EsraBetül
Member
Öte yanda, fakir Afrika’dan varlıklı Kuzey Avrupa’ya dek epey farklı toplumsal, kültürel ve siyasi ortamlarda cinsiyetçi ayrımcılığa ve şiddete karşı eşitlik arayan bayanların temelde insan haklarıyla kesişen özgürlük savaşı…
Bu hayli boyutlu bahse değişik coğrafyalarda, bayan ya da erkek direktör gözüyle eğilmek, örtüşen duyarlıklar ötesinde pek fark yaratmıyor. Saptamalar birebir, acılar misal, tahlil bekleyen meseleler hayli. Neredeyse sonsuz… Her ileri adım, maksadı de daha uzaklara, farklı alanlara taşıyor.
Siyah Afrika’nın Altın Palmiye yarışındaki tek temsilcisi Mahamat-Saleh Haroun, çocuk aldırmanın yasak olduğu, küçük kızların sünnet geleneğinden bir türlü kurtulamadığı Çad’ın çağdışı gerçeklerine karşı, tertemiz duru sinema lisanıyla, açıkça tutum alıyor. “Lingui”, bekâr ve fakir genç annenin, başı secdeden kalkmayan yaşlı saldırgan komşusunun 14 yaşında gebe bıraktığı kızına yardım edebilmek için çırpınmasının hikayesi…
Anne/kızın tahlil yolu bulabilmek için didinmeleri gerisinde, tutucu geleneklerin, boğucu mahalle baskısının ve çevreyi her an kuşatan dinî yasakların ağır soluğu da melodram tuzağından uzak duran incelikli detaylar eşliğinde vurgulanıyor…
Bayan meselelerinin tahlilinin gerisinde, kadınlararası dayanışmanın temel olduğunu, babaların ve öteki adamların baskısına, tacizine ya da şiddetine maruz kalan genç kızları, evvela annelerinin ve öbür bayanlarının ortak şuurunun ve elbirliğinin kurtarabileceğini, faal bir lisanla duyuruyor…
ÇAD’DAN NORVEÇ’E…
Diğer bir erkek direktör, Joachim Trier da, çağdaş, bağımsız ve özgür Norveçli bir genç kız portresi çizerken, izleyicilerine “Şu değerli gerçeği de unutmayın” der üzere: Bayan hakları, tıpkı genelde insan hakları konusunda olduğu üzere, vakit ortasında gelişecek sonsuz bir çaba meydanıdır!
“12 Kısımda Julia”nın sıcak kanlı, vakit zaman şıpsevdi üzere gözükse de, aslında neyi istemediğini fazlaca güzel bilen sanatçı ruhlu, başına buyruk kahramanı Julia, cinsel hayatında özgür, aile ve mahalle baskılarından da basitçe kendini soyutlayabilecek kadar donanımlı, özgür bir bayandır. Erkeklerden taciz ya da şiddet te görmez; ortasında yaşadığı gelişmiş güçlü toplumda kürtaj da sıhhat sigortası kapsamında kazanılmış bir haktır. Lakin, ‘eşitlik’ uğraşı farklı alanlarda süregelmektedir ve süregelecektir…
Bayan haklarıyla insan haklarının birbirinden ayrılmaz bir bütün olduğunu, Fransız bayan direktör Catherine Corsini, bugüne dek yarışan sinemalar ortasında Altın Palmiye’ye en yakın gözüken bütünlükteki cömert sineması “Fracture” (Kırılma) ile, toplumsal ve politik korkular içeren hümanist bir yaklaşım sergiliyor. Günümüz Fransasından, son derece varlıklı, gerçekçi ve çarpıcı bir kesişen portreler tablosu çizen bu sinemadan, şenlik daha sonrasında da kuşkusuz kelam edeceğiz…
Bu hayli boyutlu bahse değişik coğrafyalarda, bayan ya da erkek direktör gözüyle eğilmek, örtüşen duyarlıklar ötesinde pek fark yaratmıyor. Saptamalar birebir, acılar misal, tahlil bekleyen meseleler hayli. Neredeyse sonsuz… Her ileri adım, maksadı de daha uzaklara, farklı alanlara taşıyor.
Siyah Afrika’nın Altın Palmiye yarışındaki tek temsilcisi Mahamat-Saleh Haroun, çocuk aldırmanın yasak olduğu, küçük kızların sünnet geleneğinden bir türlü kurtulamadığı Çad’ın çağdışı gerçeklerine karşı, tertemiz duru sinema lisanıyla, açıkça tutum alıyor. “Lingui”, bekâr ve fakir genç annenin, başı secdeden kalkmayan yaşlı saldırgan komşusunun 14 yaşında gebe bıraktığı kızına yardım edebilmek için çırpınmasının hikayesi…
Anne/kızın tahlil yolu bulabilmek için didinmeleri gerisinde, tutucu geleneklerin, boğucu mahalle baskısının ve çevreyi her an kuşatan dinî yasakların ağır soluğu da melodram tuzağından uzak duran incelikli detaylar eşliğinde vurgulanıyor…
Bayan meselelerinin tahlilinin gerisinde, kadınlararası dayanışmanın temel olduğunu, babaların ve öteki adamların baskısına, tacizine ya da şiddetine maruz kalan genç kızları, evvela annelerinin ve öbür bayanlarının ortak şuurunun ve elbirliğinin kurtarabileceğini, faal bir lisanla duyuruyor…
ÇAD’DAN NORVEÇ’E…
Diğer bir erkek direktör, Joachim Trier da, çağdaş, bağımsız ve özgür Norveçli bir genç kız portresi çizerken, izleyicilerine “Şu değerli gerçeği de unutmayın” der üzere: Bayan hakları, tıpkı genelde insan hakları konusunda olduğu üzere, vakit ortasında gelişecek sonsuz bir çaba meydanıdır!
“12 Kısımda Julia”nın sıcak kanlı, vakit zaman şıpsevdi üzere gözükse de, aslında neyi istemediğini fazlaca güzel bilen sanatçı ruhlu, başına buyruk kahramanı Julia, cinsel hayatında özgür, aile ve mahalle baskılarından da basitçe kendini soyutlayabilecek kadar donanımlı, özgür bir bayandır. Erkeklerden taciz ya da şiddet te görmez; ortasında yaşadığı gelişmiş güçlü toplumda kürtaj da sıhhat sigortası kapsamında kazanılmış bir haktır. Lakin, ‘eşitlik’ uğraşı farklı alanlarda süregelmektedir ve süregelecektir…
Bayan haklarıyla insan haklarının birbirinden ayrılmaz bir bütün olduğunu, Fransız bayan direktör Catherine Corsini, bugüne dek yarışan sinemalar ortasında Altın Palmiye’ye en yakın gözüken bütünlükteki cömert sineması “Fracture” (Kırılma) ile, toplumsal ve politik korkular içeren hümanist bir yaklaşım sergiliyor. Günümüz Fransasından, son derece varlıklı, gerçekçi ve çarpıcı bir kesişen portreler tablosu çizen bu sinemadan, şenlik daha sonrasında da kuşkusuz kelam edeceğiz…