EsraBetül
Member
Ekvator Ginesi’nden politik niçinlerle sürgün edilen bir ailenin kızı olarak küçük yaşta babasının terk ettiği Buika, acıyı erken öğrenmiş kocaman bir kalp olarak sahneye her çıkışında adeta öteki bir dünyadan saf bir sevgi lisanı konuşuyor: “Aşk büyüktür, aşk kimi vakit acıtır ancak aşk hoştur.” Altı kardeş müzikle iç içe bir meskende, bir yandan annesinin caz plaklarıyla bir yandan da yaşadığı Roman mahallesindeki flamenko ezgileriyle ve sözün tam manasıyla müzik aşkıyla büyümüş Buika. Mayorka’nın Palma kentinde yaşadığı mahallenin tek siyah kızı olarak yokluk ortasında özgürlüğü de müzik söyleyerek bulmuş. Hakikaten Şiddetli PSM’de, sesinin tek özgürlüğü olduğunu anlattı bize: “Bedenim özgür değil, zira muffin seviyorum. Kalbim özgür değil zira âşığım fakat sesim özgür zira dilediğim üzere müzik söylüyorum.”
BİRİNCİ SEFER AŞKINI PAYLAŞTI
Buika sahnede şiir üzere konuşurken sürpriz bir biçimde âşık olduğunu da itiraf etti ve Türkiye’deki seyircisiyle birinci defa aşkını paylaştı. Klavye ve trombon çalan genç ve güzel müzisyen Santiago Canada’yı sevgilisi olarak tanıştırdı bizlerle. Santiago bilhassa trombonuyla tek başına bir caz şenliğiydi, ilhamı muhakkak. Öte yandan, İspanyol gitarda Ricardo Moreno, tam da Türkiye’deki izleyicinin bayılacağı romantik Akdeniz tınılarını veriyordu. Buika’nın Türkiye’de en epeyce sevilen müziği “No habra nadie en el mundo” çaldığında her zamanki üzere salonda kıyamet bir alkış koptu. Şarkıyı tam da albümdeki üzere okudu üstelik. halbuki Buika sahnede fazlaca doğaçlama yapar, albümlerdeki üzere söylemez lakin tıpkı metotta “La Falsa Moneda” yorumuyla da seyirciyi epey memnun etti. Bas gitarda Josue Ronkio, Cajon’da Buika’nın uzun yıllardır bir arada çalıştığı Ramon Porrino ile sahnede beş müzisyenle caz, rock, flamenko, rumba tınılarıyla müzikler de Buika’nın ruhu üzere delice ve özgürdü. Buika bir orta: “Deliyim lakin tehlikeli değilim” derken başladığı hüzünlü şarkıyı keserek sıkıntıya müsaade vermeyelim diyordu.
TÜRKİYE SEVGİSİ…
Buika 2009 yılında Türkiye’de birinci defa sahneye çıktığında basın danışmanı olarak yanındaydım, uzun yıllar konserlerinde birlikte çalışıp, temsil etmekten en çok memnun olduğum isimlerin başında Buika, tanıştığımızda, “Müziğim, aslında hepimizin müziği, hepimiz insanız ve acılarımızı, aşklarımızı müzikler anlatıyor ancak” biçiminde tanımlıyordu stilini. Hakikaten konserdeki caz havaları sonlara hakikat bas gitaristin solosuyla evvel blues akabinde rock tınılarına geçti ki devamında Carlos Santana’nın “Africa Speaks” albümünde kaydettiği, 2020 Latin Grammy ödüllerinde “En Düzgün Rock” müziği kategorisinde aday gösterilen müziği “Yo Me Lo Merezco” ile katıksız bir rock yıldızına dönüştü sahnede Buika. Buika, Türkiye’ye olan sevgisini anlatırken de “İlk geldiğimde hissettiğim sevgiyi daima hissediyorum. Ruslara, Afrikalılara, İspanyollara, herkese sevgi dolusunuz. Türkiye bir okul olmalı, tüm dünyanın örnek alacağı bir okul” diye konuştu. Ah Buika, sen bilmiyorsun, o sevgiyi böldüler, kutuplaştırdılar bizi, sevgimize kıydılar lakin haklısın o sevgi büyük, bir daha yükselecek. Daima birlikte, müzikle, sanatla, aşkla…
BİRİNCİ SEFER AŞKINI PAYLAŞTI
Buika sahnede şiir üzere konuşurken sürpriz bir biçimde âşık olduğunu da itiraf etti ve Türkiye’deki seyircisiyle birinci defa aşkını paylaştı. Klavye ve trombon çalan genç ve güzel müzisyen Santiago Canada’yı sevgilisi olarak tanıştırdı bizlerle. Santiago bilhassa trombonuyla tek başına bir caz şenliğiydi, ilhamı muhakkak. Öte yandan, İspanyol gitarda Ricardo Moreno, tam da Türkiye’deki izleyicinin bayılacağı romantik Akdeniz tınılarını veriyordu. Buika’nın Türkiye’de en epeyce sevilen müziği “No habra nadie en el mundo” çaldığında her zamanki üzere salonda kıyamet bir alkış koptu. Şarkıyı tam da albümdeki üzere okudu üstelik. halbuki Buika sahnede fazlaca doğaçlama yapar, albümlerdeki üzere söylemez lakin tıpkı metotta “La Falsa Moneda” yorumuyla da seyirciyi epey memnun etti. Bas gitarda Josue Ronkio, Cajon’da Buika’nın uzun yıllardır bir arada çalıştığı Ramon Porrino ile sahnede beş müzisyenle caz, rock, flamenko, rumba tınılarıyla müzikler de Buika’nın ruhu üzere delice ve özgürdü. Buika bir orta: “Deliyim lakin tehlikeli değilim” derken başladığı hüzünlü şarkıyı keserek sıkıntıya müsaade vermeyelim diyordu.
TÜRKİYE SEVGİSİ…
Buika 2009 yılında Türkiye’de birinci defa sahneye çıktığında basın danışmanı olarak yanındaydım, uzun yıllar konserlerinde birlikte çalışıp, temsil etmekten en çok memnun olduğum isimlerin başında Buika, tanıştığımızda, “Müziğim, aslında hepimizin müziği, hepimiz insanız ve acılarımızı, aşklarımızı müzikler anlatıyor ancak” biçiminde tanımlıyordu stilini. Hakikaten konserdeki caz havaları sonlara hakikat bas gitaristin solosuyla evvel blues akabinde rock tınılarına geçti ki devamında Carlos Santana’nın “Africa Speaks” albümünde kaydettiği, 2020 Latin Grammy ödüllerinde “En Düzgün Rock” müziği kategorisinde aday gösterilen müziği “Yo Me Lo Merezco” ile katıksız bir rock yıldızına dönüştü sahnede Buika. Buika, Türkiye’ye olan sevgisini anlatırken de “İlk geldiğimde hissettiğim sevgiyi daima hissediyorum. Ruslara, Afrikalılara, İspanyollara, herkese sevgi dolusunuz. Türkiye bir okul olmalı, tüm dünyanın örnek alacağı bir okul” diye konuştu. Ah Buika, sen bilmiyorsun, o sevgiyi böldüler, kutuplaştırdılar bizi, sevgimize kıydılar lakin haklısın o sevgi büyük, bir daha yükselecek. Daima birlikte, müzikle, sanatla, aşkla…