EsraBetül
Member
Önlenemez kalabalıklaşmasıyla dikkat çeken Beşiktaş’a, yağmur sinyali veren lakin bir türlü yağmayan, yapışkan bir cuma akşamüzerinde yollanma sebebimiz bir rap konseri. Taksim’in eski cumartesi akşamlarını anımsatan insan selinin içinden kendimizi çarşının üstündeki İf Performance Hall Beşiktaş’a güç attık. Yerin önü daha da şenlenmiş, pub’ların sayısı artmış; uzayan sokakların içlerine kadar yeni yerler açılmış lakin kıyıda köşede bakkaldan aldıkları biraları yudumlayanlar eksilmemiş. Biz de üç arkadaş ortalarına kaynadık.
Girince şaşırdım, burada en son Uli Jon Roth konseri izlemiştim. Yer kapanma günlerinde tadilat geçirmiş, sahne girince karşıya, deniz tarafına alınmış ve büyümüş. İf, Ankara kökenli ve giderek programında daha fazlaca rap müziğine yer veriyor.
Oturmalı sistem, bistroların ortaları birer metre, masaların tamamı neredeyse dolu. Aga B., Ordu Perşembe’de bir arkadaşının çektiği kasetten Eminem’i dinleyerek rap müziğine sevdalanmış; kepini aykırı takan bol pantolonlu çocuklardan lakin tutucu değil, daima açık başı âlâ seslere. hayatı Ankara’da devam etti. Çayyolu’nda oturdu, Kızılay Karanfil Sokak’ta pişti. Ezhel ve Suppa ile VooDoo Records çatısı reggae yaptı, DJ önünde MC oldu. Birileri anımsar; “Susamam” modülündeki en dik ve etkileyici pasajlardan biri onunkiydi. Rap müzikte Ankara ruhunun en delikanlı temsilcilerinden biri olarak bu akşam burada.
Pangea Beatz konser öncesi setini bitirince Aga B. ve takımı, barın önündeki koridordan, izleyiciler içinden geçerek geliyor, mecburen. Çünkü sahne artık kulisin uzağında.
Aslında daha kalabalık sahne alıyor Aga B., gitar-bas üzere çalgılarla canlı topluluk müziği şölenine çeviriyor konserlerini lakin bu akşam biraz minimal. Altyapıları çalan Orb1, davulcu Haluk Fırat ile birlikte sahnede.
Sinemaskop ekranda helezonik imajlar “debboy” grafikler eşliğinde, sağ omuzuna attığı atkı, beline bağladığı tişört ve mütevazı beyaz sahne kıyafetiyle Aga B.’nin söz hazinesi geniş. Kendine has bir tekniği, müzik yazma algoritması var. Soul, funk, R&B, afro-beat, trap soundlar. Müziği de güçlü… Saykonun genç Antony Perkins versiyonu; pak yüzlü itidalli bir cinnet gizli ses tonunda.
Bir trampet, iki de zilden oluşan minimal davul seti “Da Da Da”yı söyleyen Trio’yu anımsatsa da bizim davulcumuz ayakta çalıyor. “Algımız Pis”i söylerken herkes sahne önüne koşarak müziğe eşlik ediyor. Bu kesimden daha sonra konuğu Kamufle geliyor, siyah bucket şapkasıyla.
“Sırıtcaklar, Sırıt”da Kamufle Mask sinemasındaki “Hi De Ho” gibisi bir nakaratla kalabalığı coşturuyor. “Hain Kostok”ta bildik bir duayı okuyorlar: “Yallah cinler yallah, Kışkışş cinler kışkışş…” Okudukları son kesim Kamufle’nin Red ile ortak bestesi “Sorunumuz Var”.
“Rüya” ile birinci set bittikten daha sonra ortadaki 15 dakikayı iki modül ile Debboy’dan Mist Efesya ve Don Revo da dolduruyor.
İkinci setin en dikkat çeken modülü Aga B.’nin Ezhel ile bestelediği “3500”. Seyirci old-school’a nazaran farklı; tutkusu ince üzere görünse de sahnedeki müzisyeni tanıyor, müzikleri biliyor. İlla bir kusur aranacaksa, o da yerin yeni sistemde ses sisteminin çabucak hemen oturmamış oluşu. Bir de (toplumsal travmayı geçtim) arpa suyu desteği ile bulamadığımız başlar yüzünden konserin sonunu getirmemize müsaade vermeyen ruhsal yorgunluğumuz.
Girince şaşırdım, burada en son Uli Jon Roth konseri izlemiştim. Yer kapanma günlerinde tadilat geçirmiş, sahne girince karşıya, deniz tarafına alınmış ve büyümüş. İf, Ankara kökenli ve giderek programında daha fazlaca rap müziğine yer veriyor.
Oturmalı sistem, bistroların ortaları birer metre, masaların tamamı neredeyse dolu. Aga B., Ordu Perşembe’de bir arkadaşının çektiği kasetten Eminem’i dinleyerek rap müziğine sevdalanmış; kepini aykırı takan bol pantolonlu çocuklardan lakin tutucu değil, daima açık başı âlâ seslere. hayatı Ankara’da devam etti. Çayyolu’nda oturdu, Kızılay Karanfil Sokak’ta pişti. Ezhel ve Suppa ile VooDoo Records çatısı reggae yaptı, DJ önünde MC oldu. Birileri anımsar; “Susamam” modülündeki en dik ve etkileyici pasajlardan biri onunkiydi. Rap müzikte Ankara ruhunun en delikanlı temsilcilerinden biri olarak bu akşam burada.
Pangea Beatz konser öncesi setini bitirince Aga B. ve takımı, barın önündeki koridordan, izleyiciler içinden geçerek geliyor, mecburen. Çünkü sahne artık kulisin uzağında.
Aslında daha kalabalık sahne alıyor Aga B., gitar-bas üzere çalgılarla canlı topluluk müziği şölenine çeviriyor konserlerini lakin bu akşam biraz minimal. Altyapıları çalan Orb1, davulcu Haluk Fırat ile birlikte sahnede.
Sinemaskop ekranda helezonik imajlar “debboy” grafikler eşliğinde, sağ omuzuna attığı atkı, beline bağladığı tişört ve mütevazı beyaz sahne kıyafetiyle Aga B.’nin söz hazinesi geniş. Kendine has bir tekniği, müzik yazma algoritması var. Soul, funk, R&B, afro-beat, trap soundlar. Müziği de güçlü… Saykonun genç Antony Perkins versiyonu; pak yüzlü itidalli bir cinnet gizli ses tonunda.
Bir trampet, iki de zilden oluşan minimal davul seti “Da Da Da”yı söyleyen Trio’yu anımsatsa da bizim davulcumuz ayakta çalıyor. “Algımız Pis”i söylerken herkes sahne önüne koşarak müziğe eşlik ediyor. Bu kesimden daha sonra konuğu Kamufle geliyor, siyah bucket şapkasıyla.
“Sırıtcaklar, Sırıt”da Kamufle Mask sinemasındaki “Hi De Ho” gibisi bir nakaratla kalabalığı coşturuyor. “Hain Kostok”ta bildik bir duayı okuyorlar: “Yallah cinler yallah, Kışkışş cinler kışkışş…” Okudukları son kesim Kamufle’nin Red ile ortak bestesi “Sorunumuz Var”.
“Rüya” ile birinci set bittikten daha sonra ortadaki 15 dakikayı iki modül ile Debboy’dan Mist Efesya ve Don Revo da dolduruyor.
İkinci setin en dikkat çeken modülü Aga B.’nin Ezhel ile bestelediği “3500”. Seyirci old-school’a nazaran farklı; tutkusu ince üzere görünse de sahnedeki müzisyeni tanıyor, müzikleri biliyor. İlla bir kusur aranacaksa, o da yerin yeni sistemde ses sisteminin çabucak hemen oturmamış oluşu. Bir de (toplumsal travmayı geçtim) arpa suyu desteği ile bulamadığımız başlar yüzünden konserin sonunu getirmemize müsaade vermeyen ruhsal yorgunluğumuz.