EsraBetül
Member
Müzik. Sinema. Yer. Tekne gezisi. alışılmadık bir deneyim! Beykoz Kundura “Bir Yaz Gecesi” teması ismi altında nitekim yaşanması gereken bir kültür sanat seyahat aktifliği sunuyor. Bir yaz gecesinde öbür ne istersiniz? Tahminen kültür ve tarih de girebilir işin içine. Haydi baştan başlayalım: Beykoz Kundura, Cumhuriyetin birinci yıllarının bir yapıtı. Çabucak hiç bir şeyin olmadığı senelerda kurulan fabrikada üretilen “kundura”lar, çocuğa, gence, askere ayakkabı oluyor, orada çalışan, yaşayan çalışanlara de bir hayat ağacı. Denizin kenarında, yemyeşil bahçenin içine yayılmış fabrika binaları, bugün fonksiyonunu yitirdiği için boşalmış lakin canlı tarih müzesiyle, hâlâ yaşayan canlı şahitleriyle, oradaki hayatı canlandırıyor. Bahçesinde yaz geceleri düzenlenen sinema şovları ve müzik dinletileri farklı bir keyif. Dizi ve sinema platosuna çevrilmiş yerleri ise buranın gelir kaynağı.
SESSİZ SİNEMA
Biz bu gece sıradışı dediğim bir aktifliği yaşayacağız: 1928 imali siyah beyaz bir sessiz sineması, BaBa Zula’nın canlı müziği eşliğinde izleyeceğiz. Üstelik Beykoz’a Beşiktaş’tan kalkan bir tekneyle gidip gelerek bir de Boğaz’da seyahat yapmış olacağız. Gün batımı saatlerinde Boğaz eşsiz bir hoşluk ve hareketlilikte! Bu suyolu, hem ulaşım hem cümbüş için ne kadar işe yarıyor!
Beykoz Kundura ise konuklarını bekliyor. Şov saatine kadar canlı tarih müzesini geziyor, binlerce kişinin sendika dahil, her türlü toplumsal imkan ortasında keyifle çalışmış olduğu ve artık anılarının sergilendiği fabrikayı geziyoruz. Lokanta ve kafeteryanın olduğunu da hatırlatalım, aç gelenler için!
BABA ZULA VE MÜZİĞİ
Denizin tatlı hışırtılarla okşadığı kıyının çabucak kenarında açık hava sineması. 1996’da Derviş Zaim’in Tabutta Rövaşata sinemasına müzik yapmak için kurulmuş ve bugün kendilerine mahsus müzikle sevilen, özgün müzikleri ve sahne performanslarıyla yoluna devam eden bir cins şamanik ayin yapan BaBa Zula da hazır, provasını yaparken güneşin batmasını bekliyor. Sinema başlarken çalarak geliyor, çalarak gidiyorlar. Her sahnenin müziği doğaçlama üzereyse de fazlaca önce hazırlanmış.
DOLAMBAÇLI YOLLAR
Alman imali sinemanın ismi Dolambaçlı Yollar. Georg Wilhelm Pabst idaresinde Gustav Diessl, Brigitte Heim ve Hertha Walther başrollerde. Sessiz sinema sever misiniz? Abartılı bakışmalar, hislerin dilsiz anlatımı için gerekli! Güçlü ve işkolik avukat kocasının kendisiyle ilgilenmemesinden sıkılan İrene, Berlin’in hareketli gece hayatına ve kendisine hayran ressamın aşkına karşılıksız kalmaz! Sinema, duman altı vaziyeti, ne kadar epeyce sigara içiliyormuş bu biçimdelar? İçki ise su üzere akıyor, ortada uyuşturucu alınıyor. Berlin’in bohem ve marjinal hayatı, avukat kocanın ilgisizlikten bunalan karısına merhem olabilecek mi? Koca, karısından vazgeçebilecek mi? Ses yok fakat alt yazı var, Almanca dinlemekten düzgündür, ne olupbittiği pekâlâ anlaşılıyor. Ortada BaBa Zula’yı ve müzisyen arkadaşlarını izliyorum, onları sahnede görmek de keyifli olurdu, konserleri olsa keşke! kimi vakit yeni mehtabı, denizi ve üzerinde sallanan tekneleri seyrediyorum, müzik tıpkı tempoda sarfiyat üzere fakat değil avukatın malikânenin merdivenlerini tık tık çıkışı bile müzikle! Sinema, İrene’in bataklığa düşmemesiyle son buluyor her neyse ki! Karısını boksörle bir ortada yakalamak isterken ressamla basan avukat mahkemeye başvurup boşuyor lakin birbirlerini hâlâ seviyorlar ve ortada bir teşebbüs olsa da aldatma yok. esasen bu Türk sineması değil, bunun için kan akmaz. Tam bilakis, âşıklar mahkeme kapısında birbirine sarılıp ne vakit tekrar evleneceklerini konuşurlarken sinema bitiyor! Bir nevi konser de? Hayır bitmiyor, kısa bir ortadan daha sonra müzik yine başlayacak ve bir saat daha sürecek. Yorulanlar araçlarıyla ayrılırken tekneyle dönecek olanlar kalıyor. Program devam ediyor. Yaz geceleri de. Gerçi, epeyce şükür, geceleri biraz serinledi, eskilerin tabiriyle ağustosun yarısı yaz, yarısı kış, üstünüze bir şey alın ve bu şöleni kaçırmayın! bu biçimde bir kompleks keyif, öteki yerde yok!
SESSİZ SİNEMA
Biz bu gece sıradışı dediğim bir aktifliği yaşayacağız: 1928 imali siyah beyaz bir sessiz sineması, BaBa Zula’nın canlı müziği eşliğinde izleyeceğiz. Üstelik Beykoz’a Beşiktaş’tan kalkan bir tekneyle gidip gelerek bir de Boğaz’da seyahat yapmış olacağız. Gün batımı saatlerinde Boğaz eşsiz bir hoşluk ve hareketlilikte! Bu suyolu, hem ulaşım hem cümbüş için ne kadar işe yarıyor!
Beykoz Kundura ise konuklarını bekliyor. Şov saatine kadar canlı tarih müzesini geziyor, binlerce kişinin sendika dahil, her türlü toplumsal imkan ortasında keyifle çalışmış olduğu ve artık anılarının sergilendiği fabrikayı geziyoruz. Lokanta ve kafeteryanın olduğunu da hatırlatalım, aç gelenler için!
BABA ZULA VE MÜZİĞİ
Denizin tatlı hışırtılarla okşadığı kıyının çabucak kenarında açık hava sineması. 1996’da Derviş Zaim’in Tabutta Rövaşata sinemasına müzik yapmak için kurulmuş ve bugün kendilerine mahsus müzikle sevilen, özgün müzikleri ve sahne performanslarıyla yoluna devam eden bir cins şamanik ayin yapan BaBa Zula da hazır, provasını yaparken güneşin batmasını bekliyor. Sinema başlarken çalarak geliyor, çalarak gidiyorlar. Her sahnenin müziği doğaçlama üzereyse de fazlaca önce hazırlanmış.
DOLAMBAÇLI YOLLAR
Alman imali sinemanın ismi Dolambaçlı Yollar. Georg Wilhelm Pabst idaresinde Gustav Diessl, Brigitte Heim ve Hertha Walther başrollerde. Sessiz sinema sever misiniz? Abartılı bakışmalar, hislerin dilsiz anlatımı için gerekli! Güçlü ve işkolik avukat kocasının kendisiyle ilgilenmemesinden sıkılan İrene, Berlin’in hareketli gece hayatına ve kendisine hayran ressamın aşkına karşılıksız kalmaz! Sinema, duman altı vaziyeti, ne kadar epeyce sigara içiliyormuş bu biçimdelar? İçki ise su üzere akıyor, ortada uyuşturucu alınıyor. Berlin’in bohem ve marjinal hayatı, avukat kocanın ilgisizlikten bunalan karısına merhem olabilecek mi? Koca, karısından vazgeçebilecek mi? Ses yok fakat alt yazı var, Almanca dinlemekten düzgündür, ne olupbittiği pekâlâ anlaşılıyor. Ortada BaBa Zula’yı ve müzisyen arkadaşlarını izliyorum, onları sahnede görmek de keyifli olurdu, konserleri olsa keşke! kimi vakit yeni mehtabı, denizi ve üzerinde sallanan tekneleri seyrediyorum, müzik tıpkı tempoda sarfiyat üzere fakat değil avukatın malikânenin merdivenlerini tık tık çıkışı bile müzikle! Sinema, İrene’in bataklığa düşmemesiyle son buluyor her neyse ki! Karısını boksörle bir ortada yakalamak isterken ressamla basan avukat mahkemeye başvurup boşuyor lakin birbirlerini hâlâ seviyorlar ve ortada bir teşebbüs olsa da aldatma yok. esasen bu Türk sineması değil, bunun için kan akmaz. Tam bilakis, âşıklar mahkeme kapısında birbirine sarılıp ne vakit tekrar evleneceklerini konuşurlarken sinema bitiyor! Bir nevi konser de? Hayır bitmiyor, kısa bir ortadan daha sonra müzik yine başlayacak ve bir saat daha sürecek. Yorulanlar araçlarıyla ayrılırken tekneyle dönecek olanlar kalıyor. Program devam ediyor. Yaz geceleri de. Gerçi, epeyce şükür, geceleri biraz serinledi, eskilerin tabiriyle ağustosun yarısı yaz, yarısı kış, üstünüze bir şey alın ve bu şöleni kaçırmayın! bu biçimde bir kompleks keyif, öteki yerde yok!