EliteDizqn
Active member
11 yaşındaki İlker Yasin Turan’ın ailesi, konuşma çağına geldiği vakit çocuklarının konuşamadığını fark etti. Bu mühlet ortasında isteklerini elleriyle anlatmaya çalışan İlker Turan, sonlu tutumlar sergilemeye başlayınca aile, tabiplerin kapısını çaldı. Hekimler birinci vakit içinderda aileye, tembelliğe alıştığı için konuşamadığını söylemiş oldu. Lakin yapılan ayrıntılı testlerde İlker Yasin Turan’a gelişim geriliği teşhisi konuldu.
HAYVAN TERAPİSİNİN EHEMMİYETİ
4 yaşında eğitim almaya başlayan İlker, en evvel ailesinin olumlu takviyesi, öğretmenlerinin yaklaşımı, hayvan terapisi ve tabiat ile iç içe eğitim yardımıyla 5 yaşında birinci sözünü söylemiş oldu. Aile ise o anlarda sevince boğuldu. İlker’in gelişmenini anlatan teyze Rabia İtmiş, “İlker konuşamayan bir çocuktu. Çok sonluydu, elleriyle bir şey anlatmaya çalışıyordu. Anlamayınca etrafta bulduğu her şeyi bize fırlatıyordu. Buraya başladığımızda hayli geliştiğini gördük. Tek tek söz, akabinde cümle kurdu. Okuma yazma öğrenmeye başladığını da görür görmez fazlaca memnun olduk. Gelişim geriliği var. Okuma yaşına geldiği vakit konuşamadığını anladık. Doktora gitmeye karar verdik. hiç bir hastalığı olmadığını, el hareketlerine alıştığı için tembellik yaptığını söylemiş olduler bize. ‘Üzerine gidin’ dediler. Gelişim geriliği olduğunu söylemiş olduler. 4 yaşında buraya geldik, bir sene dolmadan tek tek söz söylemeye başladı. Birinci sözlerini duymak, fazlaca öbür bir şeydi” dedi.
“AKRANLARI TARAFINDAN DIŞLANIYORDU”
Fizyoterapist Işık Beyza Bekler ise, “İlker bize geldiğinde 4 yaşındaydı. hiç bir biçimde konuşamıyordu. İstediklerini ekseriyetle el hareketleri ile belirli ediyordu. Anlamadığımız vakit davranış sorunları gösterebiliyordu. Akranları tarafınca dışlanıyordu. 7 yıldır kurumumuzda. Şu anda fazlaca hoş biçimde konuşabiliyor, hayvanlarla epey hoş arkadaşlık kuruyor. İstediklerini tabir edebiliyor. Çocuklar ile etkileşime geçip, hayvanlarla oynayabiliyor. Burada bilhassa kişisel eğitime yoğunluk verdik. Konuşma, kendini söz etme, temel marifetlerimiz yükseldi. At terapisi ile birlikte beden farkındalığımız arttı. bu türlü devam ediyoruz” diye konuştu.
HAYVAN TERAPİSİNİN EHEMMİYETİ
4 yaşında eğitim almaya başlayan İlker, en evvel ailesinin olumlu takviyesi, öğretmenlerinin yaklaşımı, hayvan terapisi ve tabiat ile iç içe eğitim yardımıyla 5 yaşında birinci sözünü söylemiş oldu. Aile ise o anlarda sevince boğuldu. İlker’in gelişmenini anlatan teyze Rabia İtmiş, “İlker konuşamayan bir çocuktu. Çok sonluydu, elleriyle bir şey anlatmaya çalışıyordu. Anlamayınca etrafta bulduğu her şeyi bize fırlatıyordu. Buraya başladığımızda hayli geliştiğini gördük. Tek tek söz, akabinde cümle kurdu. Okuma yazma öğrenmeye başladığını da görür görmez fazlaca memnun olduk. Gelişim geriliği var. Okuma yaşına geldiği vakit konuşamadığını anladık. Doktora gitmeye karar verdik. hiç bir hastalığı olmadığını, el hareketlerine alıştığı için tembellik yaptığını söylemiş olduler bize. ‘Üzerine gidin’ dediler. Gelişim geriliği olduğunu söylemiş olduler. 4 yaşında buraya geldik, bir sene dolmadan tek tek söz söylemeye başladı. Birinci sözlerini duymak, fazlaca öbür bir şeydi” dedi.
“AKRANLARI TARAFINDAN DIŞLANIYORDU”
Fizyoterapist Işık Beyza Bekler ise, “İlker bize geldiğinde 4 yaşındaydı. hiç bir biçimde konuşamıyordu. İstediklerini ekseriyetle el hareketleri ile belirli ediyordu. Anlamadığımız vakit davranış sorunları gösterebiliyordu. Akranları tarafınca dışlanıyordu. 7 yıldır kurumumuzda. Şu anda fazlaca hoş biçimde konuşabiliyor, hayvanlarla epey hoş arkadaşlık kuruyor. İstediklerini tabir edebiliyor. Çocuklar ile etkileşime geçip, hayvanlarla oynayabiliyor. Burada bilhassa kişisel eğitime yoğunluk verdik. Konuşma, kendini söz etme, temel marifetlerimiz yükseldi. At terapisi ile birlikte beden farkındalığımız arttı. bu türlü devam ediyoruz” diye konuştu.