EsraBetül
Member
ömrünü 16 Eylül 2000’de kaybeden ressam Şükriye Dikmen, hem özgün fotoğraf üslubu birebir vakitte özgür hayatıyla ülkemizdeki Çağdaş Sanat serüveninde ayrıcalıklı bir pozisyona sahiptir. Doğum tarihini, sevgililerini, yaşadığı yerleri daima olarak değiştirmesine karşın, fotoğraflarındaki tutarlılığa sıkı sıkı sarılarak yetmiş yılını resme veren Dikmen, anılmayı, hatırlanmayı hak eden bir sanatçıdır.
1918’de İstanbul’da doğan Dikmen, 1942-46 içinde İstanbul Devlet Hoş Sanatlar Akademisi’nde Léopold-Lévy ile çalıştıktan daha sonra 1949’de kendi imkânlarıyla Paris’e giderek 1952’ye kadar ünlü ressam Fernand Léger ile çalıştı. Birebir senelerda Ecole de Louvre’da sanat tarihi eğitimi alan sanatçı on yıldan fazla süren araştırma devrinden daha sonra kendi tarzını buldu. Onun bu kuvvetli süreçte göstermiş olduğu sabır ve tutku 1953’te Paris’te Galerie Jeanne Castel’de açtığı birinci şahsi standında aldığı olumlu tenkitlerle karşılığını buldu.
BAYAN PORTRELERİ
1954’te Paris’ten İstanbul’a dönen sanatçı 1960 sonlarına kadar figürleri sadeleştirme yoluna giderek mümkün olduğu kadar az renk ve çizgiyle birbiri arkasına etkileyici bayan portreleri üzerine ağırlaştı. Onun sadeliğinin yanı sıra anıtsal bir karaktere de sahip olan portrelerinde yakın etrafında olan arkadaşlarının (Sabri Berkel, Salah Birsel, Nurullah Berk, Aliye Berger vb.) ve anonim beşerler üzerine ağırlaşarak soyutlamaya yönelmesi 1970’li senelerda kişiliğini güçlendirdiğinın delilidir.
ömrünün farklı devirlerinde tutkulu aşklar yaşayan Dikmen evlenmeyip sevgilileriyle uzun Avrupa ve Amerika seyahatlerine çıkarak özgürlüğünün tadını çıkardı. Ailesinden kalan kapsamlı miras ona tüm hayatı boyunca konfor ortasında yaşamasını, üretmesini, kendi kataloglarını yayımlayarak daima gündem olma imkânı sağladıysa da kardeşi ressam Tiraje Dikmen’le ortasının açılmasına yol açtı.
ROMANLARA MEVZU OLUR
Birebir konutta büyüyen, birebir akademilerde çalışan iki kız kardeş içinde romanlara mevzu olacak derece ayrılıklar vardı. Bunlara, küslüklere karşın Tiraje hastalık, demans ve yatalaklık vakit içinderıda ablasına kol kanat gerdi.
Son şahsi standı yirmi yıl evvel açılan Şükriye Dikmen’in kapsamlı bir retrospektif standının hazırlanılması bir zorunluluktur.
1918’de İstanbul’da doğan Dikmen, 1942-46 içinde İstanbul Devlet Hoş Sanatlar Akademisi’nde Léopold-Lévy ile çalıştıktan daha sonra 1949’de kendi imkânlarıyla Paris’e giderek 1952’ye kadar ünlü ressam Fernand Léger ile çalıştı. Birebir senelerda Ecole de Louvre’da sanat tarihi eğitimi alan sanatçı on yıldan fazla süren araştırma devrinden daha sonra kendi tarzını buldu. Onun bu kuvvetli süreçte göstermiş olduğu sabır ve tutku 1953’te Paris’te Galerie Jeanne Castel’de açtığı birinci şahsi standında aldığı olumlu tenkitlerle karşılığını buldu.
BAYAN PORTRELERİ
1954’te Paris’ten İstanbul’a dönen sanatçı 1960 sonlarına kadar figürleri sadeleştirme yoluna giderek mümkün olduğu kadar az renk ve çizgiyle birbiri arkasına etkileyici bayan portreleri üzerine ağırlaştı. Onun sadeliğinin yanı sıra anıtsal bir karaktere de sahip olan portrelerinde yakın etrafında olan arkadaşlarının (Sabri Berkel, Salah Birsel, Nurullah Berk, Aliye Berger vb.) ve anonim beşerler üzerine ağırlaşarak soyutlamaya yönelmesi 1970’li senelerda kişiliğini güçlendirdiğinın delilidir.
ömrünün farklı devirlerinde tutkulu aşklar yaşayan Dikmen evlenmeyip sevgilileriyle uzun Avrupa ve Amerika seyahatlerine çıkarak özgürlüğünün tadını çıkardı. Ailesinden kalan kapsamlı miras ona tüm hayatı boyunca konfor ortasında yaşamasını, üretmesini, kendi kataloglarını yayımlayarak daima gündem olma imkânı sağladıysa da kardeşi ressam Tiraje Dikmen’le ortasının açılmasına yol açtı.
ROMANLARA MEVZU OLUR
Birebir konutta büyüyen, birebir akademilerde çalışan iki kız kardeş içinde romanlara mevzu olacak derece ayrılıklar vardı. Bunlara, küslüklere karşın Tiraje hastalık, demans ve yatalaklık vakit içinderıda ablasına kol kanat gerdi.
Son şahsi standı yirmi yıl evvel açılan Şükriye Dikmen’in kapsamlı bir retrospektif standının hazırlanılması bir zorunluluktur.