EsraBetül
Member
Benois de la Danse ödüllü Carmen dans gösterisinin koreografı Johan Inger, yenilikçi bakış açısıyla yorumluyor yapıtı. Inger, kıssanın efsanevi ve kozmik tutku ve şiddet ögelerine indirgenmiş halini gözler önüne seriyor.
Bakın ne diyor Inger, eser ile ilgili: “Bu karakterde makul bir gizem var, rastgele bir çocuk olabilir, Don José çocukken olabilir, genç bir Michaela yahut Carmen ve José’nin doğmamış çocuğu olabilir. Kısa da olsa hayatlarımızda ve diğerleriyle sonsuza kadar etkileşim kurma yeteneğimizde olumsuz bir tesiri olan şiddetli bir tecrübe niçiniyle yaralanan birinci iyiliğimizle kendimiz bile olabiliriz.”
RASTGELE BİR YER OLABİLİR
Orjinal roman bir daha yorumlanarak ve lokal kökenli estetiklerden kaçınılarak farklı ortamlarla çağrışımlar oluşturulmuş.
Aslında, Carmen’in öyküsünün geçtiği İspanya’nın bir kenti olan Sevilla rastgele bir yer olabilir. Yepyeni hikayede yer olan yer bir tütün fabrikası lakin bu yorumda bir daha rastgele bir yer olabilir. Sahnede bu ruh hali, keyifsiz, karanlık, saklı ve sisli sokaklar… Bu atmosferi yaratmak için ise koyu renk dekorlar kullanılmış. Büyük, yüksek dolapların kullanıldığı dekor, kapı geçişleri ve küçük odalar üzere. daha sonrasında ise ardını çevirince yansımaların yer aldığı dev aynalar…
Benim anladığım kadarıyla koreograf, yorumunda zamansızlık üzerinden gitmiş ve bu yolla çağdaş yoruma yaklaşmış.
İnsanoğlunda bulunan açık sözlülük, saflık, nezaket ve gizem, bir erkek çocuk tarafınca temsil ediliyor; bu da şovun topla oynayan kız ve erkek çocuk ile başlamasını açıklar üzere.
Askerler, şirket yöneticisi, öyküde yer alan Matador ise bir rock yıldızına benzetilmiş. Dansın birinci kısmında yer alan parlak ve renkli kostümler, ikinci kısımda karanlığa bürünüyor. Gölgeler görüyoruz, karabasanı andıran bu gölgeler, şiddet ve hüsranın oluşumu bence.
VAKİTSİZ BİR ANLATI
Sonu ise tıpkı vefat. Lakin bu her şeyin başlangıcı olabilir mi?
Dans dünyasının yıldız isimlerinden Joaquín De Luz’ün sanat direktörlüğünde, Compañía Nacional de Danza de España dansçılarının performansı, Curt Allen Wilmer tarafınca tasarlanan set ve İspanyol moda dizayncısı David Delfín’in kostümleri ile bir daha vakitsiz bir anlatının da temellerini atıyor. Dünyanın en tanınan operasının danslı bir daha tasarlanması ile sunulan ve Johan Inger’in yenilikçi bakış açısıyla adeta bir daha hayat bulan “Carmen” daha evvel hiç görmediğimiz bir yorum mu? çok misal fakat doğal seyre bedel.
ASİ ÇİNGENE KIZI
“Carmen” öyküsünün konusu özetlemek gerekirse şu biçimde: Don Jose isimli bir İspanyol askeri, yakalanmış bir falcı çingene kızının, Carmen’in kaçmasına yardım eder. Bu yüzden düştüğü hapishaniçin ekmeğin içine saklayıp yolladığı bir bıçakla kaçmasını sağlayan Carmen, Jose’ye haydutluk yapmasını tavsiye eder, serseri dostlarıyla tanıştırır. Sevgili olmuşlardır, lakin Carmen hiç sadık değildir. Bir kocası olduğunu ve Carmen’in onu da hapishaniçin kaçırdığını öğrenen Jose, kıskançlıktan kocasını öldürür. İkisi evlenir, bu sefer Carmen bir matadoru âşık meblağ. Jose, onu ne kadar bataklıktan çıkarmak istese de asi ruhlu çingene kızı “Öldür beni” der. Ve ruhu huzur bulsun diye Jose, Carmen’in ömrüne son verir.
Bakın ne diyor Inger, eser ile ilgili: “Bu karakterde makul bir gizem var, rastgele bir çocuk olabilir, Don José çocukken olabilir, genç bir Michaela yahut Carmen ve José’nin doğmamış çocuğu olabilir. Kısa da olsa hayatlarımızda ve diğerleriyle sonsuza kadar etkileşim kurma yeteneğimizde olumsuz bir tesiri olan şiddetli bir tecrübe niçiniyle yaralanan birinci iyiliğimizle kendimiz bile olabiliriz.”
RASTGELE BİR YER OLABİLİR
Orjinal roman bir daha yorumlanarak ve lokal kökenli estetiklerden kaçınılarak farklı ortamlarla çağrışımlar oluşturulmuş.
Aslında, Carmen’in öyküsünün geçtiği İspanya’nın bir kenti olan Sevilla rastgele bir yer olabilir. Yepyeni hikayede yer olan yer bir tütün fabrikası lakin bu yorumda bir daha rastgele bir yer olabilir. Sahnede bu ruh hali, keyifsiz, karanlık, saklı ve sisli sokaklar… Bu atmosferi yaratmak için ise koyu renk dekorlar kullanılmış. Büyük, yüksek dolapların kullanıldığı dekor, kapı geçişleri ve küçük odalar üzere. daha sonrasında ise ardını çevirince yansımaların yer aldığı dev aynalar…
Benim anladığım kadarıyla koreograf, yorumunda zamansızlık üzerinden gitmiş ve bu yolla çağdaş yoruma yaklaşmış.
İnsanoğlunda bulunan açık sözlülük, saflık, nezaket ve gizem, bir erkek çocuk tarafınca temsil ediliyor; bu da şovun topla oynayan kız ve erkek çocuk ile başlamasını açıklar üzere.
Askerler, şirket yöneticisi, öyküde yer alan Matador ise bir rock yıldızına benzetilmiş. Dansın birinci kısmında yer alan parlak ve renkli kostümler, ikinci kısımda karanlığa bürünüyor. Gölgeler görüyoruz, karabasanı andıran bu gölgeler, şiddet ve hüsranın oluşumu bence.
VAKİTSİZ BİR ANLATI
Sonu ise tıpkı vefat. Lakin bu her şeyin başlangıcı olabilir mi?
Dans dünyasının yıldız isimlerinden Joaquín De Luz’ün sanat direktörlüğünde, Compañía Nacional de Danza de España dansçılarının performansı, Curt Allen Wilmer tarafınca tasarlanan set ve İspanyol moda dizayncısı David Delfín’in kostümleri ile bir daha vakitsiz bir anlatının da temellerini atıyor. Dünyanın en tanınan operasının danslı bir daha tasarlanması ile sunulan ve Johan Inger’in yenilikçi bakış açısıyla adeta bir daha hayat bulan “Carmen” daha evvel hiç görmediğimiz bir yorum mu? çok misal fakat doğal seyre bedel.
ASİ ÇİNGENE KIZI
“Carmen” öyküsünün konusu özetlemek gerekirse şu biçimde: Don Jose isimli bir İspanyol askeri, yakalanmış bir falcı çingene kızının, Carmen’in kaçmasına yardım eder. Bu yüzden düştüğü hapishaniçin ekmeğin içine saklayıp yolladığı bir bıçakla kaçmasını sağlayan Carmen, Jose’ye haydutluk yapmasını tavsiye eder, serseri dostlarıyla tanıştırır. Sevgili olmuşlardır, lakin Carmen hiç sadık değildir. Bir kocası olduğunu ve Carmen’in onu da hapishaniçin kaçırdığını öğrenen Jose, kıskançlıktan kocasını öldürür. İkisi evlenir, bu sefer Carmen bir matadoru âşık meblağ. Jose, onu ne kadar bataklıktan çıkarmak istese de asi ruhlu çingene kızı “Öldür beni” der. Ve ruhu huzur bulsun diye Jose, Carmen’in ömrüne son verir.