EsraBetül
Member
Spoiler vermek üzere olmasın lakin 25. Bond sineması “Ölmek İçin Vakit Yok” (“No Time To Die”) alışılageldiği üzere bir aksiyon sahnesiyle değil tam bir endişe sineması üzere başlıyor. Ancak merak etmeyin, Billie Eilish’in mırıldanırcasına söylemiş olduği tıpkı isimli müziğinin yer aldığı o meşhur jenerik başlamadan evvel fazlaca sağlam ve uzunca bir aksiyon sahnesi de bekliyor sizi; her zamankinden daha az uçuk tahminen (bir kaç motorsiklet numarası akıllara sakinlik vermekle komik olmak içinde gidip geliyor ya, her neyse artık) lakin epey daha karanlık ve duygusal açıdan hayli daha ağır bir girişle başlıyor olaylar zinciri.
BOND’U DEĞİŞTİREN SERİ
Artık Daniel Craig’e veda ettiğimiz bu sinema, evet doğrudur, bir zamanın sonu lakin daha da değerlisi aslında bu 5 sinemalık Craig serisi daha evvelki Bond sinemalarından kopuş manasında bir bölümü başlatan sinemalardı bir yandan da. 2006’da “Casino Royale” ile birinci kere 007 smokinini giyen Daniel Craig yalnızca görünüşü ile değil (‘Sarışın Bond olmaz’ itirazlarını hatırlayan var mı içinizde?) karaktere yaklaşımı ile de farklı bir James Bond yaratmıştı. Bayanlarla münasebetleri her şeydilk evvel fazlaca daha duyguya dayalı ve derin bağlantılar oldu mesela. aslına bakarsan bu sinemada eski büyük aşkı Vesper Lynd’in mezarına gidiyor ve her ne kadar gittiğine pişman olsa da (hayır, zorlamayın anlatmayacağım) “No Time To Die”ın tüm kıssası yeni aşkı Madeleine Swann (Lea Seydoux) ile ilgili bir intikam sıkıntısı üzerine inşa edilmiş. Onun da ötesinde Craig’in Bond’u eski Bond’lar üzere artık gittikçe bayatlayan klişelere hayli yüz vermeyen (tabii ki Martini içiyor hala ve zorla da olsa ‘Adım Bond, James Bond’ diyor fakat bunlarla daha epeyce dalga geçiyor en azından) ve mizah dozu düşürülmüş, karikatürize olma tehlikesinden mümkün olduğunca arınmış bir Bond; büyük ölçüde Craig yardımıyla.
Her zamankinden daha fazla sürprizler barındıran senaryosuyla “No Time To Die” en uzun Bond sineması olsa da sıkmadan baştan sona izleniyor. Son periyodun en çok ödül alan dizilerinden “Flebag”in yaratıcısı (yazarı, imalcisi ve oyuncusu) Phoebe Waller-Bridge’in de senaryoya kıymetli bir katkısı olduğu su götürmez, bilhassa bayan karakterlerin fazlaca daha ön planda olduğu bu biçimde bir sinema kelam konusuyken hele. Sürprizlerden çok bahsetmek olacak iş değil elbette (#notimeforspoilers) fakat hiçbir Bond sinemasında görmediğimiz bir finalin sizi beklediğini çıtlatalım en azından.
Her Bond sinemasına olan şeyler bir daha es geçilmemiş olağan olarak. Bir kez tüm insanlığa yönelik büyük bir tehdit olan berbat adam doğal ki mevcut: Lyutsifer Safin (Rami Malek) ismindeki bu zat DNA ile üretilmiş bir biyolojik silahı ele geçiriyor ve hiç silah (bomba, kurşun vb) kullanmadan istediği kişi ya da şahısları öldürme gücüne sahip olduğu üzere bir adada bunları hayli büyük ölçülerde üreterek Kitle İmha Silahı haline dönüştürüyor.
GELELİM BOND KIZLARINA
“No Time To Die”ın temel kızı olağan olarak Madeleine Swann fakat bana sorarsanız daha kısa bir rolü olan ve Bond’a Küba’da yardım eden Paloma (Ana De Armas) sinemanın en epey prim yapan Bond kızı. Bir de Latasha Lynch’in canlandırdığı bir MI6 casusu var ki, sinema boyunca Bond ile çekişmesi farklı açılımlara sahne oluyor. Ve doğal ki arabalar… Aston Martin’in yalnızca 500 adet üretilen yeni modeli Valhalla bir sahnede görülüyor lakin hiç kullanılmıyor. Bundan daha sonraki sinemalarda inşallah. Fakat olağan ki öbür iki model Aston Martin ve epey yeni bir Land Rover Defender arz-ı endam ediyor, araba tutkunlarının seyir zevki için. Ayrıyeten her Bond sinemasında olduğu üzere macera farklı coğrafyalara taşınıyor, bu sefer İtalya, Jamaika, Norveç, Küba (ki bu sahneler aslında İngiltere’de çekilmiş) ve Faroe Adaları (Japonya ile Rusya içinde bir yer sözde) var menüde.
Uzun lafın kısası, Daniel Craig’in vedası hayal kırıklığı yaratmıyor; katmanlı senaryosu, Cary Joji Fukunaga imzalı ustalıklı rejisi ve son derece duygusal kıssasıyla alabildiğine trajik bir sinema var karşımızda. Galiba birinci kere yeni Bond kim olacak sorusu anlamsızlaşıyor, bakalım siz ne düşüneceksiniz.
SİNEMANIN NOTU: 8/10
BOND’U DEĞİŞTİREN SERİ
Artık Daniel Craig’e veda ettiğimiz bu sinema, evet doğrudur, bir zamanın sonu lakin daha da değerlisi aslında bu 5 sinemalık Craig serisi daha evvelki Bond sinemalarından kopuş manasında bir bölümü başlatan sinemalardı bir yandan da. 2006’da “Casino Royale” ile birinci kere 007 smokinini giyen Daniel Craig yalnızca görünüşü ile değil (‘Sarışın Bond olmaz’ itirazlarını hatırlayan var mı içinizde?) karaktere yaklaşımı ile de farklı bir James Bond yaratmıştı. Bayanlarla münasebetleri her şeydilk evvel fazlaca daha duyguya dayalı ve derin bağlantılar oldu mesela. aslına bakarsan bu sinemada eski büyük aşkı Vesper Lynd’in mezarına gidiyor ve her ne kadar gittiğine pişman olsa da (hayır, zorlamayın anlatmayacağım) “No Time To Die”ın tüm kıssası yeni aşkı Madeleine Swann (Lea Seydoux) ile ilgili bir intikam sıkıntısı üzerine inşa edilmiş. Onun da ötesinde Craig’in Bond’u eski Bond’lar üzere artık gittikçe bayatlayan klişelere hayli yüz vermeyen (tabii ki Martini içiyor hala ve zorla da olsa ‘Adım Bond, James Bond’ diyor fakat bunlarla daha epeyce dalga geçiyor en azından) ve mizah dozu düşürülmüş, karikatürize olma tehlikesinden mümkün olduğunca arınmış bir Bond; büyük ölçüde Craig yardımıyla.
Her zamankinden daha fazla sürprizler barındıran senaryosuyla “No Time To Die” en uzun Bond sineması olsa da sıkmadan baştan sona izleniyor. Son periyodun en çok ödül alan dizilerinden “Flebag”in yaratıcısı (yazarı, imalcisi ve oyuncusu) Phoebe Waller-Bridge’in de senaryoya kıymetli bir katkısı olduğu su götürmez, bilhassa bayan karakterlerin fazlaca daha ön planda olduğu bu biçimde bir sinema kelam konusuyken hele. Sürprizlerden çok bahsetmek olacak iş değil elbette (#notimeforspoilers) fakat hiçbir Bond sinemasında görmediğimiz bir finalin sizi beklediğini çıtlatalım en azından.
Her Bond sinemasına olan şeyler bir daha es geçilmemiş olağan olarak. Bir kez tüm insanlığa yönelik büyük bir tehdit olan berbat adam doğal ki mevcut: Lyutsifer Safin (Rami Malek) ismindeki bu zat DNA ile üretilmiş bir biyolojik silahı ele geçiriyor ve hiç silah (bomba, kurşun vb) kullanmadan istediği kişi ya da şahısları öldürme gücüne sahip olduğu üzere bir adada bunları hayli büyük ölçülerde üreterek Kitle İmha Silahı haline dönüştürüyor.
GELELİM BOND KIZLARINA
“No Time To Die”ın temel kızı olağan olarak Madeleine Swann fakat bana sorarsanız daha kısa bir rolü olan ve Bond’a Küba’da yardım eden Paloma (Ana De Armas) sinemanın en epey prim yapan Bond kızı. Bir de Latasha Lynch’in canlandırdığı bir MI6 casusu var ki, sinema boyunca Bond ile çekişmesi farklı açılımlara sahne oluyor. Ve doğal ki arabalar… Aston Martin’in yalnızca 500 adet üretilen yeni modeli Valhalla bir sahnede görülüyor lakin hiç kullanılmıyor. Bundan daha sonraki sinemalarda inşallah. Fakat olağan ki öbür iki model Aston Martin ve epey yeni bir Land Rover Defender arz-ı endam ediyor, araba tutkunlarının seyir zevki için. Ayrıyeten her Bond sinemasında olduğu üzere macera farklı coğrafyalara taşınıyor, bu sefer İtalya, Jamaika, Norveç, Küba (ki bu sahneler aslında İngiltere’de çekilmiş) ve Faroe Adaları (Japonya ile Rusya içinde bir yer sözde) var menüde.
Uzun lafın kısası, Daniel Craig’in vedası hayal kırıklığı yaratmıyor; katmanlı senaryosu, Cary Joji Fukunaga imzalı ustalıklı rejisi ve son derece duygusal kıssasıyla alabildiğine trajik bir sinema var karşımızda. Galiba birinci kere yeni Bond kim olacak sorusu anlamsızlaşıyor, bakalım siz ne düşüneceksiniz.
SİNEMANIN NOTU: 8/10