EliteDizqn
Active member
İnşaatlarda sıva ustası olarak çalışan 52 yaşındaki 3 çocuk babası Abdullah Gülenç, Genç ilçesinde yaşıyor. Onun hayatında çocukluğundan beri bisiklet tutkusu var. Yaklaşık 25 yıl evvel bisiklet alan Gülenç, birinci başlarda bu durumun pek garip karşılandığını söylüyor.
15 yaşındayken Manisa’da pazarda ağabeyinin yanında çalışırken bisiklet sürmeyi öğrendiğini belirten Gülenç, o devirlerde Genç ilçesinde bisikletin olmadığını söylemiş oldu. senelerca Türkiye’nin farklı vilayetlerinde çalıştığını söyleyen bisiklet tutkunu Gülenç, gittiği her kentte bir bisiklet aldığını meskene dönüş vaktinde ise satmak zorunda kaldığını aktardı.
O periyodun kurallarından dolayı memleketinde lakin evlendikten daha sonra bisiklete kavuştu. 1996 yılında birinci bisikletini alan Gülenç, çocuklarından büyük olan bisikletini 25 yıldır kesintisiz kullanıyor.
“ÇOK ZORUMA GİTTİ”
Bisikleti kullandığı birinci senelerda zorlandığını tabir eden Gülenç, devamında şunları söylemiş oldu:
”Evlendikten daha sonra aldığım bisikletim hâlâ bende duruyor. Bugün en lüks otomobilim da olsa bisiklet sürmeyi tercih ederim. kimi vakit çarşıda arkadaşlarımı görür görmez bana niçin otomobil almıyorsun diye soruyorlar. Hatta iki yıl evvel arkadaşlarımdan birinin yanından geçerken bana utanmıyor musun bisiklete biniyorsun dedi. Çok zoruma gitti. Ben niçin utanacağım. Bisikletin rastgele bir ayıp tarafı yok ki dedim.”
“KEŞKE BENİM ÜZERE HERKES BİSİKLETE BİNSE”
“Sıva ustasıyım, inşaatta çalışıyorum. Malzememi alıp bisikletimle işe gidip, geliyorum. Çarşıya gittiğimde bir şey lazım olduğunda bisikletimle getiriyorum. Keşke benim yaşlarımda Genç’te 4-5 kişi daha olsa birlikte bisiklet sürsek. kimi vakit benim çocuklarım bana baba bisiklete binme senin yaşındakilerin hiç biri bisiklete binmiyor diye söyleniyor Onlar da herbiçimde utanıyor, o denli hissediyorum.”
“Evlenmedilk evvel Balıkesir’de çalışırken birinci bisikletimi aldım. 3 yıl orada kullandım. Genç ilçesine giderken onu Ayvalık’ta satmak zorunda kaldım. sonrasındasındasında Alanya’da çalışırken tıpkı biçimde bisiklet aldım, ilçeye giderken bir daha satmak zorunda kaldım. İlçemizde de bisiklet yoktu alayım. Birinci aldığım senelerda birfazlaca kişi bana gülüyordu, dalga geçiyordu. Keşke her konutta bir bisiklet olsa, ilçemiz bisiklet kullanmasına da epeyce elverişli.”
15 yaşındayken Manisa’da pazarda ağabeyinin yanında çalışırken bisiklet sürmeyi öğrendiğini belirten Gülenç, o devirlerde Genç ilçesinde bisikletin olmadığını söylemiş oldu. senelerca Türkiye’nin farklı vilayetlerinde çalıştığını söyleyen bisiklet tutkunu Gülenç, gittiği her kentte bir bisiklet aldığını meskene dönüş vaktinde ise satmak zorunda kaldığını aktardı.
O periyodun kurallarından dolayı memleketinde lakin evlendikten daha sonra bisiklete kavuştu. 1996 yılında birinci bisikletini alan Gülenç, çocuklarından büyük olan bisikletini 25 yıldır kesintisiz kullanıyor.
“ÇOK ZORUMA GİTTİ”
Bisikleti kullandığı birinci senelerda zorlandığını tabir eden Gülenç, devamında şunları söylemiş oldu:
”Evlendikten daha sonra aldığım bisikletim hâlâ bende duruyor. Bugün en lüks otomobilim da olsa bisiklet sürmeyi tercih ederim. kimi vakit çarşıda arkadaşlarımı görür görmez bana niçin otomobil almıyorsun diye soruyorlar. Hatta iki yıl evvel arkadaşlarımdan birinin yanından geçerken bana utanmıyor musun bisiklete biniyorsun dedi. Çok zoruma gitti. Ben niçin utanacağım. Bisikletin rastgele bir ayıp tarafı yok ki dedim.”
“KEŞKE BENİM ÜZERE HERKES BİSİKLETE BİNSE”
“Sıva ustasıyım, inşaatta çalışıyorum. Malzememi alıp bisikletimle işe gidip, geliyorum. Çarşıya gittiğimde bir şey lazım olduğunda bisikletimle getiriyorum. Keşke benim yaşlarımda Genç’te 4-5 kişi daha olsa birlikte bisiklet sürsek. kimi vakit benim çocuklarım bana baba bisiklete binme senin yaşındakilerin hiç biri bisiklete binmiyor diye söyleniyor Onlar da herbiçimde utanıyor, o denli hissediyorum.”
“Evlenmedilk evvel Balıkesir’de çalışırken birinci bisikletimi aldım. 3 yıl orada kullandım. Genç ilçesine giderken onu Ayvalık’ta satmak zorunda kaldım. sonrasındasındasında Alanya’da çalışırken tıpkı biçimde bisiklet aldım, ilçeye giderken bir daha satmak zorunda kaldım. İlçemizde de bisiklet yoktu alayım. Birinci aldığım senelerda birfazlaca kişi bana gülüyordu, dalga geçiyordu. Keşke her konutta bir bisiklet olsa, ilçemiz bisiklet kullanmasına da epeyce elverişli.”