EliteDizqn
Active member
Dünyada mevcut obezite salgınının asıl sebebi çok yemek yemenin olmadığı, bunun tersine büyük oranda süratli sindirilebilen karbonhidrat başta olmak üzere çok glisemik yeme alışkanlığı olduğu ortaya koyuldu. Bu çeşit besinlerin metabolizmayı temelden değiştiren, yağ depolamayı, kilo alımını ve obeziteyi artıran hormonal yansılara niye olduğu belirtiliyor.
Sputnik Türkiye’de yer alan habere bakılırsa; olağan diyet rehberlerinde, kilo vermek isteyen insanlara, yiyecek ve içeceklerden aldıkları kalori ölçüsünü azaltmaları ve fizikî aktivitelerle harcanan kalori ölçüsünü artırmaları öneriliyor. Bu yaklaşım kilo alımının, tüketilen gücün harcanan güçten çok olmasından kaynaklandığını belirten yüzyıllık güç istikrarı modeline dayanıyor.
‘KARBONHİDRAT-İNSÜLİN MODELİ’
Fakat ‘Amerikan Klinik Beslenme Mecmuası’nda yayınlanan bir araştırma, alternatif bir model olan karbonhidrat-insülin modelinin obezite ve kilo alımını daha uygun deklare ettiğını öne sürerek, güç istikrarı modelinde eksikler olduğunu belirtti.
Karbonhidrat-insülin modeli, obezitenin ana sebebi çok yemek yemek olmadığını, bunun yerine bilhassa süratli sindirilebilen karbonhidrat üzere yüksek glisemik yüke sahip besinlerin çok tüketiminin asıl niye olduğunu tez ediyor.
‘DAHA FAZLA YEMEK YEMEK BİLE YETMEYEBİLİR’
Yüksek oranda işlenmiş karbonhidratlar yendiğinde, bedende insülin salgısını artıyor ve glukagon salgısını azalıyor. Bu da yağ hücrelerine daha fazla kalori depolamaları için sinyal göndererek, kas ve metabolik olarak etkin olan dokuların gereksiniminden daha az güç sağlamasına niye oluyor. Bu durum da beyinde, bedenin gereğince güç elde etmediği algısına niye olurak, açlık hissine niye oluyor.
Ayrıyeten, bu durumdan kaynaklı olarak enerjiyi fazla harcamamak ismine beden metabolizması da yavaşlayabileceği, sonuç olarak daha fazla yemek yemenin bile açlık hissini gidermeye yetmeyebileceği belirtiliyor.
Araştırmaya bakılırsa, obeziteyi önlemek için ne kadar yiyecek tüketildiğine değil, daha fazlaca yenilen besinlerin hormonları ve metabolizmayı nasıl etkilediğine bakmak gerekiyor. Buna göre de tüm kalorilerin beden için birebir olduğu argümanından yola çıkarak, güç istikrarı modelinin bu noktayı gözden kaçırdığı söz ediliyor. Lakin 1900’lerin başında başlayan, memleketler arası alanda tanınan 17 bilim insanı ve klinik araştırmacının yazdığı karbonhidrat-insülin modeli ise ne kadar tüketildiğinden daha hayli yiyeceklerin içeriğine bakıyor.
TAHLİL, TÜKETİLEN BESİNLERE ODAKLANMASI
Sonuç olarak, karbonhidrat-insülin modeli, ekseriyetle uzun vadede işe yaramayan inşalara daha az yemeyi tavisye eden güç istikrarı modelinin bilakis tüketilen besinlere odaklanması gerektiğini savunuyor.
Araştırmacılar her iki modeli test etmek ve tahminen delillere dayalı olarak daha uygun bir model geliştirmek için daha fazla araştırmaların gerektiğini belirtti.
ABD Hastalık Denetim ve Tedbire Merkezleri’nin datalarına nazaran, obezite ülke nüfusunun yüzde 40’ını etkiliyor, bu insanların kalp hastalığı, felç, tip 2 diyabet ve kimi kanser çeşitlerine yakalanma riskiyle karşı karşıya kaldığı tabir ediliyor.
Sputnik Türkiye’de yer alan habere bakılırsa; olağan diyet rehberlerinde, kilo vermek isteyen insanlara, yiyecek ve içeceklerden aldıkları kalori ölçüsünü azaltmaları ve fizikî aktivitelerle harcanan kalori ölçüsünü artırmaları öneriliyor. Bu yaklaşım kilo alımının, tüketilen gücün harcanan güçten çok olmasından kaynaklandığını belirten yüzyıllık güç istikrarı modeline dayanıyor.
‘KARBONHİDRAT-İNSÜLİN MODELİ’
Fakat ‘Amerikan Klinik Beslenme Mecmuası’nda yayınlanan bir araştırma, alternatif bir model olan karbonhidrat-insülin modelinin obezite ve kilo alımını daha uygun deklare ettiğını öne sürerek, güç istikrarı modelinde eksikler olduğunu belirtti.
Karbonhidrat-insülin modeli, obezitenin ana sebebi çok yemek yemek olmadığını, bunun yerine bilhassa süratli sindirilebilen karbonhidrat üzere yüksek glisemik yüke sahip besinlerin çok tüketiminin asıl niye olduğunu tez ediyor.
‘DAHA FAZLA YEMEK YEMEK BİLE YETMEYEBİLİR’
Yüksek oranda işlenmiş karbonhidratlar yendiğinde, bedende insülin salgısını artıyor ve glukagon salgısını azalıyor. Bu da yağ hücrelerine daha fazla kalori depolamaları için sinyal göndererek, kas ve metabolik olarak etkin olan dokuların gereksiniminden daha az güç sağlamasına niye oluyor. Bu durum da beyinde, bedenin gereğince güç elde etmediği algısına niye olurak, açlık hissine niye oluyor.
Ayrıyeten, bu durumdan kaynaklı olarak enerjiyi fazla harcamamak ismine beden metabolizması da yavaşlayabileceği, sonuç olarak daha fazla yemek yemenin bile açlık hissini gidermeye yetmeyebileceği belirtiliyor.
Araştırmaya bakılırsa, obeziteyi önlemek için ne kadar yiyecek tüketildiğine değil, daha fazlaca yenilen besinlerin hormonları ve metabolizmayı nasıl etkilediğine bakmak gerekiyor. Buna göre de tüm kalorilerin beden için birebir olduğu argümanından yola çıkarak, güç istikrarı modelinin bu noktayı gözden kaçırdığı söz ediliyor. Lakin 1900’lerin başında başlayan, memleketler arası alanda tanınan 17 bilim insanı ve klinik araştırmacının yazdığı karbonhidrat-insülin modeli ise ne kadar tüketildiğinden daha hayli yiyeceklerin içeriğine bakıyor.
TAHLİL, TÜKETİLEN BESİNLERE ODAKLANMASI
Sonuç olarak, karbonhidrat-insülin modeli, ekseriyetle uzun vadede işe yaramayan inşalara daha az yemeyi tavisye eden güç istikrarı modelinin bilakis tüketilen besinlere odaklanması gerektiğini savunuyor.
Araştırmacılar her iki modeli test etmek ve tahminen delillere dayalı olarak daha uygun bir model geliştirmek için daha fazla araştırmaların gerektiğini belirtti.
ABD Hastalık Denetim ve Tedbire Merkezleri’nin datalarına nazaran, obezite ülke nüfusunun yüzde 40’ını etkiliyor, bu insanların kalp hastalığı, felç, tip 2 diyabet ve kimi kanser çeşitlerine yakalanma riskiyle karşı karşıya kaldığı tabir ediliyor.