi gördüm daima. hayatı seven, dünyayı seven, mesleğini seven, ortasında yaşadığı toplumu seven, Memduh Ün’ü seven, bunlara karşı kendini daima sorumlu hisseden, kelamını hiç sakınmayan Fatma Girik, aşkını, tutkusunu, yeteneğini, yüreğini, direnişini gözlerinde taşırdı. Sanatçı özellikleri, sineması fazlaca konuşulacak nasılsa… Sonsuzluğa göçüşünü duyduğumda içime birinci o an gelip yerleşti:
Rotterdam’da “Rode Tulip- Kırmızı Lale- Sinema Festivali’ndeyiz. Gün uzunluğu sokakları, kahveleri, müzeleri dolaşıp duruyoruz. Kendimizi sohbete, gülmeye, yürümeye, keşfetmeye kaptırmışız… Birden eyvah şenliğin açılış merasimini kaçıracağız! Ben, her neyse, lakin o kaçıramaz, zira onur konuğu ve sahnede “Yaşam uzunluğu Muvaffakiyet Ödülü’nü alacak!
Sahnede onu gördüğümde gözlerime inanamadım: Siyah dantel elbisesi ortasında bir kraliçe! Yeryüzünün tüm laleleri onun ışıltısının yanında sönük kalıyordu. Bütün gün ayağında en bayağı bir pantolon bir trençkotla dolaşan o ufacık tefecik, birazcık da “erkek Fatma”, komikliklere bayılan bayanla, bir saat daha sonra, spot ışıklarının altında büyüdükçe büyüyen, bir kuğu üzere süzülen, kraliçe edasıyla herkesi büyüleyen, kırılganlığı ve soyluluğuyla kitleleri kucaklayan, birebir insan olabilir miydi? Olmuştu işte! Fark yalnızca görüntüdeydi. Tatlı lisanlı, varlıklı istekli, kocaman kalpli, her anın hem tadını çıkaran birebir vakitte sorumluluğunu üstüne alan, her daim güler yüzlü, gülen gözlü bayan daima tıpkı insandı. Âlâ ki varsın Fatma Girik!
Rotterdam’da “Rode Tulip- Kırmızı Lale- Sinema Festivali’ndeyiz. Gün uzunluğu sokakları, kahveleri, müzeleri dolaşıp duruyoruz. Kendimizi sohbete, gülmeye, yürümeye, keşfetmeye kaptırmışız… Birden eyvah şenliğin açılış merasimini kaçıracağız! Ben, her neyse, lakin o kaçıramaz, zira onur konuğu ve sahnede “Yaşam uzunluğu Muvaffakiyet Ödülü’nü alacak!
Sahnede onu gördüğümde gözlerime inanamadım: Siyah dantel elbisesi ortasında bir kraliçe! Yeryüzünün tüm laleleri onun ışıltısının yanında sönük kalıyordu. Bütün gün ayağında en bayağı bir pantolon bir trençkotla dolaşan o ufacık tefecik, birazcık da “erkek Fatma”, komikliklere bayılan bayanla, bir saat daha sonra, spot ışıklarının altında büyüdükçe büyüyen, bir kuğu üzere süzülen, kraliçe edasıyla herkesi büyüleyen, kırılganlığı ve soyluluğuyla kitleleri kucaklayan, birebir insan olabilir miydi? Olmuştu işte! Fark yalnızca görüntüdeydi. Tatlı lisanlı, varlıklı istekli, kocaman kalpli, her anın hem tadını çıkaran birebir vakitte sorumluluğunu üstüne alan, her daim güler yüzlü, gülen gözlü bayan daima tıpkı insandı. Âlâ ki varsın Fatma Girik!