EsraBetül
Member
Geçen yıl ses sanatkarı Bergen’in hayat öyküsünün sinemaya çekileceği haberlerini yapmıştık, lakin bir sorun vardı, başrol oyuncusu bulmakta zorlanılıyordu! Geçen günlerde çekimlerin başlayacağı belirtildi fakat çekimler bu defa de salgın sebebi ile ertelendi. Üstelik hâlâ başrol oyuncusu muhakkak değildi. Yapımcılığını Orchestra Content’in üstleneceği sinemanın başrol oyuncusu için Mahsus Namal’ın ismi geçmiş, kabul etmemişti. Salgın sebebi ile Serenay Sarıkaya’dan daha sonra Demet Evgar da iş yoğunluğu sebebi ile Bergen’i oynamayı reddetti. Son olarak evvelki gün Farah Zeynep Abdullah rolü kabul ettiğini bir tweet ile duyurdu. Neydi, bu tweet, “Bergen 02.22” Tebrik ediyorum, hakkı yenmiş, ezilmiş tüm bayanlar ismine sıkı bir duruş.
Bu toplum, sağlam hanımı sevmez! Daha evvel Ege ve Akdeniz’de çıkan yangınlar ve yanan ağaçlar için “HelpTurkey” postunu paylaşan ve mağdur halka çay atılmasını eleştirmek için “Fırlatılacak çaylar için IBAN numarası paylaşır mısınız?” diye tweet attığı için Farah Zeynep aktrollerin saldırısına uğradı! Sanatçı bu taarruzlara “Troller ne olsun istiyorsunuz, ben bana yazdığınız akılsız şeyleri ciddiye alıp fazlaca mu üzüleyim, sinirleneyim, gayenizi anlayamadım. Bu zorbalık” cevabını verdi.
İmal şirketi ise 20 Eylül’de seti başlayacak sinema için Prof. Meral Özbek, gazeteci Tuğrul Eryılmaz, psikiyatr Cemal Dindar, edebiyatçı Murat Özyaşar ve edebiyatçı Yavuz Ekinci üzere isimlerin katkı vereceğini bildirdi. Direktörün ismi ise çabucak hemen açıklanmadı lakin söylentilere nazaran Anadolu’nun Son Göçerleri: Sarı Keçeliler, Dondurmam Gaymak, Leyla ile Mecnun sinemalarından anımsayacağımız ödüllü direktör Yüksel Aksu’nun direktör koltuğunda oturacağı kesin üzere. Ancak tam da bu işlerin insanı! İşi hiç de kolay değil. Ya “Acıların hanımı, Bergen”, tüm kayıp ve yok olan bayanlarımızın sembolü olarak otuz yıllık ömründe, neler hayatış, nasıl acılar çekmişti?
BİRİNCİ AŞK…
Bergen yani Belgin, ilkokul daha sonrası konservatuvara girmiş lakin derslerden epey yalnızca müzik söylemek istiyordu. Daima o denli de oldu. Ta ki bu vefat fermanının yazılmasına kadar! Birinci aşkı, kendisine zorla sahip olmuş, daha sonra bırakıp gitmiş olan taksi sürücüsü Yalçın’dı. ömrün birinci tokadı bu değildi, aslına bakarsan tahminen de o sevgiliden tokatları yiyerek büyüttü yok sayılmayı Bergen. Sevme lisanının bu olduğunu öğrendi vakit içinde, tahminen sevgi örtünce her şeyi, olağan gelmeye başladı yaşadıkları. İşte bu yüzden yeğenine bir gün “kimi vakit beşerler hiddetli sever, ölesiye sever, yaşadıkları makus olaylar, sevgisinden bir şey götürmez” demişti. Sıkıcı bulduğu derslerden yılarak konservatuvarı bıraktı, yaşı büyütülerek sahneye çıkmaya karar verdi. Bir de hoş isim buldu kendine, ileride turneleri için umut ışığıydı, İsveç’in Bergen’i… Türkiye’nin, acıların bayanı sembolü olacağını bilmeden. O denli yenilir yutulur kişi de değildi, gece her insanın ağzının koktuğu, içkinin şişede durmadığı vakit içinderda bile kendini koruyabilecek kadar kuvvetliydü de. Adana’da karşısına gelip oturan, gönderdiği çiçekleri başına atan Bergen, Halis ile vefatına kadar gidecek, kelamda aşk seyahatine çıktı. Bıkmadan, usanmadan kendisine çiçek gönderen adamı sevdi, kâbusu olacağını bilmeden. Güç anında yetişmişti, alın teri ile kazandığı ve taksit taksit ödediği arabasının yanında “Ağlama, ben sana alırım” demişti, Halis. Ona sahip çıktığını, sevildiğini düşündü, bayan duygusu ile tahminen şimdiye kadar yediği tokatlardan da kurtuluştu. Otomobil teklifi akabinde, evlenme ve gayret. Tekraren konuta gelmeyen Halis’in aslında evli olduğunu öğrendiği üzere dayak yemeye devam etti. hayatında her şey geçersizdi. Nikâh memurları hatta şahitler bile. Kaçınılmaz son geldi, sevdiği adam sahneye çıkmasını istemiyordu. Sahneye tekrar çıkmama şartı kendisinin boşanıp, Bergen ile evlenmesiydi, o denli de oldu. vakit içinde pahasını ve prestijini kaybeden, bağlantı bile denmeyen bir gerçeklikten yüzü, gözü darmadağın mutsuz bir mesken hanımı kaldı ve o soluğu, kaçışı bir daha sahnede aldı. Adam geldi, geri aldı, serüven daha doğrusu kısırdöngü bu biçimde devam etti. Kent şehir gezdi, onu bir hayli kişi sevdi lakin o bir tek Halis dedi. Adana delikanlısı sonunda “Üç gün daha sonra bütün gazeteler senden bahsedecek” dedi! Bir kova kezzap yüzüne atıldı, yetmedi de sonunda boşandılar lakin bir gün annesinin yanında bir tek kurşunla yere yığıldı Belgin, yani Avrupa hayalleri olan ve yurtdışı turnelere başlayan Bergen. İsveçli, Bergen!
ACILARIN BAYANI
Bu yazılanlar “Acıların hanımı Bergen”den, muharriri Yavuz Hakan Tok ancak katil olan Halis Özgür, anlatılanların gerçek olmadığını bunun için yasal yollara başvuracağını ve “Ben cinayet işleyecek ve kezzap atacak insan değildim. Bu olay nasıl oldu, niçin oldu bunu açıklama sırası bana geldi. Ben bu mevzuyu yeni kuşak ismine da konuşmak istiyorum. Zira hiç bir mevzuda şiddete başvurulmaması gerektiğini ve iğrenç kışkırtmalara kulak asmanın anlık cinnete sürükleyeceğini bilmeleri ve bu duruma alet olmamaları için konuşmalıyım” dedi. Ve Halis Özgür, Adanalı müellif Ayça Öztorun’u buldu ve onun anlatımı üzerinden bir daha bir senaryo çıktı. Öztorun, “Cinayet niçininin hiç bir türlüsü tasvip edilemez. Bu işlenen cinayetlerin arkasında yatan niçinler araştırılmalı, toplum her hususta aydınlanmalı ki tekrar cinayetler işlenmesin. Bu yaşanmış olayı da hem Halis Bey’in anlatımının yanı sıra bu yaşama şahit olmuş biroldukça kişinin anlatımlarını da dinleyerek toplumumuzun detaylarıne sunmak üzere senaryolaştırdım” dedi.
Artık hazırlanan sinema hangi senaryodan uyarlama, neye özgün bilinmez lakin tek gerçek var, o da sanat ortasında olan bir hanımın yok oluşundan epey hâlâ toplum ortasında tıpkı vakitte hemcinsleri tarafınca parçalanıp yok edilmeye çalışılması!
Bir bayanın hayalleri, hatıra defterine yazdığı “Evlendim” ile başlamıyor, bitiyor. Türk toplumunda bayan babadan, ağabeyden kurtuluşu evlilikte arıyor. Lakin o erkek daha güzel bir tahlil olmuyor. Artık “Farah Zeynep Abdullah’ın sinemasına gitmeyin!” diyen kız kardeşler, hayatınız boyunca hiç mi darp, aldatılma, aşağılanma, yok sayılma yaşamadınız? Etrafınızda daima memnun bayanlar mı gördünüz? Yoksa siz de komşusu açken tok yatan bizden değildir deyip de bu kadar yokluk varken hâlâ yiyip, doymayanlardan mısınız?
Sevgi, emek ister. Sevginin ortasında acıya değil mutluluğa, birlikte üretmeye, hürmete yer vardır. Bayanların, kız çocuklarının, hayvanların, ağaçların dahi zulüm gördüğü bir dünyada sanat bile ayrışma sebebi oluyor ya yazık oluyor, debeleniyoruz.
Bu toplum, sağlam hanımı sevmez! Daha evvel Ege ve Akdeniz’de çıkan yangınlar ve yanan ağaçlar için “HelpTurkey” postunu paylaşan ve mağdur halka çay atılmasını eleştirmek için “Fırlatılacak çaylar için IBAN numarası paylaşır mısınız?” diye tweet attığı için Farah Zeynep aktrollerin saldırısına uğradı! Sanatçı bu taarruzlara “Troller ne olsun istiyorsunuz, ben bana yazdığınız akılsız şeyleri ciddiye alıp fazlaca mu üzüleyim, sinirleneyim, gayenizi anlayamadım. Bu zorbalık” cevabını verdi.
İmal şirketi ise 20 Eylül’de seti başlayacak sinema için Prof. Meral Özbek, gazeteci Tuğrul Eryılmaz, psikiyatr Cemal Dindar, edebiyatçı Murat Özyaşar ve edebiyatçı Yavuz Ekinci üzere isimlerin katkı vereceğini bildirdi. Direktörün ismi ise çabucak hemen açıklanmadı lakin söylentilere nazaran Anadolu’nun Son Göçerleri: Sarı Keçeliler, Dondurmam Gaymak, Leyla ile Mecnun sinemalarından anımsayacağımız ödüllü direktör Yüksel Aksu’nun direktör koltuğunda oturacağı kesin üzere. Ancak tam da bu işlerin insanı! İşi hiç de kolay değil. Ya “Acıların hanımı, Bergen”, tüm kayıp ve yok olan bayanlarımızın sembolü olarak otuz yıllık ömründe, neler hayatış, nasıl acılar çekmişti?
BİRİNCİ AŞK…
Bergen yani Belgin, ilkokul daha sonrası konservatuvara girmiş lakin derslerden epey yalnızca müzik söylemek istiyordu. Daima o denli de oldu. Ta ki bu vefat fermanının yazılmasına kadar! Birinci aşkı, kendisine zorla sahip olmuş, daha sonra bırakıp gitmiş olan taksi sürücüsü Yalçın’dı. ömrün birinci tokadı bu değildi, aslına bakarsan tahminen de o sevgiliden tokatları yiyerek büyüttü yok sayılmayı Bergen. Sevme lisanının bu olduğunu öğrendi vakit içinde, tahminen sevgi örtünce her şeyi, olağan gelmeye başladı yaşadıkları. İşte bu yüzden yeğenine bir gün “kimi vakit beşerler hiddetli sever, ölesiye sever, yaşadıkları makus olaylar, sevgisinden bir şey götürmez” demişti. Sıkıcı bulduğu derslerden yılarak konservatuvarı bıraktı, yaşı büyütülerek sahneye çıkmaya karar verdi. Bir de hoş isim buldu kendine, ileride turneleri için umut ışığıydı, İsveç’in Bergen’i… Türkiye’nin, acıların bayanı sembolü olacağını bilmeden. O denli yenilir yutulur kişi de değildi, gece her insanın ağzının koktuğu, içkinin şişede durmadığı vakit içinderda bile kendini koruyabilecek kadar kuvvetliydü de. Adana’da karşısına gelip oturan, gönderdiği çiçekleri başına atan Bergen, Halis ile vefatına kadar gidecek, kelamda aşk seyahatine çıktı. Bıkmadan, usanmadan kendisine çiçek gönderen adamı sevdi, kâbusu olacağını bilmeden. Güç anında yetişmişti, alın teri ile kazandığı ve taksit taksit ödediği arabasının yanında “Ağlama, ben sana alırım” demişti, Halis. Ona sahip çıktığını, sevildiğini düşündü, bayan duygusu ile tahminen şimdiye kadar yediği tokatlardan da kurtuluştu. Otomobil teklifi akabinde, evlenme ve gayret. Tekraren konuta gelmeyen Halis’in aslında evli olduğunu öğrendiği üzere dayak yemeye devam etti. hayatında her şey geçersizdi. Nikâh memurları hatta şahitler bile. Kaçınılmaz son geldi, sevdiği adam sahneye çıkmasını istemiyordu. Sahneye tekrar çıkmama şartı kendisinin boşanıp, Bergen ile evlenmesiydi, o denli de oldu. vakit içinde pahasını ve prestijini kaybeden, bağlantı bile denmeyen bir gerçeklikten yüzü, gözü darmadağın mutsuz bir mesken hanımı kaldı ve o soluğu, kaçışı bir daha sahnede aldı. Adam geldi, geri aldı, serüven daha doğrusu kısırdöngü bu biçimde devam etti. Kent şehir gezdi, onu bir hayli kişi sevdi lakin o bir tek Halis dedi. Adana delikanlısı sonunda “Üç gün daha sonra bütün gazeteler senden bahsedecek” dedi! Bir kova kezzap yüzüne atıldı, yetmedi de sonunda boşandılar lakin bir gün annesinin yanında bir tek kurşunla yere yığıldı Belgin, yani Avrupa hayalleri olan ve yurtdışı turnelere başlayan Bergen. İsveçli, Bergen!
ACILARIN BAYANI
Bu yazılanlar “Acıların hanımı Bergen”den, muharriri Yavuz Hakan Tok ancak katil olan Halis Özgür, anlatılanların gerçek olmadığını bunun için yasal yollara başvuracağını ve “Ben cinayet işleyecek ve kezzap atacak insan değildim. Bu olay nasıl oldu, niçin oldu bunu açıklama sırası bana geldi. Ben bu mevzuyu yeni kuşak ismine da konuşmak istiyorum. Zira hiç bir mevzuda şiddete başvurulmaması gerektiğini ve iğrenç kışkırtmalara kulak asmanın anlık cinnete sürükleyeceğini bilmeleri ve bu duruma alet olmamaları için konuşmalıyım” dedi. Ve Halis Özgür, Adanalı müellif Ayça Öztorun’u buldu ve onun anlatımı üzerinden bir daha bir senaryo çıktı. Öztorun, “Cinayet niçininin hiç bir türlüsü tasvip edilemez. Bu işlenen cinayetlerin arkasında yatan niçinler araştırılmalı, toplum her hususta aydınlanmalı ki tekrar cinayetler işlenmesin. Bu yaşanmış olayı da hem Halis Bey’in anlatımının yanı sıra bu yaşama şahit olmuş biroldukça kişinin anlatımlarını da dinleyerek toplumumuzun detaylarıne sunmak üzere senaryolaştırdım” dedi.
Artık hazırlanan sinema hangi senaryodan uyarlama, neye özgün bilinmez lakin tek gerçek var, o da sanat ortasında olan bir hanımın yok oluşundan epey hâlâ toplum ortasında tıpkı vakitte hemcinsleri tarafınca parçalanıp yok edilmeye çalışılması!
Bir bayanın hayalleri, hatıra defterine yazdığı “Evlendim” ile başlamıyor, bitiyor. Türk toplumunda bayan babadan, ağabeyden kurtuluşu evlilikte arıyor. Lakin o erkek daha güzel bir tahlil olmuyor. Artık “Farah Zeynep Abdullah’ın sinemasına gitmeyin!” diyen kız kardeşler, hayatınız boyunca hiç mi darp, aldatılma, aşağılanma, yok sayılma yaşamadınız? Etrafınızda daima memnun bayanlar mı gördünüz? Yoksa siz de komşusu açken tok yatan bizden değildir deyip de bu kadar yokluk varken hâlâ yiyip, doymayanlardan mısınız?
Sevgi, emek ister. Sevginin ortasında acıya değil mutluluğa, birlikte üretmeye, hürmete yer vardır. Bayanların, kız çocuklarının, hayvanların, ağaçların dahi zulüm gördüğü bir dünyada sanat bile ayrışma sebebi oluyor ya yazık oluyor, debeleniyoruz.