Afganistan’daki bayan gazeteciler endişe ortasında

CODerFluer

New member
Taliban’ın Afganistan’da idaresi ele geçirmesiyle bir arada ülkeye kaos ve endişe hakim oldu. Bilhassa bayanlar ve kız çocuklarının hakları konusunda dünyada telaş duyulduğuna dair açıklamalar yapılırken gazeteciler de tehdit altında. Ardan geçen 20 yılda dünyaya değiştiği imajını vermeye çalışan Taliban eski uygulamaları niçiniyle inanç vermiyor. tıpkı vakitte Taliban, dün bir Deutsche Welle (DW) editörünün ailesine silahlı taarruzda da bulundu ve gazetecinin ailesinden bir kişi hayatını yitirdi.


DW Genel Yöneticisi Peter Limbourg, Taliban’ın Afganistan’da gazetecilere yönelik organize bir akın içerisinde olduğunu söyleyerek, “Zamanımız tükeniyor” dedi. Limbourg ayrıyeten Taliban’ın öteki üç editörlerini bulmak için meskenlere baskın düzenlediğini deklare etti.

BBC Türkçe’den Fundanur Öztürk’ün haberine göre; Afganistan’da gazeteciler konut mesken dolaşarak izlerini kaybettirmeye çalışıyor. Ayrıyeten kısa müddette ülkeyi terk etmenin yollarını arıyorlar.

GAZETECİLİK ÖRGÜTLERİ AFGAN GAZETECİLERİN KENDİLERİNE ULAŞMALARINI İSTİYOR


Öte yandan Global Araştırmacı Gazetecilik Ağı (GIJN), Gazetecileri Müdafaa Komitesi (CPJ) ve Gazetecilikte Bayan Koalisyonu (CFWIJ) toplumsal medya üzerinden yaptıkları paylaşımlarla Afganistan’dan ayrılmak isteyen bayan gazetecilerin kendileriyle irtibata geçmesini söylemiş oldu.

ÖLDÜRÜLECEKLERİNDEN EMİNLER

BBC Türkçe’nin telefon ile ulaştığı Afgan gazeteci bayanların hepsi, Taliban’ın kendilerini bir epeyce sefer direkt tehdit ettiğini ve şu an çeşitli yerlerde Taliban’dan saklandıklarını söylüyor.

Güvenlik nedeni öne sürülerek haberde isimlerini değiştirilen bayanlar, Taliban’ın kendilerine ulaşması halinde öldürüleceklerinden emin olduklarını anlatıyor.


‘İZİMİZİ KAYBETTİRMEYE ÇALIŞIYORUZ’

26 yaşındaki Samira, Afganistan’ın Herat kenti Taliban tarafınca ele geçirildiği an gazetecilik yapmaya devam etme ihtimalinin de son bulduğunu söylüyor. Çalıştığı radyo ve televizyon kuruluşuna ilişkin ofisi tahliye ettikten kısa bir süre daha sonra Taliban’ın stüdyoları bastığını söyleyen Samira, Taliban’ın orada çalışan gazetecilerin peşine düştüğünü anlatıyor:

“Kendi konutlarımıza gidemiyoruz ve daima göçmen üzere bir konuttan başkasına kaçarak izimizi kaybettirmeye çalışıyoruz. Şu an ne ülkeden kaçabiliyoruz ne de rastgele bir vize başvurusu yapabiliyoruz. Ülkeden kaçış tahlilini bulana dek bu hayatı sürdürmek zorundayız.”


‘FOTOĞRAFIMIZI ÇEKTİLER’

Bundan daha evvel de fazlaca sefer Taliban tarafınca tehdit edildiğini aktaran Samira, “Herat Taliban’ın eline geçmeden yalnızca birkaç gün evvel ofisten çıkmış meskene giderken, sokakta yanımdan geçen bir araç benim ve yanımdaki iş arkadaşımın fotoğraflarını çekti. O günlerde yalnızca benim değil, öbür gazeteciler üstündeki tehditlerin sayısı da pek artmıştı” dedi.

‘YAZMAYA DEVAM EDERSEN YAŞAMAYI BEKLEME’

Aldığı tehdit bildirilerinin telefon numarasını değiştirse de bitmediğini belirterek “Bir defasında bana telefonda, ‘Eğer Taliban hakkında yazmaya devam edersen, bundan daha sonra yaşamayı bekleme’ dediler” sözlerini kullandı. yıllardır bu tehditler altında mesleklerini yapmaya çalıştıklarını aktaran Samira, Taliban’ın mutlaklaşmış hakimiyetinin bayan gazeteciler açısından hiç olmadığı kadar önemli sonuçları olacağını düşünüyor.

‘GEÇMİŞ FAALİYETLERİMİN CEZASI MEVT OLACAK’

Samira, her vakit bayanlar ve kız çocuklarıyla ilgili toplumdan gizlenmiş acı gerçekleri yazmayı hayal ettiğini ve haberleriyle toplumun bu husustaki farkındalığını artırmayı hedeflediğini lakin artık bunu yapamayacağını söylüyor:

“Artık gazetecilik yapamam zira bayanım ve ayrıyeten Taliban tarafınca maksat alınan bir dini mezhebe sahibim. Geçmişteki faaliyetlerimin cezası, benim ve ailem için mevt olacak.”

‘HABER YAPMAYI BIRAK YOKSA ÖLDÜRÜLECEKSİN’

Kısa bir süre evvel Taliban tarafınca mevt tehdidi alan bir başka bayan gazeteci Farzana ise “Yaklaşık iki ay evvel iki motosikletli yanımda durup bana silah doğrultarak söylemiş oldu: Afganistan’ı işgal ediyoruz. Sen, medya yöneticisi, en kısa müddette haber yapmayı bırakmalısın yoksa öldürüleceksin” dedi.

Farzana “O an tüm bedenim dehşet ve gerilimle titriyordu. Çabucak konuta döndüm ve durumu kocama anlattım. Sonraki gün Herat’tan Kabil’e uçtuk ve bir akrabamızın meskenine saklandık. Taliban ondan sonrasında da beni sokakta gazeteciliği bırakmam gerektiğini, Herat bayanları içinde demokrasinin pahalarını desteklemem gerektiğini söyleyerek mevtle tehdit etti” diye konuştu.

Farzana da tıpkı Samira üzere, ailesiyle birlikte bir konuttan başkasına giderek Taliban’a izlerini kaybettirmeye çalıştıklarını anlatıyor:

“Maalesef Taliban, muhabirlerin konutlarını arıyor. Eşim ve oğlum büyük tehlike altında. Taliban bizi bulamasın diye her gece diğer bir meskene gidiyoruz. Umarım bir yolunu bulup ülkeden ayrılarak hayatta kalırız.”

Farzana gazeteci olmayı tercih etmesindeki sebebin ise fakir bırakılan Afgan bayanların sesi olma hayalinden kaynaklandığını belirtti ve şu tabirleri kullandı:

“Şu anda epey üzgünüm, birisi ruhumu yok etmiş üzere. 20 yıl toplumumuzda bayan ve erkek içindeki eşitlik için çaba ettikten daha sonra, artık toplumumuz geriye gidiyor. Her gece ağlıyorum ve daha bir buçuk yaşında olan oğlum için endişeleniyorum. Taliban şayet bulursa beni ve ailemi katiyen öldürecek zira onlar söz özgürlüğünün ve demokrasinin düşmanı.”

27 yaşındaki Rahel, Taliban’dan kaçmak için konutundan uzakta geçirdiği dördüncü gün olduğunu ve bu müddette iki kere Taliban’a yakalanmaktan son anda kurtulduğunu anlatıyor:

“İlkinde komşum telefonla aradı ve az evvel Taliban’ın gelip konutumu sorduğunu, konuttan kaçmam gerektiğini söylemiş oldu. İkinci kaçışımda ise çabucak önümde olmalarına karşın beni fark etmediler ve çabucak oradan uzaklaştım. Çok korkuyorum. En sonunda birisinin gelip beni öldüreceğini düşünüyorum.”

Altı yıldır profesyonel gazetecilik yaptığını söyleyen Zohra da Taliban’ın kendisini bulabilmek için mahallesine kadar geldiğini ve kendisini aradığını anlatıyor:

“bir evvel bir Taliban atağında erkek kardeşimi kaybettim ve şu an Taliban konutumun yakınına kadar gelip komşularımıza adresimi sordu. Babam da beni arayarak konuta gelmemem gerektiğini, fazlaca tehlikeli olduğunu ve kalacak diğer bir yer bulmam gerektiğini söylemiş oldu. Burada nefes alabilmek her an daha da güçleşiyor. Dehşet ve panik içerisinde yaşadığım bu günlerde kendimi bir kurban üzere hissediyorum. Her an başıma gelebilecek bir saldırıyı bekliyorum. Bu yüzden olabilecek en kısa mühlet içerisinde ailemle birlikte buradan ayrılmak istiyorum” diyor.