EliteDizqn
Active member
Çalışmanın bilgileri ile ilgili bilgi veren embriyolog Turgay Barut, “Elde edilen bu bulgular embriyo gelişmeninin çeşitli taraflarını incelemek için tesirli bir platform sağlayabilir. Ayrıyeten bu hücreler, birlikte gelişmeye bırakıldıklarında kendilerini gelişmekte olan embriyo oluşumunun birinci safhalarını andıran bir kompleks halinde düzenledikleri bulundu” dedi.
Çalışma sonuçlarının, dünyanın en itibarlı mecmualarından biri olan Nature Communications’da yayınlandığını ve makalenin müellifi Bonn Üniversitesi Gelişimsel Patoloji Kısmı’ndan Profesör Hubert Schorle’nin ‘Embriyo gelişimi büyük ölçüde kendi kendine örgütlenmeye dayanır ve her hücre etrafına haberci unsurlar salarak komşularının mukadderatını belirlemeye yardımcı olur’ tabirlerini kullandığını kaydeden Embriyolog Turgay Barut, şunları söylemiş oldu:
“Bu sistem ile erişilmez sırları içeren bilim insanlarınca bilinmeyenlerle dolu muazzam bir görkeme sahip insan embriyosunun gelişmeninin daha ayrıntılı anlaşılabilmesi için primat embriyolarına kadar genişletilebilir. Orta vadede bakıldığında oluşturulan bu yapıların embriyoların anne rahminde fetal gelişime ziyanlı bileşiklerin test edilmesinde hayvanların kullanmasına kıymetli bir alternatif sağlayabilir.”
“HÜCRELERİN GELİŞİM YOLLARINI ORTAYA ÇIKARDILAR”
Barut, araştırma neticelerina ait makale hakkında da bilgiler verdi:
“Döllenmiş bir yumurta bölünmeye başladığında, erken embriyonun katmanlarını oluşturmak üzere farklılaşan üç ana kök hücre tipi üretmeye devam eder. Bilim adamları daha evvel bu farklı hücre tiplerini, resen organize olabilen bir hücre kümesi oluşturmak için kullanmıştı. Fakat, evvelki çalışmalarda farklı hücre tiplerini uygun büyüme şartlarında geliştirmenin her vakit sağlam sonuçlar vermediği görülmüştür. Profesör Schorle ve grubu sırf bir cins embriyonik kök hücreyle başlayarak, belli genleri etkinleştirerip erken embriyolarda bulunan öbür kök hücrelerin kimliklerini almalarını sağladı. Profesör Schorle bu yeni hücre çeşitleri araştırmacılar tarafınca ’embriyoid’ olarak isimlendirilen yapıyla karıştırılabileceğini belirtti.
Alman Nörodejeneratif Hastalıklar Merkezi’nden ve Bonn Üniversitesi LIMES Enstitüsü’nden ve makalenin birinci muharrirlerinden Arik Horne, ‘Bu yapı beş günlük bir fare embriyosuna benziyordu’ dedi. Bu niçinle üç hücre tipinin sistemsiz karışımı, olağanda döllenmiş bir yumurtadan çıkana epey emsal biçimde katiyen nizamlı bir yapıya çevrildiğini deklare etti.
Araştırmacılar her bir kök hücre tipini işaretlemek için floresan proteinleri kullanarak bu hücrelerin nasıl bütünleştiğini ve gelişmekte olan embriyonun farklı bölgelerine nasıl yol aldığını izleyebildi. Ayrıyeten ’embriyoidler’ boyunca gen sözü modellerini tahlil etmek için sıralama teknolojisini kullandılar ve hücrelerin gelişim yollarını ortaya çıkardılar.”
Çalışma sonuçlarının, dünyanın en itibarlı mecmualarından biri olan Nature Communications’da yayınlandığını ve makalenin müellifi Bonn Üniversitesi Gelişimsel Patoloji Kısmı’ndan Profesör Hubert Schorle’nin ‘Embriyo gelişimi büyük ölçüde kendi kendine örgütlenmeye dayanır ve her hücre etrafına haberci unsurlar salarak komşularının mukadderatını belirlemeye yardımcı olur’ tabirlerini kullandığını kaydeden Embriyolog Turgay Barut, şunları söylemiş oldu:
“Bu sistem ile erişilmez sırları içeren bilim insanlarınca bilinmeyenlerle dolu muazzam bir görkeme sahip insan embriyosunun gelişmeninin daha ayrıntılı anlaşılabilmesi için primat embriyolarına kadar genişletilebilir. Orta vadede bakıldığında oluşturulan bu yapıların embriyoların anne rahminde fetal gelişime ziyanlı bileşiklerin test edilmesinde hayvanların kullanmasına kıymetli bir alternatif sağlayabilir.”
“HÜCRELERİN GELİŞİM YOLLARINI ORTAYA ÇIKARDILAR”
Barut, araştırma neticelerina ait makale hakkında da bilgiler verdi:
“Döllenmiş bir yumurta bölünmeye başladığında, erken embriyonun katmanlarını oluşturmak üzere farklılaşan üç ana kök hücre tipi üretmeye devam eder. Bilim adamları daha evvel bu farklı hücre tiplerini, resen organize olabilen bir hücre kümesi oluşturmak için kullanmıştı. Fakat, evvelki çalışmalarda farklı hücre tiplerini uygun büyüme şartlarında geliştirmenin her vakit sağlam sonuçlar vermediği görülmüştür. Profesör Schorle ve grubu sırf bir cins embriyonik kök hücreyle başlayarak, belli genleri etkinleştirerip erken embriyolarda bulunan öbür kök hücrelerin kimliklerini almalarını sağladı. Profesör Schorle bu yeni hücre çeşitleri araştırmacılar tarafınca ’embriyoid’ olarak isimlendirilen yapıyla karıştırılabileceğini belirtti.
Alman Nörodejeneratif Hastalıklar Merkezi’nden ve Bonn Üniversitesi LIMES Enstitüsü’nden ve makalenin birinci muharrirlerinden Arik Horne, ‘Bu yapı beş günlük bir fare embriyosuna benziyordu’ dedi. Bu niçinle üç hücre tipinin sistemsiz karışımı, olağanda döllenmiş bir yumurtadan çıkana epey emsal biçimde katiyen nizamlı bir yapıya çevrildiğini deklare etti.
Araştırmacılar her bir kök hücre tipini işaretlemek için floresan proteinleri kullanarak bu hücrelerin nasıl bütünleştiğini ve gelişmekte olan embriyonun farklı bölgelerine nasıl yol aldığını izleyebildi. Ayrıyeten ’embriyoidler’ boyunca gen sözü modellerini tahlil etmek için sıralama teknolojisini kullandılar ve hücrelerin gelişim yollarını ortaya çıkardılar.”