EsraBetül
Member
Almanya’ya çalışmak için giden birinci Türklerden biri olan Mustafa Gözcü’nun hayatı geçen yıl Esra Alkan’ın çektiği “Dağa Taşa İz Bırakan Adam, Mustafa Gözcü” belgeseline bahis oldu. Alkan artık ise, Gözcü’nün kıssasını kitap haline getirdi. Gözcü’nün yıllar ortasında aksatmadan tuttuğu günlüklerden de yardım alan Alkan, “Şimdi Nasıl Çıkarım Bu İşin İçinden?” kitabına ait, “Bu kitap, yaşanmışlardan yola çıkarak dünü – bugünü anlama/ anlatma gayretidir. Hepimizin yaşama katacağı bir şey kesinlikle var” dedi.
Türklerin çalışma hedefiyle Almaya’ya gitmesinin üzerinden 60 sene geçti. Almanya’ya birinci gönderilen Türk çalışanlardan olan Mustafa Gözcü, orada bulunduğu senelerda makus muamele goren Türklere art çıkan ve hakları için gayret etti. Hiç lisan bilmeyerek gittiği Almanya’da kendi imkanlarıyla öğrendiği Almancayı daha sonrasında oradaki Türklerin öğrenmesinde de yardımcı oldu. Her ne kadar ailesini yanına almış da olsa ülkesini de unutmadı Gözcü, doğduğu köye sıhhat ocağı ve kültür konutu de yaptırdı.
Gözcü’nün “ışıl ışıl parlayan gözleriyle kendisini selamladığını” söyleyen Alkan, Gözcü’deki ‘inanılmaz umut dolu kalbin’ kendisini her vakit etkilediğini belirtti. Alkan, bir Atatürk hayranı olan Gözcü’nün hayat sloganının ‘her vakit ileri gitmek’ olduğunu söyleyerek, kitabı yazmasındaki asıl sebebinin Gözcü’deki “vazgeçmeyen umut duygusunu” daima taşıması olduğunu söylemiş oldu.
Alkan, Gözcü’nün “Okurlar bilsinler ki insanların varoluşlarını belirleyen hayalleridir ve de insan sevgisi” cümlelerine değinerek “Mustafa Gözcü’nün sistemin asla kelam geçirdiği bir adam olmadığını fark ettim, askine o hayallerine kelam geçiriyordu” halinde ekledi.
İşte Alkan’ın kaleminden “Şimdi Nasıl Çıkarım Bu İşin İçinden? ” ismini taşıyan kitabın kıssası:
çabucak hemen iki yaşındayken ailesiyle bir arada Dersim’e sürgün edilen Gözcü ailesi Balıkesir Karaağaç’a gelir. Orada gördüğü muameleler ile şekillenen kişiliği, 1947’de kendi topraklarına dönmeleriyle artık daha da büyüyor ve ailesinin yasaklamalarına karşın Mustafa Gözcü 1960’larda Almanya’ya emekçi olarak giden birincilerden olmayı başarıyor. Aslında emeli emekçi kalmak olmayan Gözcü, Avrupa’nın külçeşidini kendine katarak var olmaya başlıyor. Hatta iş Stuttgart’ta parti kurmaya kadar vardırıyor. Lisanını öğrendiği vatan Almanya’da çocuklarını da yanına alan Gözcü, oradaki Türklere, tercümanlık dahi yapıyor.
Doğduğu köy, Ahpasor’a (Sağlıca) Sıhhat Ocağı ve Kültür Meskeni yaptırmasının yanı sıra, Alman hastanelerinde kullanılmayan lakin Türkiye için yeni teknoloji sayılan bir hayli tıbbı aygıtları ülkesine bedelsiz getirmekten de geri kalmıyor.
Türklerin çalışma hedefiyle Almaya’ya gitmesinin üzerinden 60 sene geçti. Almanya’ya birinci gönderilen Türk çalışanlardan olan Mustafa Gözcü, orada bulunduğu senelerda makus muamele goren Türklere art çıkan ve hakları için gayret etti. Hiç lisan bilmeyerek gittiği Almanya’da kendi imkanlarıyla öğrendiği Almancayı daha sonrasında oradaki Türklerin öğrenmesinde de yardımcı oldu. Her ne kadar ailesini yanına almış da olsa ülkesini de unutmadı Gözcü, doğduğu köye sıhhat ocağı ve kültür konutu de yaptırdı.
Gözcü’nün “ışıl ışıl parlayan gözleriyle kendisini selamladığını” söyleyen Alkan, Gözcü’deki ‘inanılmaz umut dolu kalbin’ kendisini her vakit etkilediğini belirtti. Alkan, bir Atatürk hayranı olan Gözcü’nün hayat sloganının ‘her vakit ileri gitmek’ olduğunu söyleyerek, kitabı yazmasındaki asıl sebebinin Gözcü’deki “vazgeçmeyen umut duygusunu” daima taşıması olduğunu söylemiş oldu.
Alkan, Gözcü’nün “Okurlar bilsinler ki insanların varoluşlarını belirleyen hayalleridir ve de insan sevgisi” cümlelerine değinerek “Mustafa Gözcü’nün sistemin asla kelam geçirdiği bir adam olmadığını fark ettim, askine o hayallerine kelam geçiriyordu” halinde ekledi.
İşte Alkan’ın kaleminden “Şimdi Nasıl Çıkarım Bu İşin İçinden? ” ismini taşıyan kitabın kıssası:
çabucak hemen iki yaşındayken ailesiyle bir arada Dersim’e sürgün edilen Gözcü ailesi Balıkesir Karaağaç’a gelir. Orada gördüğü muameleler ile şekillenen kişiliği, 1947’de kendi topraklarına dönmeleriyle artık daha da büyüyor ve ailesinin yasaklamalarına karşın Mustafa Gözcü 1960’larda Almanya’ya emekçi olarak giden birincilerden olmayı başarıyor. Aslında emeli emekçi kalmak olmayan Gözcü, Avrupa’nın külçeşidini kendine katarak var olmaya başlıyor. Hatta iş Stuttgart’ta parti kurmaya kadar vardırıyor. Lisanını öğrendiği vatan Almanya’da çocuklarını da yanına alan Gözcü, oradaki Türklere, tercümanlık dahi yapıyor.
Doğduğu köy, Ahpasor’a (Sağlıca) Sıhhat Ocağı ve Kültür Meskeni yaptırmasının yanı sıra, Alman hastanelerinde kullanılmayan lakin Türkiye için yeni teknoloji sayılan bir hayli tıbbı aygıtları ülkesine bedelsiz getirmekten de geri kalmıyor.